HOME	Your Most Trusted Source of Foreign News and Views About the United States

EDITORIAL

Translated By Jan de Nijs

October 25, 2005

NRC Handelsblad - The Netherlands - Home Page (Dutch)

Roland Arnall: Persona non Grata?

It was a bad idea for President George W. Bush to appoint entrepreneur, millionaire and Republican fund raiser Roland Arnall to the post of Ambassador to the Netherlands. Arnall comes with significant baggage. His formal appointment has been held up since July because of a U.S. Justice Department probe into mortgage insurance company he founded, Ameriquest.

Ameriquest is under investigation for alleged fraudulent activities during the sale of mortgage insurance policies. It is expected that the U.S. Senate will block confirmation because the candidate for the ambassadorship has not properly resolved his legal issues with the Justice Department. Late last week, he had to answer some very pointed questions from Senators regarding his business dealings. It is one thing that Ameriquest is not highly regarded in the U.S. But what is really held against the candidate is the fact that many of Ameriquest’s customers, victimized by the company’s fraudulent practices, are now being stonewalled while trying to get their share of the multi-million dollar settlement (apparently agreed upon by both parties). This remains a major blemish on Arnall’s record. It also causes the post of Ambassador to The Netherlands to remain unfilled.

Primarily, the blame for this latest blunder lies with Bush himself. There is nothing against awarding a major appointment to a significant election campaign contributor. It may be better that a friend of the president (who has a track record of putting his money where his mouth is) may have far better access to the President and his inner circle than a career diplomat that has a minimal relations with the President and may belong to the other party. Many Ambassadors to The Netherlands have gotten their assignment due of the fact that they were significant campaign contributors. 

However, this type of appointment can by very risky politically, as the Arnall case proves. The issue surrounding the company he no longer leads - but still owns - came up immediately after Bush proposed his name. The president should have seen this coming: a long, slow-moving investigation, sharp criticism during Senate hearings, and disruption of the appointment process, leaving the Arnall appointment in permanent limbo.

In light of all this, is it at all possible for him to be appointed to the single highest U.S. diplomatic post in The Netherlands? That would be anybody’s guess. What would have happened if Arnall was proposed for the top job in London, Berlin or Moscow? It is highly likely that another candidate would have been quickly found. Bush should have waited to announce Arnall until the Ameriquest issue was resolved. By then, The Netherlands would have gotten another Ambassador and Arnall, when his name was finally cleared, could have started somewhere else with a clean slate.

It was the right move for our Foreign Affairs minister Ben Bot to push his American counterpart Condoleezza Rice for a speedy resolution of the issue. It is in the best interests of both parties that this long-vacant and key position gets filled soon. But it would have been better if the Dutch government had objected earlier to the appointment. When Bush nominated Arnall, we should have objected immediately through political and diplomatic channels. The writing of this disastrous flap was on the wall. It is now clear that our agreement on this appointment was painfully premature.

Dutch Version Below

Wachten op Arnall

Het was geen goed idee van president George W. Bush om de ondernemer, miljonair en financier van de Republikeinse verkiezingscampage Roland Arnall voor te dragen voor de post van ambassadeur van de Verenigde Staten in Nederland. Arnall is een omstreden man. Zijn formele benoeming wordt al sinds juli opgehouden door een justitieel onderzoek tegen zijn bedrijf Ameriquest, een hypotheekverstrekker die in een kwade geur staat wegens vermeend frauduleuze praktijken bij de verkoop van hypothecaire leningen. De Amerikaanse Senaat zal naar verwachting Arnalls benoeming voorlopig blokkeren, omdat de kandidaat-ambassadeur zijn geschil met justitie nog niet naar behoren heeft opgelost. Eind vorige week werd hij door de senatoren scherp over zijn bedrijf ondervraagd. Dat Ameriquest in de VS niet al te gunstig bekend staat, is één ding. Kwalijker is het dat een miljoenenschikking met gedupeerde klanten - waarover een akkoord schijnt te zijn - eindeloos wordt vertraagd. Zo blijft Arnall bezoedeld, en blijft Nederland verstoken van een diplomatieke hoofdvertegenwoordiger.

De primaire fout ligt bij Bush. Er is niets op tegen om de sponsors van een (her)verkiezingscampagne voor hun inspanningen met een hoge functie te belonen. Een financieel bevriende ambassadeur kan een betere toegang tot de president hebben dan een knappe carrièrediplomaat die de president niet kent en die misschien niet tot zijn partij behoort. Veel Amerikaanse ambassadeurs die in Nederland hebben gediend, dankten hun ambt aan de financiële rol die ze in verkiezingscampagnes hadden.

Risico's kleven er ook aan; zie het geval-Arnall. De kwestie met zijn bedrijf, dat hij niet langer leidt maar waarvan hij nog wel de eigenaar is, speelde al toen hij door Bush werd voorgedragen. De president had dus op de hoogte moeten zijn van de gevolgen hiervan: een slepend onderzoek, kritiek tijdens hoorzittingen in de Senaat, opschorting van de benoemingsprocedure en als gevolg van dit alles een bungelende Arnall.

Kan deze man nu alsnog de onbesproken, hoogste diplomatieke vertegenwoordiger van zijn regering in Nederland worden? Het antwoord laat zich raden. Hoe zou het zijn gegaan als Arnall was voorgedragen voor een hoofdpost als Londen, Berlijn of Moskou? Dan had het geen maanden geduurd en was voor hem snel een ander gestuurd. Bush had met zijn voordracht moeten wachten tot na de uitkomst van het onderzoek naar Arnalls bedrijf. Dan had Nederland intussen een (andere) ambassadeur gehad en had Arnall, als hem niets te verwijten valt, met een schone lei elders kunnen beginnen.

Minister Bot (Buitenlandse Zaken, CDA) heeft er gisteren goed aan gedaan bij zijn Amerikaanse ambtgenoot Condoleezza Rice aan te dringen op tempo bij de benoeming van de ambassadeur. De wederzijdse belangen zijn te groot voor langdurige afwezigheid van deze sleutelfunctionaris. Maar het ware beter geweest als de Nederlandse regering in een eerder stadium had gereclameerd. Al bij Arnalls voordracht had in diplomatieke bewoordingen bezwaar kunnen worden aangetekend. De instemming met zijn komst is pijnlijk prematuur gebleken.

25 oktober 2005