Will Obama Fail?

<--

De president dreigt door de puinhopen die zijn voorganger tussen Gele Zee en Rode Zee heeft achtergelaten kopje onder te gaan

Faalt Obama straks? Die vraag mag ongepast lijken, nu hij net de Aanmoedigingsprijs voor de Vrede heeft gekregen, maar zij is misschien juist daarom des te meer relevant.

Verbeten

Uiteraard waren in Amerika zelf de verbeten commen ta ren van rechtse boze blanke mannen, van het haatdragende soort dat inmiddels ook ons Binnen hof vervuilt, niet van de lucht. De Boltons stikten bijkans van woede. ‘Words, words, words’: wat had Obama tot dusverre anders te bieden gehad? Bij dat wantrouwen jegens mooie woor den kan ik mij wat voorstel len als je in eigen kring het niveau-Bush gewend bent, die acht jaar lang alleen maar leugens en stommi teiten heeft gedebi teerd.

Maar die Republikeinen hadden letterlijk toch gelijk: Obama moet zijn woorden nog wel waarmaken. Alleen in een heel ander opzicht dan zij in hun verblin ding bedoelen.

Verzwolgen

Obama dreigt door de puinhopen die Bush tussen Rode Zee en Gele Zee heeft achtergelaten kopje onder te gaan. Meer troepen naar Afghanistan om een corrupt regime te redden ten einde erger te voorkomen, zal zijn imago in de moslimwe reld als vredespresi dent niet versterken. Idem, als de burgeroorlog in de wankelende atoommacht Pakistan escaleert en tot ingrijpen noopt, waarbij het probleem-Iran ver bleekt.

Met zijn gang naar Caïro dit voorjaar heeft Obama een noodzakelijke brug naar de Arabische wereld geslagen, maar als op zijn woorden geen daden volgen, is die brug zo weer ingestort. Voornaamste ijkpunt voor zijn goede wil vormt voor de Arabieren zijn aanpak van het Onheilige Land. Het rapport-Goldstone maakt duidelijk, hoezeer Israël in de Gaza-oorlog over de schreef is gegaan – althans voor wie dat nog steeds niet wist.

Desalniettemin heeft Amerika direct dit rapport van tafel geveegd en zelfs Abbas geprest zijn aanklacht bij het VN-hof in te trekken. Anders geen vredesbespre kingen, aldus minister Lieber­man, die als import-Israëli uit de Sovjet-Unie alles weet van een keihard ‘njet’.

Met zijn gang naar Caïro dit voorjaar heeft Obama een noodzakelijke brug naar de Arabische wereld geslagen, maar als op zijn woorden geen daden volgen, is die brug zo weer ingestort.Opnieuw dreigt Washington zich zo, mede uit angst voor de christelijk-evangelisti sche furie in eigen land, door Israëlische onwil te laten ringeloren, zoals dat ook voor de landroof in Palestina geldt, waar Netanyahu de uitbreiding van de nederzet tingen met een beroep op ‘natuur lijke groei’ schaamteloos heeft voortgezet.

Hamas

De Amerikaanse tolerantie van deze Lebensraumpolitiek vormt niet alleen een verdere aanmoedi ging voor de Palestijnen om Abbas voor Hamas in te ruilen, zij zal over enige decennia ook een strategische fout van de eerste orde blijken te zijn geweest. Twintig jaar lang, nadat de Val van de Muur aan het Sovjet-imperium een einde had gemaakt, is Amerika de enige supermacht geweest.

Het heeft die kans om het trainerende Israël tot wezenlijke concessies te dwingen ongebruikt gelaten, en zich in slaap laten sussen door de gedachte dat de Arabische landen, die tot 1989 in Moskou een bescherm heer vonden, toch geen andere keus hadden dan Washing ton.

Dat was inderdaad zo – voorheen. Voor die Arabieren doemt nu een alternatief op: Peking. China is al in een rap tempo Afrika aan het kolonise ren, en haar enorme energie honger zal haar spoedig ook de blik op het Midden-Oosten doen richten. Net als voor de Afrikaanse dictatoren vormt ook voor de Arabische autocraten China een aantrekke lijk alternatief, omdat het niet over democratie zeurt en goed betaalt.

Die Arabische regimes zullen hun olie straks des te eerder aan China verkopen, als zij daarmee afstand kunnen nemen tot het Amerikaanse Israëlbeleid, omdat dan de onvrede daarover bij hun eigen onderda nen zich minder snel tegen henzelf keren zal.

Dat wordt nog een aardige breinbreker voor Grote Geert: door zijn blinde moslim haat en dito steun aan Israël zullen zijn kiezers straks de auto als onbe taalbaar moeten laten staan.