-------------------------------------------------------------------------

The Netherlands and America's 'Dirty War'

NRC HANDELSBLAD EDITORIAL

Translated By Jan de Nijs

February 16, 2006

The Netherlands - Home Page (Dutch)

The Dutch government has a lot more explaining to do regarding the secret CIA flights, than initially was thought. From information assembled by the Dutch Transportation Department, obtained by this newspaper under the government's Freedom of Information Act, it appears that there were many flights, potentially carrying terror suspects, that landed on Dutch soil or flew through Dutch-controlled airspace.

The Lower Chamber of Parliament has rightfully asked for a clarification from [Foreign] Minister Bot. The political parties controlling the Dutch government as well as the opposition parties are demanding an answer to the question of whether flights handled by the American intelligence Agency the CIA went through The Netherlands. Bot will have to come up with answers, something he neglected to do earlier on. Initially, Secretary Bot appeared to criticize the American declaration regarding the alleged prison camps and the U.S. policy of extraordinary rendition. Late last year, he suddenly declared himself "very satisfied" with the explanation given by his American counterpart, Condoleezza Rice, but it remained unclear exactly what it was Rice had explained.

As is usually the case, after a few weeks of agitated sputtering and the promise of an investigation, the storm appeared to have blown over. Many questions, also brought up in other European countries, remain unanswered. The European Court of Justice, that has the protection of human rights as the most important element of its charter, has tasked the Swiss Member of Parliament and Attorney Dick Marty to investigate the rumors and allegations. His preliminary findings are alarming, but they lack hard facts. In the meantime, the European member states, including The Netherlands, seem to have a hard time dealing with the CIA issue. The silence surrounding this issue is deafening. The nations have distinguished themselves by their inaction.

The information from the Dutch Transportation Department screams for an explanation. The Balkende Administration would only be helping their case by being as upfront and open as possible. The fire, supposedly doused, has been simmering under the surface.

There will be a final report from investigator Marty. Human Rights organizations are up in arms. It has to be stated again: prisoners do have rights too. In our society, there is no place for illegal practices such as kidnapping, extraordinary rendition, or worse: torture. The Americans deny they are guilty of torture, but have confessed that in the fight against terrorism they do occasionally use extraordinary renditions. By the way: strictly speaking, secret detention without access to legal counsel is also a form of torture. 

Providing clarification offers an opportunity for the Dutch Government to state where the line needs to been drawn between well-intended acts of friendship between two sovereign nations and obscure cooperation with an ally that is in the midst of its own human rights problem. The time has come to start the debate over how to keep one's hands clean while fighting a shadowy, dirty war. It is a struggle against terror that at one point, was said to require a broad coalition.

Dutch Version Below

Vuile oorlog

16 feb 2006

De Nederlandse regering heeft over de geheime CIA-vluchten toch meer uit te leggen dan zich aanvankelijk liet aanzien. Uit informatie van het ministerie van Verkeer en Waterstaat, door deze krant verkregen na een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur, blijkt dat een groot aantal van de vliegtuigen die mogelijk terreurverdachten vervoerden, in Nederland is geland of het Nederlandse luchtruim heeft aangedaan.

De Tweede Kamer wil terecht opheldering van minister Bot (Buitenlandse Zaken, CDA). Zowel de regeringspartijen als de oppositie willen antwoord op de vraag of er transporten van de Amerikaanse inlichtingendienst via Nederland hebben plaatsgehad. Bot zal daar nu aan moeten tegemoetkomen, iets dat hij eerder naliet. Aanvankelijk was de bewindsman kritisch over de Amerikaanse verklaringen inzake de vermeende gevangenissen en de vluchten met terreurverdachten. Met een uitleg van zijn Amerikaanse collega Condoleezza Rice toonde hij zich eind vorig jaar opeens „zeer tevreden", maar wat er precies was uitgelegd, bleef onduidelijk.

Zoals dat gaat, leek de rel te gaan liggen na een paar weken van verontwaardigd gesputter en toezeggingen over een onderzoek. Veel vragen, ook gesteld in andere Europese landen, bleven onbeantwoord. In opdracht van de Raad van Europa, die als belangrijkste taak de bescherming van de mensenrechten heeft, doet de Zwitserse parlementariër en advocaat Dick Marty onderzoek naar de geruchten. Zijn voorlopige bevindingen zijn weliswaar alarmerend, maar bevatten nog geen harde bewijzen. Intussen wekken de lidstaten van de Europese Unie, waaronder Nederland, over het algemeen de indruk met de CIA-kwestie in hun maag te zitten. De stilte erover is ongemakkelijk. Opvallend is het gebrek aan eigen onderzoek.

De inlichtingen van het Nederlandse ministerie van Verkeer en Waterstaat vragen om een toelichting. Het kabinet doet er goed aan dit keer zo helder mogelijk te zijn. De rel is ogenschijnlijk gesust, maar woekert onder de oppervlakte voort. Er komt nog een eindrapportage van onderzoeker Marty, en ook mensenrechtenorganisaties zitten niet stil. Het moet nog maar eens worden gezegd: ook gevangenen hebben rechten. Het gaat niet aan deze met de voeten te treden door illegale praktijken als ontvoering en transport naar geheime plaatsen voor ondervraging of erger: marteling. De Amerikanen ontkennen dat ze zich schuldig maken aan martelen, maar zeggen wel dat ze in de strijd tegen terroristen soms overgaan tot ‘buitengewone uitleveringen’ (extraordinary renditions). Overigens is strikt genomen geheime opsluiting zonder rechtsbijstand al als een vorm van marteling te beschouwen.

Het verschaffen van duidelijkheid biedt de regering de kans om aan te geven waar een te goeder trouw verleende vriendendienst van de ene staat aan de andere overgaat in de obscure hulp aan een bondgenoot met een mensenrechtenprobleem. De tijd is rijp voor een debat over hoe schone handen te houden in een heimelijke, vuile oorlog; een strijd tegen de terreur, waarvan ooit werd vastgesteld dat die gezamenlijk moest worden gevoerd.