Less than 1 min.Read

Polish Law and Justice Party Is a Hundred Years Behind America

January 7, 2016

Published in Gazeta Wyborcza
(Poland) on 16 December 2015
by Mariusz Zawadzki (link to original link to original)

Translated from by Bartosz Kunatowski. Edited by Graeme Stewart-Wilson.

The gentlemen of the Constitutional Tribunal deem themselves, and not the nation, to be the sovereign, stated Jaroslaw Kaczynski* on the television channel “Republika TV.” The nation chose PiS, which means it has given the party a moral mandate to change the judges who — as the chairman fears — will block reforms.

If Kaczynski would say such things in America, he would be labeled an anarchist or a lunatic. While theoretically a tripartite division of power applies in the United States, in practice the Supreme Court is the ultimate oracle — almost a god. All of the decisions made by President Obama are subject to verification; they require Congressional approval, or they can be undermined in the new enactment. Every decision taken by Congress is also subject to validation — first by the president, who can impose a veto on it, and afterwards by the Supreme Court, which can deem it incompatible with the Constitution.

Meanwhile, decisions made by the nine most important judges in Washington are final and indisputable (they possess more power than the Constitutional Tribunal of Poland [TK] because they adjudicate not only on the compatibility of new laws with the Constitution, but also on other matters). It is them — and not the president or Congress — who have the biggest influence on the lives of millions of Americans. In 1954, they put an end to race segregation in schools; in 1973, they made abortion legal; in 2000, they played a major part in George W. Bush becoming president instead of Al Gore; in 2012, they decided that Obama's controversial health care reform should be realized; in 2015, by their decision, homosexual people gained the right to marriage in all of the U.S.

Some people in the U.S. complain about the "Dictatorship of the Judges." They accuse them of making the law, while their job is supposed to be merely interpreting it. But this is just the opinion of journalists. It is absolutely unthinkable for someone from Obama's administration to send a letter to the Supreme Court saying that "in my opinion, the court's decision is not valid," like Beata Kempa, a member of the Polish Council of Ministers, did. Satirists would laugh at something of that sort for a long time.

Why is the Supreme Court's position so powerful? Well, it is because in American democracy the sovereign is not the nation, but the law. Yes, chairman Kaczynski! This matter was settled two centuries ago. The government of the U.S. is defined as the rule of law, not the rule of the people, as stated in 1803 by Chief Justice of the United States John Marshall, while adjudicating in the dispute between Judge William Marbury and the president at that time, Thomas Jefferson.

A dispute that was, by the way, very similar to our own; departing President John Adams nominated Marbury for judge on his last day in office, but for the formalities to be settled, Marbury had to receive the nomination in writing. But the new President Jefferson made the decision not to hand it over. Pursuant to the famous principle from the coatroom attendant in Mis,** "We don't have your coat — and what are you going to do?" A principle presently practiced by president Duda, who ignored TK's order to nominate three legally chosen judges at the end of Civic Platform’s governance.

Ergo, that which occupies the thoughts of all Polish people, the Americans overturned in 1803. The only consolation is that we are not that far behind the United States. Even 78 years ago, President Franklin Delano Roosevelt attempted a "jump" to the Supreme Court — similarly to Chairman Kaczynski.

Roosevelt was a great reformer, who pulled America out of the biggest economic crisis in the country's history. But when he assumed power in 1933, he inherited a conservative Supreme Court from his predecessor, which abolished a few of his reforms — deemed them to be against the Constitution, that is. In 1937, Roosevelt was crushingly victorious in the re-election, and similar to Chairman Kaczynski, he saw the nation as sovereign and not the judges.

He could not terminate the judges, as their appointment is for life (which makes them effectively independent). That is why Roosevelt proposed an enactment that would allow him to expand the numbers of the government — but the plan elicited significant quarrels, even amongst his own party, the Democrats. The leader of Senate Committee on the Judiciary, Democrat Henry F. Ashurst, sabotaged the project by delaying its placement in the committee’s plan of deliberations for six months. Finally, the matter was resolved by time; one of the judges decided to retire, which allowed Roosevelt to nominate his successor, although he let it go under the pressure of the public eye.

By extension, for us to be at peace with being only 78 years behind America, it requires some PiS politicians to oppose the chairman. Or at least one of them.

*Editor’s Note: Chairman of the Polish Law and Justice Party (PiS)

**Editor’s Note: "Teddy Bear," a Polish comedy movie

Panowie z Trybunału Konstytucyjnego uważają, że suwerenem są oni, a nie naród! - stwierdził Jarosław Kaczyński w telewizji Republika. Naród wybrał PiS, czyli dał mu moralny mandat, żeby zmienić sędziów, którzy - jak obawia się prezes - będą blokować reformy.
Artykuł otwarty w ramach bezpłatnego limitu prenumeraty cyfrowej
Gdyby Kaczyński opowiadał podobne rzeczy w Ameryce, uznano by go za anarchistę lub szaleńca.

Wprawdzie teoretycznie w USA obowiązuje zasada trójpodziału władzy, ale w praktyce sąd najwyższy jest ostateczną wyrocznią, niemal Bogiem. Wszelkie decyzje prezydenta Obamy podlegają weryfikacji - albo wymagają zgody Kongresu, albo mogą być podważone w nowej ustawie. Wszelkie decyzje Kongresu podlegają weryfikacji - najpierw prezydenta, który może je zawetować, a potem sądu najwyższego, który może uznać, że są niezgodne z konstytucją.

Tymczasem decyzje dziewięciu najważniejszych sędziów z Waszyngtonu są ostateczne i niepodważalne (mają oni większe kompetencje niż polski TK, bo orzekają nie tylko o zgodności prawa z konstytucją, ale również w dowolnych sprawach). To oni - a nie prezydent czy Kongres - mają największy wpływ na życie milionów Amerykanów. W 1954 r. zakończyli segregację rasową w szkołach; w 1973 r. dopuścili aborcję; w 2000 r. przesądzili o tym, że prezydentem zostanie republikanin George W. Bush, a nie Al Gore; w 2012 r. postanowili, że kontrowersyjna reforma służby zdrowia Obamy będzie realizowana; w 2015 r. zdecydowali, że geje i lesbijki mają prawo brać śluby w całej Ameryce.

Niektórzy w USA narzekają nawet na "dyktaturę sędziów". Zarzucają im, że de facto stanowią prawo, choć przecież zostali powołani tylko po to, żeby je interpretować. Ale to jedynie głosy publicystów. Jest absolutnie nie do pomyślenia, żeby ktoś z rządu Obamy wysłał - tak jak Beata Kempa - pismo do sądu najwyższego z konstatacją, że "W MOJEJ OCENIE wasz wyrok jest nieważny".

Coś takiego byłoby długo wyśmiewane przez satyryków.

Skąd taka silna pozycja sądu? Otóż w amerykańskiej demokracji suwerenem jest nie NARÓD, tylko PRAWO. Tak, tak, panie prezesie Kaczyński! Kwestia ta została ustalona dwa wieku temu. - Rząd Stanów Zjednoczonych został zdefiniowany jako rządy prawa, a nie jako rządy narodu - mówił w 1803 r. przewodniczący sądu najwyższego John Marshall, kiedy orzekał w sporze między sędzią Williamem Marburym a ówczesnym prezydentem Thomasem Jeffersonem.

Sporze bardzo zresztą podobnym do naszego - ustępujący prezydent John Adams nominował Marbury'ego na sędziego w ostatnim dniu urzędowania. Żeby formalności stało się zadość, Marbury musiał jeszcze dostać pismo z nominacją. Ale nowy prezydent Jefferson postanowił, że go nie wręczy. Na mocy słynnej zasady szatniarzy z "Misia": "Nie mamy pańskiego płaszcza - i co nam pan zrobi?" (którą obecnie stosuje również prezydent Duda - ignorując nakaz TK, żeby nominował trzech sędziów legalnie wybranych u schyłku rządów PO).

A zatem to, czym żyje obecnie cała Polska, Amerykanie przetrenowali w 1803 r. Jedynym pocieszeniem jest to, że aż tak daleko w tyle za Ameryką nie jesteśmy. Jeszcze 78 lat temu prezydent Franklin Delano Roosevelt próbował zrobić skok na sąd najwyższy - podobnie jak prezes Kaczyński.

Roosevelt był wielkim reformatorem, który wyciągnął Amerykę z najgorszego kryzysu gospodarczego w jej historii. Ale kiedy obejmował władzę w 1933 r., odziedziczył po poprzednikach konserwatywny sąd najwyższy, który obalił kilka jego reform - tzn. uznał je za niezgodne z konstytucją. W 1937 r. Roosevelt wygrał miażdżąco reelekcję i podobnie jak prezes Kaczyński uznał, że "to naród jest suwerenem, a nie panowie sędziowie".

Nie mógł odwołać sędziów - ich kadencja jest dożywotnia (i z tego powodu są faktycznie niezależni). Dlatego Roosevelt zaproponował ustawę, która zezwoliłaby mu na poszerzenie składu sądu. Jednak plan wywołał ostry spór nawet wśród Demokratów, czyli w jego własnej partii. Przewodniczący senackiej komisji ds. sądownictwa, demokrata Henry F. Ashurst, sabotował projekt, tzn. przez pół roku nie umieszczał go w planie obrad komisji. Wreszcie sprawę rozwiązał czas: jeden z sędziów postanowił przejść na emeryturę, Roosevelt mógł nominować jego następcę i - pod naciskiem opinii publicznej - odpuścił.

A zatem, żebyśmy mogli odetchnąć, że jesteśmy jedynie 78 lat w tyle za Ameryką, potrzebne byłoby, żeby niektórzy politycy PiS zbuntowali się przeciwko prezesowi. Albo przynajmniej jeden.

This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link .