Obama

<--

Ομπάμα

Από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα των τελευταίων ημερών είναι η μεταγραφή της συνομιλίας που είχαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Ντε Μόιν της Αϊουα ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα με τη συγγραφέα Μέριλιν Ρόμπινσον. Το κείμενο διατίθεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, στο σάιτ της αμερικανικής επιθεώρησης The New York Review of Books.

Σε αυτή τη συνομιλία ο Ομπάμα βρίσκεται στη θέση του ερωτώντος και αποδεικνύεται βαθύς γνώστης του έργου της συγγραφέως, τόσο του μυθοπλαστικού όσο και του δοκιμιακού. Οι ερωτήσεις του, από το προσωπικό στο γενικό, από τη συνθήκη του συγγραφέα στις ιδέες, αιφνιδιάζουν έναν αναγνώστη που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς μέσα από στερεότυπα. Πάντως, για να πούμε την αλήθεια, δεν νομίζω να υπάρχει έλληνας πολιτικός σήμερα που να μπορεί να συζητήσει με έναν συγγραφέα. Και πολύ περισσότερο δεν νομίζω να υπάρχει έλληνας πολιτικός που να αναφέρεται σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο και να το θεωρεί πολιτικό οδηγό του.

Ο Ομπάμα διάβασε το μυθιστόρημα της Ρόμπινσον Γκίλιαντ (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Εν Πλω) στην Αϊουα, στο περιθώριο της προεκλογικής εκστρατείας του 2008. Γι’ αυτό και η συζήτησή τους έγινε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του Ντε Μόινς. Το Γκίλιαντ ήταν μια αποκάλυψη για τον Ομπάμα. Η ιστορία του κεντρικού ήρωα, του πάστορα Τζον Εϊμς, που προσπαθεί να συνδυάσει την πίστη του με τα οικογενειακά δράματα, έδειξε στον Ομπάμα και έναν τρόπο τού κυβερνάν. Στοιχείο του, η αποδοχή του άλλου και η διεύρυνση της έννοιας της κοινότητας. Πολιτικές του Ομπάμα για την κοινωνική ασφάλιση ή την εκπαίδευση είναι επηρεασμένες, όπως ο ίδιος λέει, από κείμενα σαν της Ρόμπινσον.

Η Ρόμπινσον είναι χριστιανή – για την ακρίβεια, προτεστάντισσα. Στο βάθος όλων των βιβλίων της υπάρχει ο χριστιανικός στοχασμός ή καλύτερα ο αναστοχασμός. Ισως γι’ αυτό ο Ομπάμα την αποκαλεί και θεολόγο (theologian). Στην Ελλάδα ο καλύτερος αναγνώστης της Ρόμπινσον είναι ένας θεολόγος, ο π. Ευάγγελος Γκανάς. Το κείμενό του «Ενας άγνωστος αμερικανικός χριστιανισμός. Διαβάζοντας το Γκίλιαντ της Μέριλιν Ρόμπινσον» στη «Νέα Εστία» του Μαΐου 2012, είναι από τα καλύτερα κριτικά κείμενα που έχουν γραφτεί για την αμερικανίδα συγγραφέα.