Scott Walker Dumps His Accent — and a Few Opinions

<--

Scott Walker dumpt zijn accent – en een paar meningen

Moet de mening van een politicus in beton gegoten zijn? De gouverneur van Wisconsin, Scott Walker, gokt van niet. Hij is tegen het geven van verblijfsvergunningen aan de miljoenen illegale buitenlanders in de VS. En hij geeft het eerlijk toe: vroeger dacht hij er anders over.

Het is een riskante strategie. Als een Amerikaanse politicus de presidentenkriebels krijgt, duiken de media en de concurrenten meteen de archieven in. Vinden ze uitspraken die tegen de nu heersende mening in zijn partij ingaan, dan heeft de kandidaat een probleem. Hij kan stug volhouden en niet verder komen dan een bijrol in de voorverkiezingen, of hij kan zijn standpunt aanpassen, maar dan is hij een ‘flip-flopper’, een draaikont.

Scott zegt dat hij gewoon ‘geluisterd’ heeft naar mensen in heel de VS. Dat kan kloppen: hij is al wekenlang reizen aan het maken naar de staten waar ze begin volgend jaar als eerste stemmen in de voorverkiezingen voor de Republikeinse nominatie: Iowa, New Hampshire, South Carolina.

Maar er zijn meer overtuigingen gaan schuiven in het hart van de 47-jarige gouverneur, zeggen critici. Zo was hij in 2006, tijdens de gouverneursverkiezingen in zijn staat, nog tegen subsidies voor ethanol in benzine. Maar op bezoek in Iowa, een staat die praktisch leeft van de voor ethanolproductie geteelde mais, was hij opeens voor. Dat is geen draaien, zegt hij, ik was destijds alleen tegen subsidies van de deelstaat, niet van de federale overheid. Maar zijn campagnespots destijds, door Politico.com naar boven gehaald, spreken duidelijke taal.

Peilingen

Zoiets hoeft niet direct dodelijk te zijn voor een kandidaat. In Iowa waren ze uiteraard blij met Walkers nieuwe ethanolstandpunt. Nadat een toespraak van hem daar heel goed ontvangen werd, en de media daar massaal over hadden bericht, steeg hij meteen in de peilingen en werd hij gebombardeerd tot de grote concurrent van Jeb Bush.

Die peilingen zeggen in de aanloop naar de echte campagnes overigens meer over naamsbekendheid dan over echte steun. Walker is voorlopig vooral populair bij mensen die het politieke nieuws goed volgen: Republikeinen hebben gesmuld en Democraten gegruwd van de harde lijn die hij na zijn verkiezing in Wisconsin koos tegen de vakbonden. Over amtenarensalarissen werd voortaan met de individuele ambtenaren onderhandeld, niet meer collectief. En werknemers hoeven volgens een recent door Walker ondertekende wet ook niet meer verplicht contributie te betalen aan een vakbond die met hun bedrijf over hun salarissen onderhandelt.

Met een ander accent

Met die laatste maatregel sluit Wisconsin zich aan bij een gedragslijn die al veel langer bestaat in zuidelijke staten, waar vakbonden nauwelijks een rol kunnen spelen. Hij liet zich er tijdens zijn bezoek aan South Carolina dan ook graag op voorstaan. Net als op het feit dat zijn vader een baptistische dominee is, iets wat in het half-atheïstische New Hampshire weer niet zo belangrijk wordt gevonden.

Maar of het nu in Iowa was, in New Hampshire of in South Carolina, één ding had hij thuisgelaten, viel een verslaggever van de New York Times op: zijn midden-westerse knauw-accent. In plaats van Wiscaansin zegt hij opeens Wiscansin. Die presidentenkriebels gaan echt heel diep.