Nervous Democrats Fear the Worst

<--

Nerveuze Democraten vrezen weer het ergste

Het is niet gemakkelijk om Democraat te zijn in Amerika. Zeven van de laatste tien presidentsverkiezingen werden verloren.Kan het nu weer misgaan?Mitchell Bard vreest van wel. “Vergeef me”, schrijft de filmmaker en publicist op de website van de Huffington Post, “ik ben een 41-jarige Democraat. Ik heb teveel gezien om ooit nog zelfverzekerd te zijn.” Er lijkt geen enkele reden vor de twijfel van de Democraten. Alles zit mee-Obama staat in de meeste peilingen ver voor, gemiddeld zo een 6,9 procent. Nog belangrijker: alles wijst erop dat grote Republikeinse staten als Florida, Ohio en Michigan nu op Obama gaan stemmen. Een monsterzege lijkt in de maak, zeker ook doordat de Democraten veel meer geld te besteden hebben met de laatste dagen in zicht. Ook bij de bookmakers is Obama torenhoog favoriet, ze geven hem 87 procent kans op een zege. En toch is er dat knagende gevoel bij veel Democraten. Die angst dat het allemaal wel weer fout zal gaan, zoals bijna altijd. Dagblad New York Times vroeg dit weekend aan een psychotherapeute in het progressieve Manhattan of haar patienten veel praten over de vrees dat Obama gaat verliezen. “Och,slechts zo’n negentig procent heeft het daar over”, merkte de psychologe droogjes op. De pijnlijke nederlagen uit het verleden hebben Democraten er van overtuigd dat Republikeinen het spel gewoon beter spelen. Het ultieme voorbeeld is het jaar 2000, toen de republikeinen zegevierend te voorschijn kwamen uit de juridische strijd over een hertelling in Florida. Vier jaar geleden slaagden de Republikeinen erin om Vietnamheld John Kerry af te schilderen als een softie. Democraten keken vol ongeloof toe hoe weer een verkiezing verloren ging. Hoewel een nieuwe stunt van de Republikeinen uiterst onwaarschijnlijk oogt, blijven de peilingen een permanente bron van nervositeit. Kloppen ze wel? In het ene onderzoek ligt Obama dertien procent voor, in de andere is de marge ‘slechts’ vijf procent. Een andere bron van onzekerheid bij progressieve Amerikanen blijft Obama’s ‘unieke kandidatuur’. Nooit eerder was een Afro-Amerikaanse kandidaat in deze positie. Gaan de mensen die zeggen voor hem te stemmen dat ook daadwerkelijk doen? Dezelfde vraag werd gesteld toen John F. Kennedy in 1960 de eerste katholieke kandidaat was voor het presidentschap. Die angst bleek toen ongegrond en opiniepeilers verwachten dat voor Obama hetzelfde zal gelden. Plotselinge verschuivingen op verkiezingsdag worden zo goed als uitgesloten.