Geithner Wants to Free Banks of Toxic Assets

<--

De Amerikaanse minister van Financiën Timothy Geithner heeft maandag meer details vrijgegeven over zijn plan voor de toxische activa van banken. De Amerikaanse overheid zal in samenwerking met privé-investeerders een programma opstarten dat toelaat voor minstens 500 miljard dollar aan rommelkredieten op te kopen. Dat bedrag kan uitgebreid worden tot 1.000 miljard dollar.

(tijd) – Volgens Geithner is het noodzakelijk dat de banken bevrijd worden van hun rommelkredieten, omdat die het herstel van het Amerikaanse financiële systeem momenteel in de weg staan. ‘Het financiële systeem in zijn geheel werkt nog tegen het herstel’, schreef Geithner afgelopen weekend in The Wall Street Journal. ‘Veel banken leveren geen krediet omdat ze nog naar beneden worden getrokken door leningen als gevolg van slechte beslissingen.’

De Amerikaanse regering zal nu een ‘publiek-privaat investeringsprogramma’ opstellen dat fondsen zal binnenhalen om een markt te creëren voor rommelkredieten en -aandelen die in de afgelopen jaren door de banken zijn verstrekt. Dit programma zal in eerste instantie 500 miljard dollar omvatten, met de mogelijkheid tot uitbreiding naar 1.000 miljard dollar. Om investeerders ertoe aan te zetten toxische activa op te kopen zal de overheid subsidies verstrekken en een groot deel van het risico op zich nemen.

De Amerikaanse overheid zal 75 tot 100 miljard dollar afkomstig van het zogeheten ‘Troubled Assets Relief Plan’ (TARP) pompen in het programma. Dat TARP-plan, met een omvang van 700 miljard dollar, was in de herfst van vorig jaar op poten gezet door Geithners voorganger, Henry Paulson.

Geithners nieuwe plan bestaat uit twee grote luiken: een programma dat vooral de zogeheten toxische kredieten aanpakt, en een ander pogramma waar de nadruk ligt op de kredietportefeuilles die verzwakt werden als gevolg van de crisis.

Voor wat betreft het eerste luik wordt in samenwerking met privé-investeerders een organisatie opgericht die de toxische effecten zal waarderen en opkopen. De privé-investeerders zullen hiervoor trouwens ook financiering krijgen van het zogeheten TALF-fonds van de Federal Reserve, de kredietfaciliteit van de Amerikaanse centrale bank die totnogtoe allerhande nieuw uitgegeven herverpakte consumptie – en KMO-kredieten kocht.

Met de inbreng van privé-investeerders hoopt Geithner opnieuw ‘marktprijzen’ te bekomen voor probleemactiva. Hét probleem van alle initiatieven om probleemactiva en -kredieten op te kopen is immers waardering: een te hoge prijs schaadt de belastingsbetaler, een te lage prijs schaadt de toch al noodlijdende financiële sector.

In het tweede luik wordt er een systeem van veilingen opgezet voor de leningen die in problemen zijn geraakt door de crisis, met als bekendste voorbeeld de vastgoedleningen. De hoogste bieder krijgt daarbij financiële steun via een ander vehikel dat gestuurd wordt door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), de spaardepositogarantie in de VS. Die steun kan oplopen tot vier- à zesmaal het geboden bedrag.

Waarnemers merken op dat Geithner voor het welslagen van zijn plan erg afhankelijk is van de privésector. Een lastige kwestie, nu de overheid en Wall Street danig overhoop liggen met elkaar, als gevolg van de bonuskwestie rond noodlijdende verzekeraar AIG. De overheid wil de bonussen wegbelasten, maar daar reageerde Wall Street erg kritisch op. Heel wat hedge funds zijn bezorgd over mogelijke publieke verontwaardiging als ze bijvoorbeeld forse winst zouden boeken op de probleemactiva.

About this publication