Afghanistan

<--

Afghanistan

24/06/11, 06u34

Tegen de zomer van volgend jaar wil president Obama 33.000 militairen weghalen uit Afghanistan. Cynici zullen opmerken dat electorale motieven in het jaar van de verkiezingen daarbij een rol spelen, en ze hebben ook gelijk. Maar stilaan rijpt het besef dat je een land, ook niet na jarenlange bezetting, tegen zijn wil in anders kunt maken.

De VS-troepen zijn eind 2001 Afghanistan binnengevallen als reactie op de aanslagen van 11 september. Bedoeling was om er het talibanregime omver te gooien en de bases van Al Qaida op te ruimen. Het was een inval die zelfs morele legitimiteit had. Iets wat van de eerste Golfoorlog of van de inval in Irak, waar de wereld systematisch werd voorgelogen over massavernietigingswapens, niet gezegd kan worden. Helemaal onsuccesvol is de inval ook niet geweest. De taliban zijn in de rol van een gewapende oppositie gedrongen en Osama bin Laden is uitgeschakeld.

Maar het naïeve geloof dat honderdduizend Amerikaanse soldaten voldoende zouden zijn om het land in een westerse democratie te veranderen heeft nu een serieuze tik gekregen. Nochtans was het te voorspellen: democratie wordt zelden tot nooit per militaire bezetting opgelegd, maar dient vanuit de civil society ter plaatse opgebouwd te worden. Anders verzeilt men vroeg of laat in een uitzichtloos Vietnam-scenario.

Obama heeft na de liquidatie van Bin Laden de autoriteit om deze terugtrekking te bevelen, zonder het risico als een ‘softie’ te worden afgeschilderd, en voldoende verstand om het geleidelijk te laten gebeuren, zodat het land niet onmiddellijk de arena van een nieuwe burgeroorlog wordt. Ook de coalitiepartners reageerden positief, en zowel Engeland als Frankrijk waren er als de kippen bij om ook hun terugtrekking aan te kondigen.

Hier verschool Pieter De Crem zich achter het argument van de ‘lopende zaken’ om niets te moeten zeggen. Het zal de volgende regering zijn die moet beslissen over het lot van onze 600 militairen daar. De Crem weet dat het debat in de publieke opinie minder leeft dan de sms’jes van Yves Leterme. In tegenstelling tot Nederland, waar ooit een kabinet viel over de kwestie, heeft de luchthaven van Melsbroek immers – gelukkig maar – nog geen bodybags van Belgische militairen ontvangen.