Amerikaanse media lijken geen enkele reserve te hebben ten aanzien van de publicatie van roddel en achterklap uit het privé-leven van hun politici. Maar wat bezielt al die vrouwen met wraaklust? Zijn ze vergeten dat de ex die ze proberen af te slachten ooit hun geliefde was? Dat vraagt psychiater Bram Bakker zich af.
Vorige week donderdag probeerde Marianne Gingrich de kansen van haar ex-man Newt Gingrich om de republikeinse uitdager van president Obama te worden, flink kleiner te maken. In een zorgvuldig getimed interview op de televisie, vlak voor de belangrijke voorverkiezingen in South Carolina, pakte ze breed uit over zijn gedrag, dat haaks zou staan op dat van een rechtgeaarde conservatief.
Scheiding
Het was pas haar eerste interview sinds hun scheiding in 1999, dat wil wel iets zeggen over de haatgevoelens die haar hiertoe dreven. Newt ging eind vorige eeuw vreemd met Callista, met wie hij naderhand trouwde. Callista is een belangrijke kracht achter zijn huidige kandidatuur voor het presidentschap. En Gingrich vroeg de scheiding volgens Marianne ook nog aan nadat bij haar de ziekte multiple sclerose was gediagnosticeerd. Als het allemaal waar is, en dat zou zo maar eens kunnen, werpt het een schril licht op het karakter van Newt Gingrich.
Maar of het om uitzonderlijk gedrag in die kringen gaat, valt te betwijfelen. Marianne Gingrich, intrigerend dat ze zich nog steeds met die naam laat aanduiden, was niet de eerste die dit overkwam. En ze zal ook niet de laatste zijn. De wraak via media is trouwens ook bijna mode, bleek uit een beknopt overzicht van dergelijke affaires dat de Volkskrant afgelopen zaterdag publiceerde.
Ex-minnaressen
Amerikaanse media lijken geen enkele reserve te hebben ten aanzien van de publicatie van roddel en achterklap uit het privé-leven van hun politici. Veel politici zouden zich dat toch moeten bedenken alvorens zich in de race voor het Witte Huis te storten, zou je denken. Maar vlak voor dit verhaal over Gingrich opdook struikelde een andere presidentskandidaat, Herman Cain, ook al over de onthullingen van ex-minnaressen.
Dat rijke, machtige en beroemde mannen bovengemiddeld scoren op buitenechtelijke escapades is al eeuwen bekend. Het is een intrigerende vraag hoe je dit verband het beste zou kunnen verklaren.
Minstens zo spannend, en daar hoor je in de media weinig over, is de vraag wat al die vrouwen met wraaklust nu toch bezielt. De ex die ze proberen af te slachten was tenslotte ooit hun geliefde. Zijn ze dat vergeten? Je zou toch hopen dat Marianne Gingrich zich eerst en vooral schaamt dat ze ooit het bed heeft gedeeld met deze man? En dat ze zich afvraagt wat haar heeft bezield, hoe ze zich ooit zo heeft kunnen vergissen?
Verhoogde kans
Ze was ook niet de eerste mevrouw Gingrich, Newt was al eens eerder gescheiden voor hij met Marianne trouwde. En als ze beter had opgelet, had ze vast al veel eerder kunnen ontdekken dat hij aan haar vermoedelijk niet genoeg zou hebben. Iedereen is in staat om vreemd te gaan, maar degenen die dat al in praktijk hebben gebracht lopen een sterk verhoogde kans dat nog eens te doen.
Waarschijnlijk dacht Marianne, net als al die andere vrouwen die op dit soort mannen vallen, dat het haar wel zou gaan lukken om hem met haar alleen gelukkig te laten zijn. De frustratie over het mislukken daarvan drijft iemand dan tot een treurige wraakactie als zo’n interview. Het zegt meer over de ex-vrouw dan over de man die ze aanvalt. Hoe fout die ook mag zijn.
Verdiende loon
Gingrich heeft onverwacht ruim gewonnen in South Carolina, en de wraakactie mag daarmee vooralsnog als mislukt worden beschouwd. Het verdiende loon van Marianne Gingrich, lijkt me.
Trouwens: het tegenovergestelde van liefde is onverschilligheid, niet haat.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.