Elections: Waste of Time and Money?

<--

weblog THE PRESIDENT’S MAN

Verkiezingen: verspilling van tijd en geld?

dinsdag 11 maart 2008 10:43

Vandaag is Mississippi aan de beurt om voorverkiezingen te houden. Het is de staat met de mooiste naam en het minste te makken.

De prognose luidt dat bij de Democraten de senator van Illinois, Barack Obama, met de overwinning gaat strijken. Van de bevolking is 37 procent zwart en dat is nergens in Amerika meer. Het zwarte electoraat heeft zich in de loop van de verkiezingscampagne steeds meer van senator Hillary Clinton afgewend en heeft Obama in het hart gesloten.

Ethiopië

Al hebben drijvende casino’s in Mississippi de laatste jaren voor wat glitterwerkgelegenheid gezorgd, toch blijft het de armste staat van de Unie. Dominee Jesse Jackson noemde het armste deel van de staat het morele equivalent van Ethiopië.

Zoals de vorige Democratische gouverneur van Mississippi Ray Mabus eerder deze maand in een interview zei: ‘Wij inwoners van Mississippi betreuren het dat wij onderaan bungelen op lijstjes waar je graag bovenaan zou willen staan en omgekeerd.’

Gedelegeerden

In Mississippi vallen 33 gedelegeerden te veroveren. Maar omdat de toewijzing naar evenredigheid van stemmen geschiedt, dient Obama met groot verschil te winnen om zijn voorsprong van honderd gedelegeerden op Clinton (nationaal gezien) beduidend te vergroten.

Hierna volgen nog zestien voorverkiezingen. We zijn al vanaf begin januari bezig en bij de Democraten is de overwinnaar nog lang niet in zicht.

Hoewel de meesten van mijn vrienden zeggen dat ze de race spannend vinden, hoor ik ook steeds vaker dat deze manier om je president te kiezen wel buitengewoon omslachtig is en zoveel geld verslindt dat de van huis uit rijke kandidaten sterk in het voordeel zouden zijn.

Fiasco

Laat ik deze keer Simon Jenkins, columnist van de Sunday Times, eens oproepen als verdediger van het Amerikaanse systeem.

Jenkins die zich vaak zeer kritisch over Amerika uitlaat, schreef zondag jongstleden in zijn krant: ‘Laat u niet wijsmaken dat wij hier te maken hebben met een nieuw electoraal fiasco. Het is precies het omgekeerde.’ Jenkins zou willen dat andere landen hun leiders ook op deze verfrissende manier kiezen.

Meer invloed op de selectie van zijn leiders kun je de bevolking niet geven. En zij die de natie willen leiden, moeten zich eerst bewijzen tot ze er bijna dood bij neervallen.

Anarchie

Elke dag, 365 dagen lang een programma afwerken waarbij het van een gymnastiekzaal via een middelbare meisjesschool naar basketbalstadion gaat met nog vele oponthouden daartussen in. De anderhalve man en een paardekop die aanvankelijk op komt dagen, mag nooit verveeld worden, de kandidaten mogen nog geen middag humeurig of gewoon een beetje mat zijn.

‘De essentie van de verkiezingen,’ schrijft Jenkins, ‘is hun onberekenbaarheid. Een vleugje anarchie bewijst dat ze ’s werelds meest pluralistische maatschappij weerspiegelen.’

Cynische Europeanen

Geld speelt een belangrijke rol bij de verkiezingen. Maar het is een kwaadwillig fabeltje dat je uitsluitend met flink wat eigen geld het Witte Huis bereikt. Geen van de drie overgebleven kandidaten (de Republikein John McCain, Obama en Clinton) is gefortuneerd. Geld wordt aangetrokken door macht of de belofte van macht en niet andersom.

Timesonline van 10 januari jongstleden citeerde een uitspraak van H.G. Wells dat een verkiezing de hoogmis van de democratie is. Het blad voegt er aan toe dat geen land zijn vrijheid met meer rituelen en idealisme celebreert dan Amerika.

‘Niettegenstaande alle neerbuigende commentaren in het buitenland over de invloed van geld, belangengroepen en fundamentalisten en ondanks alle sneren van cynische Europeanen over de politieke clichés in Amerika en over de naïviteit van de kiezers, (…) is juist bewondering op zijn plaats voor een politiek proces dat meer dan waar ook een triomf voor het democratische ideaal vormt.’

En zo is het maar net.