آزادی آمریکایی‌ها برای دیگران سود داشت
دکتر مصطفی کواکبیان، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در گفتاری برای دیپلماسی ایرانی به آزادی دو آمریکایی زندانی در ایران می‌پردازد و معتقد است این اقدام هیچ عایدی برای ایران نداشته است.
دیپلماسی ایرانی: در عالم دیپلماسی و روابط بین المللی و سیاست خارجی کشورهای مختلف گاهی منافع ملی اقتضائاتی ایجاب می‌کند که بر اساس آن ممکن است کشورها از بعضی از قواعد و مقررات حقوق داخلی خود صرفنظر کنند و متناسب با آن منافع ملی دست به اقداماتی بزنند. طبیعتا آزادی دو آمریکایی زندانی در ایران نیز در چارچوب منافع ملی و مصالحی که تعریف می‌شود می‌تواند قابل توجیه باشد. اما نکته مهم در این زمینه و همه بحث این است که این منافع ملی در کجا و چگونه طراحی و مهندسی شود که بیشترین مطالبات و حقوق مردم ایران در آن لحاظ شود. در این رابطه به نظر می‌رسد باید به چند نکته اشاره کرد.
اول این که به نظر من اگر ما در قبال آزادی دو زندانی آمریکایی می‌توانستیم بخشی از ایرانیانی که در ایالات متحده در زندان هستند را آزاد کنیم تا مشکلاتشان حل شود، این اقدام مطلوبیت بیشتری داشت و قابل توجیه تر جلوه می‌کرد. ولی در حال حاضر ما نمی‌دانیم بر اساس چه مصالح و منافعی این کار صورت گرفت. خصوصا با توجه به این که این دو زندانی آمریکایی توسط دادگاه به 8 سال زندان قطعی محکوم شده بودند. چرا که نمی‌توان برای این اقدام تعبیر مرخصی را در نظر گرفت چرا که بعید است با این 500 میلیون تومان وثیقه ای که در نظر گرفته شده این افراد مجددا به ایران بازگردند. کما این که خانم سارا شورد، نفر سوم این متهمین که سال گذشته با وثیقه 500 میلیون تومانی آزاد شد، به ایران بازنگشت.
نکته دیگری که در مورد این اقدام باید مورد توجه قرار گیرد این است که در این آزادی ما می‌بایست همه جنبه‌ها و پیامدهای آن را در نظر می‌گرفتیم و از این افراد تعهد و تضمین‌های لازم را می‌گرفتیم که پس از آزادی علیه نظام جمهوری اسلامی‌جوسازی نکنند. در حالی که به نظر می‌رسد چندان به پیامدهای این موضوع همه جانبه نگریسته نشده است. این موضوع وقتی دیده می‌شود که توجه کنیم که این دو آمریکایی، پس از آزادی اقدام به برگزاری کنفرانس مطبوعاتی در آمریکاکردند و در سخنان خود علیه جمهوری اسلامی‌مواردی را بیان کردند. به عنوان مثال آنها به وجود شکنجه در زندان‌های ایران اشاره کردند و اتهامات جدی را به وضعیت قضایی در ایران وارد کردند. بنابراین به نظر می‌رسد که تضمین‌های لازم در این زمینه گرفته شده است و قطعا این اشکال به این اقدام وارد است.
نکته سوم این که ممکن است گفته شود که ما ولو اینکه زندانی ایرانی در آنجا آزاد نشده باشند و ولو اینکه علیه ما تبلیغ کنند باز ما منافع برتری داریم که این اقدام می‌تواند بر روابط دو جانبه و بین المللی داشته باشد. من در قسمت شک هم دارم که تا چه اندازه این کار ما توانسته است بر روابط دو جانبه و بین المللی تاثیر بگذارد و آمریکا را سر عقل بیاورد و نسبت به جمهوری اسلامی‌رفتار مطلوب تری را داشته باشد. بنابراین به نظر من در این اقدام چیزی عاید جمهوری اسلامی‌نشده است. نه زندانیانی از ما آزاد شده و نه فضای تبلیغی مثبت به نفع ما شکل گرفته و نه در دو جانبه ما خبرنداریم که تاثیری گذاشته باشد.
نکته آخر این که برخی کشورها که به عنوان واسه و میانجی در آزادی این زندانیان مطرح شدند. در وهله اول من فکر نمی‌کنم که این میانجی گری‌ها تاثیر تام و تمامی‌داشته است.این به این ممعنا نیست که این میانجی گری‌ها هیچ تاثیری نداشته است ولی علت تامه برای آزادی آنها نبوده است. ولی در حال حاضرآنها به دنبال این هستند این کار را به نام خود به قدرت‌های غربی و آمریکا بفروشند و عواید خود را می‌برند. در این روابط میانجی گرانه هم باز اگر ملاحظاتی در نظر گرفته باشیم قابل توجه و اعتنا است. ولی من فکر می‌کنم که این کشورها قبل از این که به فکر ما باشند حتما به فکر منافع خود و به دنبال دست و پاکردن موقعیتی برای خود در نزد آمریکا و غربیها هستند. بنابراین به نظر می‌رسد این اقدام اگرچه برای این کشورها سود و منافعی در برداشت ولی معلوم نیست چه منافعی برای ما به دنبال داشت.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.