Trump’s Pussy Tape Stress Test

<--

Pussytape stresstest Trump

11 oktober 2016

Verheffend was het tweede Amerikaanse presidentsdebat bepaald niet. Het was een bizar gevecht, dat niet ging over de vraag: wie heeft de beste plannen voor de toekomst van de Verenigde Staten. Het debat had een ander onderwerp: wie kan zich het best staande houden tegenover onaangename onthullingen. Na de feitenvrije politiek, nu de ideeënvrije.

Donald Trump had, kort na de onthulling van zijn ‘pussytape’, maar één taak: hij moest overleven, zijn hele campagne hing aan een zijden draadje. Zijn denigrerende opmerkingen over vrouwen hebben, dertig dagen voor de verkiezingen, geleid tot vaandelvlucht onder prominente Republikeinen. Running mate Mike Pence moest zelfs even een time out nemen van de campagne om bij te komen van het vrouwbeeld van de baas – een bekend trekje van Trump dat Pence voorheen maar wat graag over het hoofd had gezien.

Hillary Clinton moest een antwoord vinden op een tegenspeler die was veranderd van een onberekenbare bespeler van anti-establishment-gevoelens, in een gevaarlijk, want aangeschoten, roofdier. En dan was daar ook nog de kwestie van mails, waaruit blijkt dat ze zich bij goedbetaalde speeches voor bankiers vriendelijker uitlaat over regulering en handelsverdragen dan in het openbaar – een Amerikaanse variant op ‘links lullen, rechts zakkenvullen’.

Trump ging tot het uiterste om Clinton te tergen. Zijn opmerking dat hij, als president, er voor zal zorgen dat zij in de gevangenis belandt, was een dieptepunt in de campagne, alleen overtroffen door zijn opmerking dat Clinton vervuld is van haat.

Trump was vilein, zelfs onfatsoenlijk, maar hij hield zich staande. Clinton bleef lachen, ging in op de vragen van het publiek en probeerde zich te profileren als kandidaat van alle Amerikanen. Ze raakte verstrikt in de kwestie over vrijhandel, maar ze liet zich niet tot Trumps niveau verlagen.

Het debat was een stress-test. De kandidaten weerstonden de druk van het moment. Hij was nietsontziend, zij liet zich niet provoceren. Ook deze match was meer dan alleen amusement, hij was informatief, met Trump eens te meer als de vechtjas die de afkeer van de elite vertolkt. Hij verontschuldigde zich weliswaar voor zijn vrouwvijandige opmerkingen, maar dan wel zo dat mannen met vergelijkbare opvattingen nog steeds een buddy in hem zullen zien. Clinton bleef de koele professional die de dossiers kent, maar ze schudde niet de aantijging van zich af dat ze in haar streven naar de macht wel eens een grens teveel overschrijdt. De winst van het debat is dat de keuze voor de Amerikanen nu nog duidelijker is: de platvloerse stoker versus de iets te kille professional