Everywhere the Same Racist ‘Caws’

<--

Παντού ίδιοι οι ρατσιστικοί «κρωγμοί»

Του Πάνου Τριγάζη*

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ακροδεξιοί κάθε απόχρωσης στην Ευρώπη αντιμάχονται την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στο όνομα της υπεράσπισης της ιδέας του Έθνους

Οι ρατσιστικοί και εθνικιστικοί «κρωγμοί» είναι ίδιοι, ανεξαρτήτως ηπείρου και χώρας. Οι απειλές και η κινδυνολογία, τα δήθεν επιχειρήματα είναι πλανητικά, όπως πλανητικές είναι και οι αξίες που αντιμάχονται οι κάθε λογής ακροδεξιοί, είτε πρόκειται για Ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ, είτε για ακραία ξενοφοβικά ρεύματα στη Βρετανία, είτε για νοσταλγούς του Χίτλερ στη Γερμανία, είτε για «αληθινούς Φινλανδούς» στην παραδοσιακά φιλειρηνική χώρα του Βορρά της Ευρώπης, είτε για «αληθινούς Έλληνες» της Χρυσής Αυγής.

Στις ΗΠΑ, ο πολυεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ, που θεωρείται φαβορί για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις επόμενες προεδρικές εκλογές, κατηγορεί ευθέως τον πρόεδρο Ομπάμα για συνθηκολόγηση με τους «εχθρούς» της «μόνης υπερδύναμης», το Ιράν και την Κούβα. Για το δε μεταναστευτικό κατηγορεί το Μεξικό ότι σκοπίμως δεν φρουρεί τα σύνορα με τις ΗΠΑ για να μπορούν να εισέρχονται ανεξέλεγκτα τα «εγκληματικά» στοιχεία, που απεργάζονται την καταστροφή της αμερικάνικης κοινωνίας.

Σε τι διαφέρουν οι ισχυρισμοί αυτοί από εκείνους των Ελλήνων Ακροδεξιών, που κατηγορούν την Τουρκία ότι στέλνει βάσει σχεδίου τα κύματα προσφύγων στα Ελληνικά νησιά ώστε να βλάψει τη χώρα μας;

Σε τι διαφέρουν οι Βρετανοί ακροδεξιοί που ζητούν από τον Κάμερον να δείξει «πυγμή» στη Γαλλία η οποία δεν εμποδίζει τους απελπισμένους – ακόμα και πυροβολώντας τους – να εισέλθουν από το Καλέ στο Ηνωμένο Βασίλειο;

Στην Ελλάδα, λεγόταν και γραφόταν, επί χρόνια, «ότι οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές». Λες και υπάρχουν λαοί, που είναι ρατσιστές από τη φύση τους, και δεν επωάζεται «το αυγό του φιδιού» μέσα σε συγκεκριμένες οικονομικοκοινωνικές συνθήκες, όπως αυτές που επικρατούν στη χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Μέχρι που η Χρυσή Αυγή, επωφελούμενη της πολυδιάστατης κρίσης, άρχισε να τελεί εγκληματικές πράξεις – ακόμα και δολοφονίες – σε βάρος φιλήσυχων μεταναστών, κατά κανόνα εργαζομένων, και παρ’ όλα αυτά να «επιβραβεύεται» με την είσοδο της στη βουλή ως τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ακροδεξιοί κάθε απόχρωσης στην Ευρώπη αντιμάχονται την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στο όνομα της υπεράσπισης της ιδέας του Έθνους. Συνεπώς, μια πορεία πραγματικής ενοποίησης της Ευρώπης σε κατεύθυνση κοινωνική, δημοκρατική, φιλειρηνική και οικολογική, στη βάση σεβασμού των ιδιαίτερων πολιτισμικών και εθνικών ταυτοτήτων, είναι η καλύτερη απάντηση στην Ακροδεξιά απειλή. Και μην ξεχνούμε, κάτι που λεγόταν στον πολυτάραχο εικοστό αιώνα, ότι «φασισμός σημαίνει πόλεμος». Το επισημαίνω αυτό, διότι οι αριστερές δυνάμεις της Ευρώπης καλούνται να οικοδομήσουν το πιο ευρύ μέτωπο κατά της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του νεοναζισμού, καθώς και του αντισημιτισμού, αλλά και της διαρκώς αυξανόμενης ισλαμοφοβίας.

Το μέτωπο, βεβαίως, δεν αρκεί να είναι κοινωνικό και πολιτικό, πρέπει να είναι και ιδεολογικό, να συνοδεύεται από ένα μεγάλο κίνημα ιδεών και αξιών, καθώς και από την προσπάθεια για την προώθηση μιας Κουλτούρας Ειρήνης και μη βίας στις κοινωνίες. Μόνο έτσι θα θωρακιστούν οι νέοι άνθρωποι, που σε πολλές χώρες «αιχμαλωτίζονται» από την ακροδεξιά δημαγωγία.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τη χώρα μας, απαιτώντας διαρκή εγρήγορση και κινητοποίηση, ουσιαστική ενημέρωση και καταπολέμηση των κάθε είδους προκαταλήψεων έναντι γειτονικών λαών και χωρών.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ.