'Ringing the Diplomatic Alarm' Over CIA Prisons

Washington's is endangering its relationships in Europe by failing to respond to rumors of secret CIA prisons on European soil. According to the editorial from NRC Handelsblad of The Netherlands, if Washington intends to battle terror with the help of its allies in Europe, it had better explain itself.

EDITORIAL

Translated By Jan de Nijs

November 30, 2005

NRC Handelsblad - The Netherlands - Home Page (Dutch)    

The imbroglio over alleged CIA prisons in Europe and secret air transports of suspected terrorists is starting to take on alarming new forms. Alarming in the sense that even today, there is still no clarity regarding the facts. The Americans are to blame for this in the first place. Washington's stalling about offering a clarification raises a fundamentally simple question: are the rumors about transports and secret detention centers true?

The longer the United States waits with a clarification, the worse the anxiety and the uneasiness gets. But Europe and the E.U. member states are not free of blame. The unconfirmed statements are so serious and persistent in nature, that they necessitate both a coordinated European approach as well as investigations by individual E.U. member states. All fronts are calling for more investigations.

Dutch Secretary of State Bot threatened repercussions in terms of the support of Dutch troops in Afghanistan if rumors about clandestine U.S. operations are confirmed. It sounded determined, but why is it taking so long for the Government to find out what a possible American airplane did at the Schiphol Airport in Amsterdam on November 16? An "unscheduled flight" and apparently nobody wants to talk about it. Our airspace may be (partially) unrestricted, but that doesn't mean that anything must be tolerated.

European commissioner Frattini (Justice, Freedom and Security) added another serious repercussion on top of all the others. He suggested that European Union member states that secretly harbor CIA detention centers temporarily lose their voting rights in the European Union. That would have far reaching consequences. It would be a first for the E.U. But given the fact that such a decision requires unanimity, it is unlikely that this will come to bear in our divided Europe. However, Frattini has a good point: it may well be that if a member state allows secret detention camps on its territory; it is trampling on human rights and the principle of the rule of law. And if that is indeed the case, punishment is certainly justified.

This secret hullabaloo, the lack of clarity, announced investigations and the threat of sanctions ñ all this is again putting enormous pressure on diplomatic ties between Europe and the United States. This is undesirable. It threatens to derail our common goal: effective and, wherever possible, collective eradication of terrorism. It may very well be that due to differences in vision and approach, a "collective approach" is not feasible. But that must be clearly stated.

Friendly nations must have the maneuvering space to settle confidential issues within their relationship. That type of maneuvering space has always been present in the American-European relationship. It is possible, however, that under the guise of the "war on terrorism," values are being "stretched" and mutual trust is being abused. That would be counterproductive and would be a reason to ring the largest possible diplomatic alarm bell. Right now, the ball is in Washingtonís court.

Dutch Version Below

Diplomatiek alarm

Het schimmenspel over al dan niet vermeende CIA-gevangenissen in Europa en geheime vliegtuigtransporten met terrorismeverdachten begint verontrustende vormen aan te nemen. Verontrustend in die zin dat er nog steeds geen duidelijkheid is over de feiten. Dat valt in de eerste plaats de Amerikanen te verwijten. Washington wacht te lang met het verschaffen van helderheid over een in wezen simpele vraag: kloppen de geruchten over de transporten en de geheime detentiekampen?

Hoe langer de Verenigde Staten met een antwoord wachten, hoe groter de onrust en de ongerustheid. Maar Europa en de EU-lidstaten gaan ook niet vrijuit. De onbevestigde berichten zijn zo ernstig en hardnekkig van aard, dat ze zowel een geco–rdineerd optreden rechtvaardigen als een onderzoek door de afzonderlijke lidstaten. Allerwegen is nader onderzoek aangekondigd. De Nederlandse minister Bot (Buitenlandse Zaken, CDA) dreigde vorige week met gevolgen voor de militaire bijdrage van ons land aan Afghanistan als zou blijken dat de VS clandestiene operaties uitvoeren. Het klonk ferm, maar waarom duurt het zo lang voordat het kabinet precies kan zeggen wat een vermoedelijk Amerikaans vliegtuig rond 16 november op Schiphol te zoeken had, een 'ongeregelde vlucht' waarover kennelijk niemand iets kwijt wil. De lucht is weliswaar (deels) vrij, maar dat betekent niet dat alles zonder meer moet worden toegestaan.

Europees commissaris Frattini (Justitie, Vrijheid en Veiligheid) deed er eergisteren met een stevig dreigement nog een schep bovenop. Hij zei dat lidstaten van de Europese Unie die in het geheim onderdak bieden aan CIA-kampen, tijdelijk hun stemrecht in de EU kunnen verliezen. Dat is een verregaande maatregel. Het zou ook een novum zijn, en gezien de unanimiteit die zo'n sanctie vereist, valt het in het verdeelde Europa te betwijfelen of het er ooit van komt. Maar Frattini heeft een sterk punt: er kan wel degelijk sprake van zijn dat een land dat geheime kampementen op zijn grondgebied tolereert, de mensenrechten en de uitgangspunten van de rechtsstaat schendt. Als dat gebeurt zijn strafmaatregelen gerechtvaardigd.

Het geheimzinnige gedoe, het gebrek aan duidelijkheid, aangekondigde onderzoeken en dreigende maatregelen - dit alles maakt dat de band tussen Europa en de Verenigde Staten weer eens flink onder druk komt te staan. Dat is ongewenst. Het brengt het gemeenschappelijk doel - effectieve, waar mogelijk gemeenschappelijke terreurbestrijding - in gevaar. Het kan overigens heel goed zijn dat van 'gezamenlijke strijd' nauwelijks sprake is door verschillen in visie en aanpak. Maar dat dient dan ook te worden gezegd.

Vriendschappelijke mogendheden moeten de ruimte hebben om binnen hun relatie bepaalde vertrouwenszaken te regelen. Die ruimte is er in de Amerikaans-Europese verhouding altijd geweest. Het is mogelijk dat onder het mom van strijd tegen het terrorisme de normen worden 'opgerekt' en dat van een vertrouwensrelatie misbruik wordt gemaakt. Dit is een heilloos pad, en reden voor groot diplomatiek alarm. Het woord is nu allereerst aan Washington.ÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝ ÝÝÝÝÝÝÝ ÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝ