Does Our Presence in Afghanistan Strengthen Pakistan’s Instability?

<--

Versterkt onze aanwezigheid in Afghanistan de instabiliteit van Pakistan?

De Amerikaanse president Barack Obama bestempelde Pakistan onlangs als de meest gevaarlijke plek ter wereld. Elke dag zijn er berichten over aanslagen, stamhoofden die worden vermoord, scholen die in vlammen opgaan. Politie en leger doen niets. En de bevolking? Die haat het leger, meent journaliste Antoinette de Jong vandaag in NRC Handelsblad.

De belangrijkste oorzaken van deze haat zijn de aanvallen op de stammengebieden en de stille goedkeuring ten aanzien van Amerikaanse raketbeschietingen vanuit onbemande vliegtuigjes. Die haat tegen het leger, maar ook tegen de corrupte staat en tegen de buitenlandse mogendheden die als veroorzakers van de oorlog in buurland Afghanistan worden gezien, heeft niet bij iedereen maar wel in alle sociale klassen van Pakistan voedingsbodem gevonden, meent De Jong.

Pakistaanse studenten spraken vorige zomer al over revolutie: zij verwezen naar Marx, en Frankrijk in 1789. Toch komt er geen revolutie naar westers model, schrijft De Jong. Nee, het platform voor sociale verandering wordt geboden door de Talibaan.

”Dat de Talibaan geschapen zo niet gezoogd werden in Pakistan, was wel vanaf het begin duidelijk”, meent De Jong. En ze rukken op. De grootste terroristische aanslagen van na 9/11, zoals die in Madrid en Londen, hadden links met het land.

Beleidsmakers moeten rekening houden met het ondenkbare, meent De Jong: “Bij een implosie van de staat Pakistan kunnen Amerika en India door de aanwezigheid van kernwapens niet afzijdig blijven. Niemand kan voorspellen hoe dat scenario zich zal ontwikkelen. Een split in het leger? De Balkanisering van Pakistan? We weten het niet.”

Het mag duidelijk zijn dat de opstand in Afghanistan door zal gaan, als er geen einde komt aan de steun voor de Talibaan in Pakistan, aldus De Jong.

Wat vindt u? Versterkt onze aanwezigheid in Afghanistan de instabiliteit van Pakistan? Hoe kunnen we de macht van de Talibaan en daarmee van Al-Qaeda breken?

About this publication