It Ain’t That Bad in Detroit

<--

Ambulances die vaker niet dan wel komen, de politie die het laat afweten, schietpartijen op straat en iedereen die dat ‘de normaalste zaak van de wereld vindt’ – de berichtgeving over Detroit, de stad die gisteren faillissement indiende, laat te wensen over, vindt wetenschapsjournalist Maarten Keulemans. Hij zocht uit hoe het echt zit.

Komt er dan geen einde aan de plagen van die arme, failliet verklaarde stad Detroit? De werkloosheid is er enorm, wijken zijn ontvolkt en vervallen, de criminaliteit is er torenhoog.

En wat we ook al de hele dag horen: als je een ambulance of andere nooddienst nodig hebt, komt die niet.

Zó zei verslaggever Wessel de Jong het vanavond in het NOS Journaal (vanaf 2:24): ‘Het bellen van een noodnummer als 911 heeft nauwelijks zin. Ambulances komen vaker niet dan wel. Dus mensen in de stad hebben het advies gekregen om goed te letten op hun gezondheid, en niet te wachten tot het te laat is. Hetzelfde probleem natuurlijk met de politie: het duurt vaak een uur voor ze ter plekke zijn. Gigantische criminaliteit. Ik was laatst in Detroit: uitvoerig werd er buiten mijn hotelkamer geschoten. Het was voor iedereen de gewoonste zaak van de wereld.’

Oei, dat is nogal wat. Zou het heus? Ambulances komen vaker niet dan wel, het duurt vaak een uur voordat de politie komt; het klinkt eerder als iets wat bozige mensen tegen elkaar zeggen, dan als objectieve werkelijkheid. En inderdaad.

Noodoproepen

Eerst maar eens de problemen met het alarmnummer 911. Wat gezoek in de plaatselijke media leert dat dit verhaal teruggaat naar vorig jaar. De politie van Detroit nam toen een omstreden maatregel om haar agenten wat te ontlasten: niet meer uitrukken bij iedere noodoproep.

Wie bijvoorbeeld naar 911 belde voor een misdrijf dat al was gepleegd, en de dader was al verdwenen en er waren geen doden of gewonden, moest voortaan maar de gewone politie bellen. Moet je net de Amerikanen hebben, al helemaal in een stad waar de criminaliteit de pan uitrijst.

Een uitnodiging aan boeven, foeterden de blogs en praatprogramma’s, 911 hoef je ook al niet meer te bellen. In de media verscheen het relaas van een man die zes uur lang op de politie had moeten wachten nadat een verdacht type bij hem door het raam had gekeken.

Schandalig! Maar in werkelijkheid is de situatie niet zo heel anders dan bij ons: alleen als elke seconde telt, bel je het noodnummer. En de nooddiensten staan dan gemiddeld in minder dan een kwartier tijd op de stoep, blijkt uit een officieel cijferoverzicht van de gemeente Detroit. Dat is best lang als iedere seconde telt, maar ‘nauwelijks zin om te bellen’ lijkt me toch een beetje overdreven.

Ambulances

Ho eens, ‘ambulances komen vaker niet dan wel’, zei de journaalmeneer toch? Het kan haast niet anders of het is een kromme vertaling van een cijfer dat persbureau Reuters vandaag optekende in een ‘factbox’: in Detroit is tweederde van de ambulances kapot.

Alleen: dat is ook weer een kromme vertaling, en wel van een rapport dat Detroit vorige maand indiende om extra geld te krijgen. In dat rapport staat toch net wat anders: ‘In het eerste kwartaal van 2013, waren regelmatig maar 10 tot 14 van de 36 noodambulances in bedrijf. (…) In maart 2013 zegde een groep bedrijven 8 miljoen dollar toe aan de stad. (…) De donatie voegt naar verwachting 23 nieuwe noodvoertuigen toe aan de vloot om de oudere voertuigen te vervangen.’

Inderdaad: er was een probleem met de ambulances, maar inmiddels is dat verholpen. U kunt gerust een medische crisis krijgen in Detroit, de ambulance komt heus wel.

58 minuten?

Maar de politie dan, die er ‘vaak een uur’ over doet om ter plaatse te zijn? Ook dat lijkt op het eerste oog waar: het is ontleend aan The New York Times, die een week geleden noteerde: ‘De gemiddelde responstijd van de Detroitse politie om te reageren op misdaden van de hoogste prioriteit was 58 minuten, zeggen vertegenwoordigers die de stad overzien.’

Dat klinkt ernstig, maar wat je haast zou vergeten, is dat het hier niet gaat om noodoproepen gaat bij 911, maar om oproepen bij de ‘gewone’ politie. Het getal van 58 minuten komt van een overzicht van de responstijden van politie, brandweer en ambulance in Detroit.

En het cijfer is alweer achterhaald: bij de laatste meting deed de politie er gemiddeld 40 minuten over om te reageren op een telefoontje, nota bene een van de weinige cijfers waarin de politie het iets beter doet dan gepland.

Hoe erg het in Detroit ook is, sommige dingen vallen best mee. Hoe heette het ook alweer als een bakerpraatje net zo lang wordt rondgepompt totdat het een eigen leven gaat leiden? O ja, een uitdrukking die aangeeft dat er vooral in steden vaak praatjes de ronde doen: een urban myth.