NRC Handelsblad,
The Netherlands
A Weak President and a Diminished State of the Union
"Whether they want to or not, the Democrats must consider what their own approach will be to Iraq.”
EDITORIAL
Translated By Meta Mertens
January 24, 2007
NRC Handelsblad - The Netherlands - Original Article (Dutch)
In politics
five years is a long time. We also wrote an editorial around this time in 2002 as
George W. Bush delivered his State of the Union, the annual speech given by the
American President to the assembled Congress. His words are broadcast live and his
audience is immense. Just months before, America had suffered
an unprecedented terrorist attack. The country and the world still reverberated
from the blow. The nation was at war. Bush could count on the complete
cooperation and political support of the Senate and House of Representatives. The
citizenry stood behind him. His Republican Party called the shots. Five years
later: The crumbling of the president is a fact. There is little support left, and
the balance of political power has shifted. A failed war has caused the
President to stumble. Bush only has his own carelessness to blame.
It was a
weak State of the Union that the President delivered last night. What a
difference compared to the 2002 speech 
. Back then in a beautiful gesture, Hamid
Karzai, the leader of a new Afghanistan liberated by the Americans was cheered
by Congress. He was there as a symbol of hope and the victorious struggle
against the Taliban regime. America's Afghanistan war policy could be seen as
an initial success. But the successes are entirely overshadowed by the
catastrophe in Iraq.
Bush's
recently announced change in military strategy doesn't look convincing, and in
any case, hope for a solid victory is far gone. More troops are to be sent to the
country and their tactics will be different: adapt to the circumstances of a
guerilla war and more focus more on reconstruction and training of the Iraqis.
But it's too late, and the political and social support is lacking.
Evidence of
the altered balance of power could be seen yesterday in Congress. Sitting behind
the President stood the extremely critical "Madame Speaker," Nancy
Pelosi, the most visible and powerful political opponent of the war in Iraq. In
reality, she and her party don’t have an alternative to Bush's Iraq policy. But
for the time being, they can sit back and watch as rebellious Republicans make
life difficult for their President.
Five
years after the controversial State of the Union speech of January 29th,
2002, which among other things included Bush's vision of an "Axis of Evil,"
America and the world are dealing with a different, weakened president. All
things considered, the war in Iraq has made the last five years extremely
difficult, and the 21 months Bush has left as President offer little prospect
of change.
Whether they
want to or not, the Democrats must consider what their own approach will be to
Iraq. This period of tied hands in Washington offers a chance for Europe and
the NATO allies to raise their own profile. Out of necessity, the America of
Bush will be very much focused on itself until the presidential election on
November 4th, 2008.
Dutch Version Below
De staat van Amerika
In de politiek is vijf jaar lang. We schrijven 2002, rond deze tijd, als George W. Bush zijn State of the Union houdt, de jaarlijkse toespraak van de Amerikaanse president voor het verzamelde Congres. Zijn woorden worden live uitgezonden, zijn publiek is immens. Amerika heeft een paar maanden ervoor een ongekende terreuraanval doorstaan. Het land en de wereld daveren nog na van die klap. De natie is in oorlog. Bush kan rekenen op de volledige medewerking en politieke steun van Senaat en Huis van Afgevaardigden. De burgers staan achter hem. Zijn Republikeinse partij heeft het voor het zeggen. Vijf jaar later: de grote afbrokkeling van de president is een feit.
Van de steun is weinig over, de politieke verhoudingen zijn gewijzigd. Een mislukte oorlog heeft de president doen struikelen. Zijn onvoorzichtigheid kan Bush zichzelf verwijten.
Het was een fletse State of the Union die de president gisteravond uitsprak. Wat een verschil met die van 2002, toen – mooi gebaar – Hamid
Karzai zich als leider van het zojuist door de Amerikanen bevrijde Afghanistan door het Congres liet toejuichen. Hij was aanwezig als symbool van de hoop en de gewonnen strijd tegen het Talibaan-bewind. De Amerikaanse oorlogspolitiek voor Afghanistan kon aanvankelijk geslaagd worden genoemd. Maar de successen daar zijn volledig overschaduwd door de catastrofe in Irak.
Bush’ wijziging van militaire strategie, onlangs aangekondigd, oogt niet overtuigend. Een klinkende zege is hoe dan ook ver weg. Er gaan meer troepen naar het land en hun tactiek zal anders zijn: aangepast aan de guerrillaomstandigheden en meer gericht op wederopbouw en training van Irakezen. Maar het is te laat,
en de politieke en maatschappelijke steun ervoor ontbreken.
Als blijk van de veranderde verhoudingen in het Congres zat gisteravond achter de
president een uiterst kritische ‘Madame Speaker’, Nancy Pelosi van de Democraten, de zichtbaarste en machtigste politieke tegenstander van de oorlog in Irak. Ook zij en haar partij hebben in wezen geen alternatief voor Bush’ Irak-beleid. Maar ze kunnen voorlopig met de armen over elkaar toezien hoe rebellerende Republikeinen het hun eigen president de komende tijd moeilijk maken.
Vijf jaar na zijn geruchtmakende State of the Union-rede van 29 januari 2002, met daarin onder andere opgenomen Bush’ visie op de As
van het Kwaad, hebben Amerika en de wereld te maken met een andere, aangeslagen president. Door de oorlog in Irak is het alles bij elkaar een uiterst moeizaam lustrum geworden. De 21 maanden die Bush als president nog heeft te gaan, bieden weinig uitzicht op verandering.
De Democraten zullen, of ze willen of niet, moeten nadenken over een eigen aanpak voor Irak. Aan de bondgenoten in Europa en bij de NAVO biedt deze periode van gebonden handen in
Washington de kans om zichzelf te profileren. Noodgedwongen,
want het Amerika van Bush zal tot de presidentsverkiezing op 4 november 2008 veel met zichzelf bezig zijn.
24 januari 2007
[NEWSWIRE PHOTOS: The State of the Union].