Chinese-US Trade War Will Be Blamed on Both

<--

China en de VS hebben hun conflict dit weekeinde niet weten bij te leggen en vervolgen hun weg, op naar een frontale botsing. Hun strijd gaat over de enorme exportoverschotten van China, en de al even grote tekorten op de handelbalans van de Amerikanen. Komt het tot deze botsing, dan is dat rampzalig voor de wereldeconomie.

Terecht waarschuwde de topman van de Wereldbank, Zoellick, voor een herhaling van wat gebeurde in de jaren dertig. Toen probeerden de grote landen hun economieën te redden over de rug van andere landen, waardoor uiteindelijk iedereen slechter af was. Het gevolg was een wereldwijde depressie, die in Duitsland de nazi’s aan de macht bracht.

Dit weekeinde vond in Washington een topontmoeting plaats van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Daar werd niet veel meer bereikt dan dat het fonds voortaan een coördinerende rol gaat vervullen wat de wisselkoersen betreft.

Dat China zoveel exporteert, heeft niet alleen te maken met de ijver van Chinese burgers, maar ook met de koers van de Chinese munt, die kunstmatig laag gehouden wordt. Zo blijft de Chinese uitvoer goedkoop en kan China door snelle economische groei banen scheppen voor zijn tientallen miljoenen arme boeren die naar de steden trekken.

Het kunstmatig laag houden van je munteenheid is een bekende truc om de eigen economie te stimuleren. Begrijpelijk is dat de Verenigde Staten, maar ook Europa, Latijns-Amerikaanse en andere Aziatische landen China kritiseren voor zijn egoïstische wisselkoersbeleid. Sinds het voorjaar heeft Peking de eigen munt al iets laten stijgen, maar van een reële wisselkoers is nog lang geen sprake.

Maar China is niet de enige aan wie iets te verwijten valt. De Amerikanen importeren niet alleen zoveel omdat Chinese goederen zo goedkoop zijn, maar ook omdat de Amerikanen hallucinante schulden maken. Elke keer dat het moment van afbetalen lijkt aangebroken, reageren de Amerikanen met nieuwe maatregelen die het probleem niet oplossen maar uitstellen. Een rente van bijna nul, een geldpers die aanstaat en de wereld met dollars overvoert; alles wordt uit de kast getrokken om de Amerikaanse economie aan te zwengelen.

De eurozone is stabieler. Zij kent een redelijk evenwicht tussen import en export en een monetair beleid dat meer afstand behoudt tot het casino dan bij de Amerikaanse collega’s. Maar als China en de VS willen botsen, zal Europa lijden.

About this publication