Het was een historische stemming die maar niet historisch wilde voelen, schreven we afgelopen week in deze krant. En toch: Donald Trump werd deze woensdag in het Huis van Afgevaardigden afgezet als president van de Verenigde Staten, en die impeachment zal hoe dan ook alle geschiedenisboeken halen. Dat die smet op zijn presidentschap Trump niet lekker zit, blijkt wel uit de barrage aan tweets en de verbale tirades die hij de afgelopen tijd de wereld in stuurde over het onrecht dat hem werd aangedaan.
En nu staan we dus op de rokende puinhopen van dit politieke gevecht, met de grote vraag: wat heeft het impeachmentproces opgeleverd? In ieder geval niet het aftreden van Trump – die zal in de Senaat worden vrijgepleit door zijn partijgenoten die daar (anders dan in het Huis) de meerderheid vormen.
Wat we wel hebben, is het meest treffende bewijs tot dusver dat het Amerikaanse politieke landschap diep gespleten is. De natie is in twee clans verdeeld die ongeveer even groot zijn – en bijna geen gebeurtenis of feit kan er nog voor zorgen dat iemand van de ene naar de andere kant overloopt (ook al is er één Democratische afgevaardigde die precies dat deed). Het geldt voor de bevolking en voor de politiek: de stemming in het Huis verliep vrijwel geheel langs partijlijnen, en straks in de Senaat zal het niet anders zijn. Het clangedrag en de vervaging van de scheiding der machten werd nog eens benadrukt door de Republikeinse voorman in de Senaat, die meldde dat de impeachmentprocedures daar al helemaal waren doorgesproken met het Witte Huis.
De verhoudingen zijn extra verzuurd
Wat dat betreft zou je alleen maar moeten betreuren dat het zo ver is gekomen in de Verenigde Staten. En omdat de clanverhoudingen bekend waren en zijn, zou je de Democraten kunnen bekritiseren dat ze deze loze procedure toch in gang hebben gezet. We wisten al wat de uitkomst zou zijn, en ze heeft de verhoudingen onnodig extra verzuurd. De Republikeinen kunnen nu (en niet geheel ten onrechte) zeggen dat ‘hun’ president slachtoffer is van een politiek proces, ingegeven door de algehele afkeer die Democraten van Trump hebben. Waarom niet gewacht tot november volgend jaar, als de Amerikaanse kiezer zijn oordeel over de president mag uitspreken?
Maar dan ga je toch helemaal voorbij aan de gebeurtenissen die ten grondslag liggen aan de afzettingsprocedure. Het staat wel min of meer vast dat Trump een ander land probeerde om te kopen voor zijn eigen persoonlijk politiek gewin. Dat is een aanslag op de Amerikaanse democratie. En dat dat niet onopgemerkt is gebleven, is nu in ieder geval in de geschiedenisboeken terug te lezen.
By completing the Impeachment the Dems have at least demonstrated that someone still cares about the rule of law and our Constitution. History will reflect that, whether Comrade Orange Marmalade destroys our nation or not – this moment in history is the turning point. If someone doesn’t stand up, then history will ask, did anyone try to stop him?