Obama, Bear in Mind, It Is All About Power

<--

Bedenk, Obama, het gaat om macht

Na het succes van de hervorming van de gezondheidszorg, moet Obama het nu vooral van buitenlandse successen hebben. Want Republikeinse hardliners gesteund door de Tea Party-beweging zullen er alles aan doen om zijn binnenlandse agenda te frustreren.

Na zijn aankondiging van een jaar geleden dat hij streeft naar een kernwapenvrije wereld is er dan nu een nieuw Start-akkoord dat het aantal kernwapens en overbrengingsmiddelen (vliegtuigen en raketten) van Amerika en Rusland verder aan banden legt. Verwacht niet dat kernwapens op het punt van uitsterven staan. Beide zijden beschikken nu nog over elk 2200 strategische kernkoppen. Dat aantal moet met ongeveer een kwart worden teruggebracht, terwijl het aantal overbrengingsmiddelen gehalveerd wordt. In ieder geval blijft er voldoende over om elkaar meerdere malen van de kaart te vegen.

Interessant zijn Obama’s uitspraken over de Nuclear Posture Review, waarin hij zijn kernwapenbeleid uiteenzet. Na 11 september 2001 legde Bush veel nadruk op de ontwikkeling van nieuwe kernwapens, zoals earth penetrators, waarmee terroristen in hun ondergrondse holen kunnen worden getroffen. Obama wil dit soort wapens niet meer ontwikkelen. Dat is mooi, maar inmiddels zijn er thermobarische bommen met het effect van een dergelijk kernwapen.

Interessant is ook dat hij aanvallen op de VS door niet-kernwapenmogendheden, niet met kernwapens zal vergelden, ook al gebruiken ze chemische of biologische wapens. Voorwaarde is wel dat die landen het Non-Proliferatie-Akkoord hebben ondertekend, het verdrag dat de verspreiding van kernwapens tegengaat.

Hier zit meteen het probleem van zijn nieuwe beleid: Iran heeft het akkoord ondertekend maar lijkt de internationale gemeenschap te bedonderen, terwijl Israël kernwapens bezit maar het akkoord niet heeft ondertekend. Daarmee bevindt het bevriende Israël zich in dezelfde categorie als het vijandige Noord-Korea. Deze dubbele standaard maakt Obama’s nieuwe beleid kwetsbaar voor tegenstanders elders in de wereld.

In Amerika zelf zien voorstanders van de harde lijn niets in het paaien van Rusland, en indirect China, met dit soort akkoorden. Ze zouden de kracht van Amerika ondermijnen en het land kwetsbaar voor chantage maken. Daartegenover staan degenen die vinden dat Obama helemaal moet afzien van het eerste gebruik van kernwapens.

Helaas voor de tweede, moreel aantrekkelijkere visie, hebben de aanhangers van de harde lijn vaak het gelijk aan hun kant. Obama’s beleid van toenadering, ook in de richting van Iran, heeft tot nu toe niets opgeleverd. Integendeel. Door hun toegenomen macht zijn China en Rusland een stuk assertiever geworden. Iran houdt niet op de wereld te tarten. En Israël gedraagt zich niet als een loyale bondgenoot.

Obama’s aanpak is sympathiek, maar het blijft de vraag of hij zich aan de wetten van de internationale betrekkingen kan onttrekken: tussen grootmachten gaat het nog steeds om macht. Naar mijn weten is het in de recente geschiedenis alleen vlak na de Koude Oorlog voorgekomen dat landen elkaar echt leken te vertrouwen. Maar dat Obama met dit akkoord een nieuw succes boekt is duidelijk, hoewel ik nog moet zien dat hij het door de Senaat geratificeerd krijgt.