The Russian Price of Boorishness

<--

De Russische prijs van horkerigheidThomas von der Dunk, 06-04-2008

De uitbreiding van de NAVO moet niet gepaard gaan met onnodig wapengekletter, zoals de bouw van een raket­schild.

Elk land heeft het recht zijn eigen bondgenoten te kiezen. Dat was het terechte uitgangspunt van president Bush op de jongste NAVO-top. Alleen heeft Bush er door zijn eigen unilaterale horkerigheid de afgelopen jaren zelf stevig toe bijgedragen dat stringent vasthouden aan dit uitgangs­punt voor Oekraïne en Georgië proble­matisch geworden is.

In dat opzicht was het, om de verhouding met Rusland niet tezeer te belasten, onvermijdelijk dat beide landen met een vage beginselverkla­ring zijn afgescheept. Daartoe kon de NAVO des te makkelijker overgaan, omdat de bevolking van Oekraïne over toetreding diep verdeeld is en Georgië met twee separatische regio’s kampt.

In dat separatisme kan mede de hand van Moskou vermoed worden, maar dat laat onverlet dat de NAVO door overhaaste uitbreiding in de Kaukasus in een regionale conflicthaard verstrikt raakt en direct tegenover Rusland komt te staan. Dat juist om die reden Georgië in Brussel bescher­ming zoekt is evident, en door in Afgha­nistan militair bij te sprin­gen, hoopt het op termijn het lidmaatschap te kopen.

Poetin beschouwt het oprukken van het Atlantische bondgenootschap tot de Russische grenzen als een bedreigende uitbreiding van de Amerikaanse invloedssfeer, waarmee Washington de geopolitieke winst van de ontbin­ding van Sovjet-Unie en Warschaupact tracht te verzil­veren.

Bij een toekomstig conflict staat Moskou op achter­standHij heeft geen ongelijk: bij een toekomstig conflict staat Moskou op achter­stand. Voor het Westen een belangrijke voorzorgs­maatre­gel voor het geval dat, maar daarbij moet het blijven.

Daarom is het politiek-psychologisch essentieel, deze expansie niet met nodeloos wapengekletter gepaard te laten gaan – dus geen overbodig raket­schild op basis van een doorzichtig anti-Iran-argument. Dit wakkert het historisch begrijpelijke wantrouwen in het Kremlin aan, ongeacht de officiële defensieve bedoelingen.

En Bushs uitgangspunt zal nog een prijs hebben: weder­kerigheid. Ook andere regeringen zijn vrij hun bondgenoten te kiezen – van Castro en Chavez tot Palestina en Iran. Met die prijs heeft Bush grote moeite, en dat ondermijnt buitengaats zijn geloofwaardig­heid.