Israel’s Entrenchment or Adaptation?

<--

Περιχαράκωση ή προσαρμογή;

Ο Νετανιάχου είναι πλέον βαριά υποθήκη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ισραήλ. Αφού έχασε μια παρατεταμένη περίοδο χάριτος, μετά την έκρηξη της Αραβικής Ανοιξης, για μια συνολική διευθέτηση με τους Παλαιστινίους και τη Συρία, σήμερα βρίσκεται σε μετωπική αντιπαράθεση με τον Λευκό Οίκο, καθώς ο Ομπάμα προχωρά σε συνολική προσέγγιση με την Τεχεράνη. Ολες οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη Σιωνιστική Ενωση των Χέρτζογκ – Τζίπι Λίβνι να προηγείται 2-4 έδρες από τη Λικούντ του Νετανιάχου. Η απλή αναλογική, όμως, καθιστά ρυθμιστές τα μικρά, κεντρώα και ορθόδοξα εξτρεμιστικά θρησκευτικά κόμματα αλλά και για πρώτη φορά την Κοινή Λίστα που περιλαμβάνει όλα τα κόμματα που εκπροσωπούν Παλαιστίνιους Ισραηλινούς πολίτες, που είναι το 20% των 6 εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Με τα χημικά όπλα της Συρίας να αποτελούν παρελθόν και το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης υπό αυστηρό διεθνή έλεγχο, αλλά και τον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο και κυρίως την Αίγυπτο και τη Συρία εγκλωβισμένες σε μια εσωτερική αντιπαράθεση, το Ισραήλ ποτέ δεν ήταν τόσο ασφαλές, ποτέ η στρατιωτική του υπεροχή δεν ήταν τόσο συντριπτική σε σχέση με τους αντιπάλους του. Η στρατηγική Νετανιάχου, που βλέπει το Εβραϊκό Κράτος σαν προωθημένο και περιχαρακωμένο φυλάκιο των ΗΠΑ και της Δύσης σε έναν δεδομένο εχθρικό Αραβομουσουλμανικό Κόσμο, δεν στηρίζεται πλέον πουθενά, καθώς η Ουάσιγκτον έχει επιλέξει την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων με το Ιράν και το σιιτικό Ισλάμ, με πρώτο δείγμα γραφής, πριν καν υπογραφεί συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα, την εμπλοκή αεροπορικών και χερσαίων δυνάμεων της Τεχεράνης στο πλευρό των αμερικανικών δυνάμεων κατά του Ισλαμικού Κράτους των τζιχαντιστών στο Ιράκ και στη Συρία.

Ο Νετανιάχου παραπέμπει σε ανησυχητικό βαθμό στις ελληνικές κυβερνήσεις του 1920-22 που, ενώ έβλεπαν τη Γαλλία και την Ιταλία να εγκαταλείπουν τη Βρετανία στη Μέση Ανατολή και κυρίως στη Μικρά Ασία, όπου η χώρα μας είχε εμπλακεί με δεδομένη τη στήριξη των Συμμάχων, τη Σοβιετική Ρωσία να στηρίζει με όπλα και πολεμοφόδια τον Κεμάλ όχι μόνο δεν αναζήτησαν εγκαίρως συμβιβασμό με την Αγκυρα από θέση ισχύος, αλλά περίμεναν χωρίς διεθνή, πολιτική, διπλωματική πρωτοβουλία μοιραίοι και άβουλοι την καταστροφή τον Σεπτέμβριο του 1922. Αν ο Νετανιάχου κατορθώσει να συγκροτήσει κυβερνητική πλειοψηφία, τότε στα δύο χρόνια που απομένουν για την ολοκλήρωση της θητείας του Ομπάμα οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ – Ισραήλ θα διολισθαίνουν συνεχώς προς το χειρότερο.

kapopoulos@pegasus.gr