Obama Gets a Sufficient Enough Mark after 100 Days

<--

De eerste honderd dagen van het presidentschap van Barack Obama zijn voorbij.

De precieze datum luidt 29 april. Die periode van ruim drie maanden, heeft volgens een columnist van de Washington Post, veel weg van het openingshoofdstuk van een roman. Als je die eenmaal uit hebt, kun je daarin de belangrijkste karakters en hun drijfveren wel ontwaren, maar nu heb je nog geen idee waar het naar toe gaat.

Graadmeter

De honderd eerste van de 1.461 dagen die een presidentiële termijn telt, zijn daarom ook nog geen goede graadmeter hoe de president uiteindelijk zal worden beoordeeld Maar ze geven wel een goed idee van de stijl van de nieuwe bewoner van het Witte Huis. Die van Obama kan als besluitvaardig en kalm worden gekenschetst.

Minstens even belangrijk is de vraag hoe de Amerikaanse kiezer, die Obama in november 2008 51 procent van de stemmen gaf tegen 47 procent voor zijn Republikeinse tegenstander John McCain, nu ruim drie maanden na diens ambtsaanvaarding, over hem en over de toestand van het land denkt.

Positief

Volgens een opiniepeiling uitgevoerd in opdracht van de New York Times/CBS ziet 72 procent van de Amerikanen de komende vier jaar, met Obama als president, met optimisme tegemoet. Nog geen jaar geleden meende meer dan tachtig procent dat de Verenigde Staten zich op de verkeerde weg bevonden.

68 procent heeft waardering voor de manier waarop Obama zijn functie vervult, zijn voorganger George W. Bush werd op hetzelfde punt in de tijd door 56 procent van de ondervraagden positief gewaardeerd.

Vooral op het punt van de rassenverhoudingen is een behoorlijke sprong voorwaarts gemaakt. Tweederde van alle deelnemers betitelen die relaties nu als goed (dat was 53 procent in juli 2008), terwijl het percentage zwarten dat diezelfde mening is toegedaan sinds vorige zomer verdubbeld is tot zestig. Een spectaculaire stijging.

Vijandigheid

Uiteraard is ook kritiek. Obama roept gepassioneerde tegenstand op. Zo beschuldigt The Washington Times de president van vijandigheid tegenover de traditionele Amerikaanse waarden. Die houding zou zowel bij zijn economische politiek als bij zijn buitenlandse beleid in het oog springen.

Maar de lof overheerst. Zo schrijft de conservatieve commentator Andrew Sullivan op zijn weblog over Obama’s eerste honderd dagen:

’Mijn gevoel is dat we hier te maken hebben met een subtiele en voorspoedige start. Hij heeft de wereld een nieuw gezicht van Amerika laten zien. Obama heeft vertrouwen opgebouwd en een gevoel van verantwoordelijkheid hersteld. Hij heeft het minimale gedaan om aan een werkelijk alles met zich mee slepende depressie te ontkomen. Kennis wordt in het Witte Huis weer boven ideologie gesteld. Obama heeft zijn hand ver uitgestoken naar zijn politieke tegenstanders (zonder merkbaar resultaat, RK). En dit alles met een sierlijkheid en een welsprekendheid, die zijn populariteit alleen nog maar groter hebben gemaakt.’