American Dream Replaced By Nightmare of Extreme Poverty

<--

Amerikaanse Droom is vervangen door nachtmerrie van extreme armoede

In een scherp rapport stellen de Verenigde Naties de ‘derdewereldtoestanden’ in de VS aan de kaak. Politici kunnen er de extreme armoede aanpakken, maar willen niet.

Van de 2208 miljardairs die de wereld rijk is, woont een kwart in de Verenigde Staten. Ze delen het land met 5,3 miljoen Amerikanen die in absolute armoede leven en nog eens 35 miljoen die gebukt gaan onder ‘gewone of extreme armoede’. Samen vormen ze 14% van de Amerikaanse bevolking, zo blijkt uit een rapport van de Verenigde Naties over extreme armoede in het land.

De VN spreken van derdewereldtoestanden, en zijn ongemeen scherp voor Amerikaanse politici, en de regering van Donald Trump in het bijzonder. ‘Er is een dramatisch contrast tussen de ongelofelijke rijkdom van de enkelen, en de ellende en ontbering waarin veel Amerikanen leven’, schrijft rapporteur Philip Alston. ‘De voorbije vijftig jaar was het beleid van politici om daar een antwoord op te bieden op zijn best nalatig te noemen, maar het beleid van het afgelopen jaar lijkt er doelbewust op gericht om de basisbescherming van de armsten weg te nemen, de mensen die geen werk hebben te straffen, en zelfs van basisgezondheidszorg een privilege te maken dat verdiend moet worden, in plaats van een burgerrecht.’

In december vorig jaar besloot de Amerikaanse regering voor $1500 mrd aan belastingverlagingen door te voeren. Die komen vooral de rijkste Amerikanen ten goede, en vergroten de ongelijkheid in wat nu al het meest ongelijke land van het Westen is, verklaart Alston. De overheid financiert de belastingvoordelen deels door te snijden in sociale uitkeringen voor de armsten, merkt de Australische jurist gespecialiseerd in mensenrechten nog op.

American Dream

De VN-rapporteur is ook verontwaardigd door de beeldvorming opgeroepen door politici en bepaalde media waarin rijken nijverig, ondernemend en patriottisch zijn, terwijl armen oplichters en luie mislukkelingen zijn. ‘Het gevolg is dat geld voor bijstand gelijkstaat aan verspild geld’, schrijft hij cynisch. ‘Als de armen echt iets willen bereiken met hun leven, dan moeten ze maar hard genoeg werken en zo de American Dream waarmaken.’

Toch is het in de VS met de sociale mobiliteit, samen te vatten als de kans dat kinderen beter af zullen zijn dan hun ouders, slechter gesteld dan in de meeste andere ontwikkelde landen, blijkt uit Oeso-onderzoek.

Uit zijn gesprekken met Amerikaanse volksvertegenwoordigers concludeert Alston dat verschillende van hen overtuigd zijn dat de ontvangers van uitkeringen profiteurs zijn, ‘terwijl ze misschien nog nooit in een arme buurt zijn geweest, laat staan dat ze daar dan met iemand gesproken hebben’.

Land van gevangenen

Het VN-rapport staat bol van de grimmige statistieken. Zo hebben de VS de hoogste kindersterfte van alle landen die deel uitmaken van de rijkelandenclub Oeso. Hun burgers leven minder lang, en in minder goede gezondheid dan in andere welvarende democratieën.

De VS zijn ook het land dat wereldwijd het hoogste aantal van zijn burgers achter tralies zet. ‘Dat is het Amerikaanse antwoord op armoede in de 21ste eeuw’, schrijft Alston. ‘Werknemers die hun schulden niet meer kunnen betalen belanden in de gevangenis, net als daklozen, geestelijk zieken, vaders die hun alimentatie niet meer kunnen betalen.’

Massale opsluiting maakt maatschappelijke problemen tijdelijk onzichtbaar, en geeft de verkeerde indruk dat er iets is bereikt, meent hij. Het kost de samenleving veel geld en verwoest gezinnen. ‘Arme mensen mogen niet opgesloten worden simpelweg omdat ze arm zijn. Het zou veel goedkoper en menselijker zijn om te voorzien in goede sociale bescherming, en er voor zorgen dat wie kan werken ook werk vindt’,

Het voortbestaan van extreme armoede in de VS is een politieke keuze van degene die de macht hebben, besluit de VN-rapporteur. ‘Als zij dat willen, kunnen ze die gemakkelijk de wereld uit helpen.’