Latest U.S. Assault in Iraq Fuels the Sectarian Flames

EDITORIAL

Translated By Jan de Nijs

March 17, 2006

NRC Handelsblad - The Netherlands - Home Page (Dutch)    

The Americans are now waging an assault to prevent a looming civil war in Iraq, with a budget that is long on money but decidedly skinny on politics. In fact, the civil war has already begun. How else to define the seemingly endless stream of attacks, liquidations and revenge killings that has fueled the general feeling of insecurity, anxiety and division?

In a military sense, there is little doubt that the American assault launched yesterday was justified. But this entire display of force is really more of the same: turmoil driving the warring ethnic and religious factions further apart. A political solution seems to be slipping even further away.

There has been no official declaration of the start of the civil war. But that hardly ever happens. All the ingredients are ready, and these are now periodically flaring up. Of course, Iraq is a traditionally divided country, but the unilateral composition of the security forces and the inability of the Americans to nurture some form of national cohesion all play a role in the spiral of violence.

The American offensive seems to be concentrated around Samarra, the city where on February 22 of this year, the dome of the Shiite Golden Mosque was destroyed. Sunni rebels are generally thought to have been behind this attack. And there are major implications: many people dead and a general escalation in the level violence in the entire country. The American troops are focusing on the Sunni rebels that are supposed to be holed up in and around Samarra. This is supposedly the largest military (air) operation since the start of the American-British invasion of Iraq.

And in the meantime, there are hardly any efforts being made at political dialogue. In Baghdad, the Iraqi Parliament convened yesterday, but this milestone was overshadowed by countless attacks and an impasse in the formation of a government. The Kurds, Sunnis and Shiites just keep on fighting, even when they are at the negotiating table. And that just puts more oil on the fires already raging through the streets.

According to American defense specialist Stephen Biddle, writing in the current issue of the prominent journal Foreign Affairs, Washington must forcefully push the three Iraqi ethnic groups into a constitutional compromise [].

Well said! But how to execute such a plan? Biddle has a very strong argument: this process will only work if the make-up of the Iraqi security forces truly a reflection of the ethnic population. The hurriedly assembled Iraqi army is made up mostly of recruits from Kurdish and Shiite areas. It excludes Sunnis, who are, in a manner of speaking, the victims. In other words: there is no military balance of power between the three ethnic groups. But that balance is exactly what is required to keep the peace in the streets and force concessions in the political process.

It would be a mistake to think that this latest American offensive will lead to a solution to Iraq's underlying problems. These remain unaddressed, creating again more division and strife. And the civilian population is paying a deadly price. This morning, the counter on www.iraqbodycount.org [], a Web site has attempted to track civilian casualties in this conflict since the start of the invasion, yesterday the figure stood at a minimum of 33,638 and a maximum of 37,754. And the counter just keeps on ticking.

VIDEO FROM QATAR: MUQTADA SADR WARNS AMERICANS AND ARABS

Al Jazeera TV, Qatar: excerpts from an interview by Iraqi Shiite Leader Muqtada Sadr, Feb. 18, 00:04:29, Via MEMRI

"All the talk and all the rumors that if the American forces leave - or even if they don't leave - Islamic or Arab forces will enter - they, too, will be occupiers."

Iraqi Shiite Leader Muqtada Sadr

Dutch Version Below

Geweldsspiraal in Irak

Met te veel geweld en te weinig politiek gaan de Amerikanen in Irak een dreigende burgeroorlog te lijf. Hoewel, dreigend? In feite ís er al sprake van een burgeroorlog. Hoe anders moet men de eindeloze reeks aanslagen, liquidaties en afrekeningen noemen, en de permanente onveiligheid, angst en verdeeldheid die hiervan het gevolg zijn?

Militair gezien zijn er ongetwijfeld redenen aan te voeren waarmee het gisteren begonnen offensief van de Amerikaanse strijdkrachten kan worden gerechtvaardigd. Maar de gevechtsacties zijn meer van hetzelfde: gewelddadigheden die de strijdende etnische en religieuze partijen uiteendrijven. Een politieke oplossing raakt steeds meer uit zicht.

Officieel is een burgeroorlog niet afgekondigd. Zo gaat het ook niet. De ingrediënten ervoor liggen echter klaar en komen periodiek tot ontbranding. De traditionele verdeeldheid in Irak is daar uiteraard debet aan, maar de eenzijdig samengestelde veiligheidstroepen en het onvermogen van de Amerikanen om in het land een zekere mate van saamhorigheid te kweken, spelen een even grote rol in de geweldsspiraal.

Het Amerikaanse offensief lijkt zich te concentreren rond Samarra, de stad waar op 22 februari de koepel van de shi’itische Gouden Moskee werd opgeblazen door, naar algemeen wordt aangenomen, sunnitische rebellen. Met grote gevolgen: veel doden en escalatie van het geweld in het hele land. De Amerikaanse troepen richten zich voornamelijk tegen sunnitische verzetsstrijders die zich in en rondom Samarra zouden ophouden. Het zou gaan om de grootste militaire (lucht)operatie sinds het begin van de Amerikaans-Britse invasie in Irak.

Van een politiek proces is intussen nauwelijks sprake. Weliswaar kwam in Bagdad gisteren het Iraakse parlement voor het eerst sinds de verkiezingen bijeen, maar dit heuglijke feit werd overschaduwd door talloze aanslagen en de impasse over de vorming van een regering. Ook aan de onderhandelingstafel gaat de strijd tussen Koerden, sunnieten en shi’ieten gewoon door. Het wakkert het vuur op straat alleen maar aan.

Washington, schrijft de Amerikaanse defensiespecialist Stephen Biddle in de jongste uitgave van het gezaghebbende Foreign Affairs, moet met harde hand de drie grote bevolkingsgroepen van Irak tot een constitutioneel compromis dwingen. Goed gezegd, maar hoe doe je dat? Biddle heeft een sterk punt: dat kan alleen als de veiligheidstroepen een werkelijke afspiegeling van de bevolking vormen. Dat is nu geenszins het geval. Het overhaast samengestelde Iraakse leger wordt voornamelijk gerekruteerd uit Koerden en shi’ieten. De sunnieten staan erbuiten. En ze zijn, kan men zeggen, het slachtoffer. Met andere woorden: van een militaire machtsbalans tussen de drie bevolkingsgroepen is geen sprake. Maar die is nu juist een vereiste voor rust op straat en concessies in de politiek.

Het is een misvatting om te veronderstellen dat dit Amerikaanse offensief tot een oplossing leidt van de onderliggende problemen in Irak. Die blijven onaangeroerd, waardoor de verdeeldheid toeneemt. De burger betaalt daar de prijs voor. Op de website www.iraqbodycount.org, die het aantal gedode burgers in Irak bijhoudt sinds de invasie, stond de teller vanochtend op minimaal 33.638 en maximaal 37.754. Die meter tikt door.

17 maart 2006