Romney: Arrogant, Gaffer, Ironic

November 21, 2012

Published in Ethnos
(Greece) on 11 November 2012
by Michalis Ignatiou (link to original link to original)

Translated from by Mary Keramida. Edited by Gillian Palmer.

Mitt Romney is just the classic kind of gaffer that everyone is trying to avoid. His defeat in last Tuesday’s election was based on his own mistakes, not on the capability of Barack Obama’s team.

The Republican candidate made a mistake on basic policies concerning minorities, showing a lack of concern or sensitivity for African-Americans and Hispanics. I’m not referring to his ironic talks about the Greek people, not even to his denial to satisfy the main claim of Armenians about the Turkish genocide, that were all responsible for losing necessary votes in states like Florida, Pennsylvania and Ohio.

He confronted the majority of people with arrogance and he paid for it; he will go down in history as a permanent contender for the Republican presidential nomination and the only person to see his dreams collapse, as he couldn’t bear normal people who weren’t fortunate enough to be born rich. He would be a bad president, serving only the rich, dragging America into new wars and remaining faithful to the theory of U.S. military superiority.

President Barack Obama was lucky to have the arrogant, multi-millionaire Romney as an opponent, as he proved to be out of touch with reality.

On election night, he was shocked by the results, as the U.S. came to the conclusion that Romney offered Obama an easy victory when he expressed his revulsion against the poor and non-privileged people.

During his first four years in office, Obama didn’t accomplish much. He made serious mistakes due to his obsessions with countries and people that were using him.

Let’s just hope that his victory will set him free and that he will fight for social justice, just like he promised.

Ο Μιτ Ρόμνεϊ είναι η κλασική περίπτωση γκαφατζή και ανθρωποδιώκτη. Η ήττα στις εκλογές της περασμένης Τρίτης οφείλεται βασικά στα δικά του λάθη και όχι στην ικανότητα του επιτελείου του Μπαράκ Ομπάμα.
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων έσφαλε σε σημαντικές πολιτικές που αφορούσαν ειδικά τις μειονότητες, καθώς δεν επέδειξε την παραμικρή ευαισθησία για τους Αφροαμερικανούς και τους λατινικής καταγωγής Αμερικανούς. Δεν αναφέρομαι στις ειρωνικές του κορώνες για τον ελληνικό λαό, ούτε στην άρνησή του να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα των Αρμενίων για τη γενοκτονία από τους Τούρκους, που του στέρησαν αναγκαίες ψήφους σε πολιτείες όπως η Φλόριντα, η Πενσιλβάνια και το Οχάιο.
Αντιμετώπισε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού με αλαζονεία, την οποία πλήρωσε ακριβά, και θα μείνει στην Ιστορία ως ο μόνιμος διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων και ο άνθρωπος που είδε τα όνειρά του να καίγονται, διότι δεν μπορούσε να ανεχθεί τους απλούς ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν με χρυσό κουτάλι στο στόμα. Θα ήταν ένας κακός πρόεδρος που θα εξυπηρετούσε μόνο τους πλούσιους και θα έσερνε την Αμερική σε νέους πολέμους, πιστός στη θεωρία για τη στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ.
Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ήταν τυχερός που είχε αντίπαλο τον πολυεκατομμυριούχο αλαζόνα Ρόμνεϊ, ο οποίος αποδείχθηκε πως δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Το βράδυ των εκλογών τον περιγράφουν να έχει μείνει στήλη άλατος με το άκουσμα των αποτελεσμάτων, ενώ όλη η Αμερική είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως πρόσφερε τη νίκη στο πιάτο στον σημερινό πρόεδρο, όταν δεν έκρυψε την αηδία που ένιωθε για τους φτωχούς και μη προνομιούχους.
Στη διάρκεια της πρώτης τετραετίας, ο κ. Ομπάμα ήταν απλά «λίγος». Έκανε σοβαρά λάθη, λόγω των εμμονών του σε χώρες και πρόσωπα που τον χρησιμοποίησαν. Ας ελπίσουμε πως η νίκη του θα τον απελευθερώσει και θα παλέψει για κοινωνική δικαιοσύνη, όπως έχει υποσχεθεί.

This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link .