Movie Dialogue Trump Will Be Hearing Often

<--

Het rapport van de Amerikaanse speciaal aanklager Robert Mueller wordt momenteel door juridische schriftgeleerden aan diepgravend onderzoek onderworpen. Wat staat er precies en wat betekent dat? Extra complicatie vormen de weggelakte gedeelten in de ruim vierhonderd pagina’s tellende tekst: wat stond daar en als dat onleesbaar werd gemaakt omdat er nog onderzoek naar de betreffende kwestie wordt gedaan, wat betekent dát dan?

Het hoogtepunt van het rapport is de scène waarin Trump wordt meegedeeld dat Robert Mueller is benoemd tot speciaal aanklager. Ik kan me goed voorstellen dat Mueller die in het rapport heeft opgenomen: topmateriaal. Zij zegt iets over Trumps kwade geweten, zij is bijzonder grappig en het is een mooi compliment aan de schrijver van het rapport. Trump na het slechte nieuws: ‘Oh, my God. Dat is vreselijk. Dit is het einde van mijn presidentschap. I’m fucked.’

Je hoort het president Frank Underwood uit House of Cards zeggen. Je ziet Trump zitten, zijn hoofd rood aangelopen, in paniek; hij is verdoemd, Rosenstein heeft die ellendeling van Mueller benoemd en die gaat hem aan het kruis nagelen. Het is zo’n scène die heel tragisch is (iemand ziet zijn leven in duigen vallen), maar tevens hilarisch vanwege de trefzekere wijze waarop het slachtoffer zijn naderende ondergang samenvat.

De opbouw is meesterlijk, alsof Mueller een scenarioschrijver heeft ingehuurd. Het begin is ijzersterk ‘Oh. My. God.’ (wanhopige pauze). Daarna bouwt de uitspraak in twee zinnen fraai op naar de climax: ‘I’m fucked’. Wanneer ‘Russian Interference’ wordt verfilmd, hoeven ze hier in elk geval niets meer aan te doen.

Tegelijkertijd zijn de zinnetjes onthullend – niet voor niets zijn het de meest geciteerde uit het rapport. Het is juridisch gezien geen bekentenis, maar de uitspraak maakt duidelijk dat Trump twee jaar geleden in eigen ogen van alles had te vrezen.

Formeel komt Mueller tot de conclusie dat er door de Trump-campagne niet bewust is samengespannen met de Russen, dat Trump geen marionet was in handen van Poetin. Maar zelfs die conclusie is niet keihard – het ontbreekt alleen aan bewijs dat Trump op de hoogte was van contacten tussen personen uit zijn omgeving en Moskou. Maar er worden in het rapport zoveel voorbeelden aangehaald van de warme banden tussen het kamp-Trump en de Russen, dat het onmogelijk is het hierbij te laten.

In het rapport gaan 181 pagina’s over de pogingen van de president om het onderzoek te dwarsbomen. Dat hij dat heeft geprobeerd is, ondanks de zwarte passages, duidelijk. In een aantal gevallen werden de pogingen gedwarsboomd door medewerkers, die niet deden wat Trump had bevolen. Mueller wilde er zijn handen niet aan branden: volgens hem is het nu aan het Congres om het onderzoek voort te zetten.

Het hele rapport walmt en stinkt van de leugens, intimidatie en manipulatie. Trump reisde donderdag af naar zijn golfresort, met de boodschap dat het nu allemaal voorbij is. Maar vermoedelijk komt hij bedrogen uit. Het rapport is geen vrijspraak – integendeel, het wemelt van de kapstokken voor nader onderzoek.

De Russen wilden Trump als president, dat staat vast, en ze lieten weinig middelen onbenut om ervoor te zorgen dat hij het zou worden. Je kunt je afvragen waarom. Poetin had baat bij een labiele, tv-verslaafde twitterende mafketel aan het roer van zijn grootste concurrent op het wereldtoneel. Iemand die tweespalt zou zaaien in de Navo (gelukt), die de Russen vrij spel zou geven in Syrië (gelukt) en die voor onrust zou zorgen in het handelsverkeer met de EU en China (ook gelukt). Poetin heeft chaos ontdekt als oorlogswapen.

Maar misschien was hij nog wel het meest gebaat bij een president die in de VS zelf voor een politieke puinhoop zou zorgen, die het land tot op het bot zou verdelen; een aangeschoten eend. Ook in dat streven is Poetin voortreffelijk geslaagd en het Mueller-rapport zal er opnieuw een bijdrage aan leveren.

Volgende scène uit House of Cards: de Russische president Viktor Petrov zit in het Kremlin gemeen glimlachend naar Fox News te kijken: ‘He’s fucked’, constateert hij tevreden.

About this publication