Unfortunately, the worst estimates and suspicions about the war taking place in Libya, and the political nature of the anti-Gadhafi forces, have been confirmed. From now on, the conflict’s civil dimension can only be considered secondary. Also, the West’s enforcement of a “no-fly zone” — supposedly intended for “humanitarian” missions to prevent the bloodthirsty Gadhafi from using his air forces to bomb civilian opponents — has proven to be a fairy tale.
Now we are dealing with a U.S. and NATO military invasion of Libya whose goal is to overthrow or kill Gadhafi by using military force. The West’s ships, planes and rockets are not there to prevent Gadhafi’s planes from flying.
Let’s not kid ourselves. This is a real air war to annihilate Gadhafi’s land forces. As soon as they occupy a city or when the regime’s army advances, the U.S. and NATO attack and bomb them, cut off their supply lines and strike their bases. If the U.S. and NATO do not bomb the right place, the anti-Gadhafi forces immediately flee from that place. Without the West’s air war, anti-Gadhafi armed forces would only be in some parts of the desert — not in any cities.
This kind of war — the war that the U.S. and NATO wage against the Libyan regime — prejudges its outcome. No matter how many victories Gadhafi achieves against the anti-Gadhafi forces, they will be only temporary.
In the end, the Americans and Europeans will certainly overthrow him, and they will either kill or arrest him unless he agrees to go into exile to save himself. But there is not even one chance in a million that Gadhafi will win the war that the U.S. and NATO have declared against him.
Despite what they say now, if necessary, the U.S. and NATO will proceed with ground operations against him. Their army will include tens of thousands of Arabs from regimes subordinate to Washington, such as Egypt, Saudi Arabia, Jordan and the Gulf Emirates.
The Americans and Europeans have admitted officially that hundreds, perhaps thousands, of intelligence agents and special forces from the U.S., Britain, France, Holland and other countries are already on Libyan soil.
They sabotage, collect information to target the U.S.-led bombing, organize and train anti-Gadhafi forces, recruit Libyan agents and conspire to assassinate senior members of the regime, even Gadhafi himself, etc. American, European, Egyptian and other Arab officers are already on Libyan soil and taking part in the combat operations of the anti-Gadhafi forces.
With funds from the Saudis and the Emirates, there is an abundant flow of arms via Egypt to the anti-Gadhafi forces, and now the U.S., Britain and France are publicly stating that they are considering officially assuming control of the anti-Gadhafi equipment, of course charging Libya with billions of dollars, and then collecting the debt by looting the country’s oil supplies as soon as they overthrow Gadhafi.
In the meantime, they will financially "skin" the Saudis and the Emirates, with Qatar playing an intermediary role from now until the recovery of revenue from Libyan oil, in agreement, of course, with the West.
"REBELS"
Intimate Relations with the U.S.
Even the Libyan Foreign Minister Moussa Koussa abandoned Gadhafi and went to London to cooperate with the British government, while French Foreign Minister Alain Juppe announced more defections. At the same time, American newspapers revealed in extensive reports that some leaders of the anti-Gadhafi forces (for instance their de facto "Minister of Foreign Affairs" Mahmoud Jibril, the former Minister of the Economy Ali al-Hweij and others) maintained relationships with U.S. officials for many years. If these people govern the country after Gadhafi, one can reasonably assume Libya’s political direction.
Πόλεμος ΗΠΑ - ΝΑΤΟ κατά Λιβύης
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ «E» 1/4
Επιβεβαιώθηκαν, δυστυχώς, οι χειρότερες εκτιμήσεις και υποψίες για τον χαρακτήρα του πολέμου που διεξάγεται στη Λιβύη και για την πολιτική φύση των αντικανταφικών δυνάμεων. Μόνο ως δευτερεύουσα πλευρά της σύγκρουσης μπορεί να θεωρείται πλέον η εμφύλια διάστασή της. Παραμύθια αποδείχθηκαν επίσης τα περί επιβολής από τη Δύση μόνο μιας «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», η οποία θα αποσκοπούσε δήθεν στην «ανθρωπιστική» αποστολή να μη χρησιμοποιεί ο αιμοσταγής Καντάφι την αεροπορία του για να βομβαρδίζει άμαχους αντιπάλους του.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πλέον με πολεμική επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης με στόχο την ανατροπή ή δολοφονία του Καντάφι μέσω της χρήσης στρατιωτικής βίας. Τα πλοία, τα αεροπλάνα και οι πύραυλοι της Δύσης δεν αποσκοπούν στο να μην επιτρέπουν να πετούν τα αεροπλάνα του Καντάφι.
Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Εδώ διεξάγεται κανονικός αεροπορικός πόλεμος εξόντωσης των στρατευμάτων ξηράς του Καντάφι. Μόλις καταλαμβάνουν μία πόλη ή μόλις προελαύνουν τα στρατεύματα του καθεστώτος, οι Αμερικανονατοϊκοί επιτίθενται και τα βομβαρδίζουν, τους αποκόπτουν τις γραμμές ανεφοδιασμού, χτυπούν τις βάσεις τους. Μία μέρα αν δεν βομβαρδίσουν στο κατάλληλο σημείο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αμέσως στο σημείο εκείνο τρέπονται σε φυγή οι αντικανταφικές δυνάμεις. Χωρίς τον αεροπορικό πόλεμο της Δύσης, αντικανταφικές ένοπλες ομάδες θα υπήρχαν πλέον μόνο σε κάποια σημεία της ερήμου. Σε καμία πόλη.
Αυτός ο χαρακτήρας του πολέμου -ο πόλεμος δηλαδή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον του καθεστώτος της Λιβύης- προδικάζει και την έκβασή του. Οσες νίκες και αν σημειώνει ο Καντάφι επί των αντικανταφικών, είναι μόνο προσωρινές.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στο τέλος θα τον ανατρέψουν οπωσδήποτε, και είτε θα τον σκοτώσουν είτε θα τον συλλάβουν, αν δεν συμφωνήσει ο ίδιος να φύγει εξόριστος κάπου για να γλιτώσει το τομάρι του. Δεν υπάρχει όμως ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να νικήσει ο Καντάφι στον πόλεμο που του κήρυξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Παρά τα όσα λένε τώρα, αν χρειαστεί, οι Αμερικανονατοϊκοί θα προχωρήσουν και σε χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον του. Θα συγκρατήσουν στρατό που θα συμπεριλαμβάνει και δεκάδες χιλιάδες Αραβες από υποτελή προς την Ουάσιγκτον καθεστώτα, όπως είναι της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας ή των εμιράτων του Κόλπου.
Ηδη Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ομολογούν επίσημα ότι εκατοντάδες, ίσως πλέον και χιλιάδες, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών και άνδρες των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και άλλων χωρών βρίσκονται ήδη στο λιβυκό έδαφος.
Προχωρούν σε πράξεις σαμποτάζ, συλλέγουν πληροφορίες για να καθοδηγούνται στοχευμένα οι αμερικανονατοϊκοί βομβαρδισμοί, οργανώνουν και εκπαιδεύουν τις αντικανταφικές δυνάμεις, στρατολογούν Λίβυους πράκτορες, οργανώνουν συνωμοσίες για τη δολοφονία στελεχών του καθεστώτος, ακόμη και του ίδιου του Καντάφι κ.λπ. Αμερικανοί, Ευρωπαίοι αλλά και Αιγύπτιοι και άλλοι Αραβες αξιωματικοί βρίσκονται ήδη στο λιβυκό έδαφος και παίρνουν επιτελικά μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις των αντικανταφικών δυνάμεων.
Με χρήματα της Σαουδαραβίας και των εμιράτων υπάρχει άφθονη ροή όπλων μέσω Αιγύπτου προς τις αντικανταφικές δυνάμεις, ενώ πλέον ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία δηλώνουν δημόσια ότι σκέπτονται να αναλάβουν επισήμως αυτές τον εξοπλισμό των αντικανταφικών - χρεώνοντας εννοείται δισεκατομμύρια δολάρια τη... Λιβύη, για να τα εισπράξουν λεηλατώντας τα πετρέλαια της χώρας μόλις ανατρέψουν τον Καντάφι.
Στο μεσοδιάστημα βεβαίως θα «γδέρνουν» οικονομικά τη Σαουδαραβία και τα εμιράτα, με το Κατάρ να παίζει από τώρα ρόλο μεσάζοντα στην άμεση είσπραξη των εσόδων από τα λιβυκά πετρέλαια, σε συμφωνία φυσικά με τη Δύση.
«ΑΝΤΑΡΤΕΣ»
Στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ
Μέχρι και ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Μούσα Κούσα εγκατέλειψε τον Καντάφι και πήγε στο Λονδίνο για να συνεργαστεί με τη βρετανική κυβέρνηση, ενώ ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ προανήγγειλε και άλλες αυτομολήσεις. Παράλληλα, αποκαλύπτεται ότι κάποιοι από τους ηγέτες των αντικανταφικών δυνάμεων (π.χ. ο ντε φάκτο «υπουργός Εξωτερικών» τους Μαχμούντ Τζιμπρίλ, ο τέως υπουργός Οικονομικών Αλί αλ Τσαουί κ.ά.) διατηρούσαν από πολλά χρόνια σχέσεις με αξιωματούχους των ΗΠΑ, όπως αποκαλύπτουν αμερικανικές εφημερίδες σε εκτενή ρεπορτάζ τους. Εύλογα υποθέτει κανείς την πολιτική κατεύθυνση της Λιβύης, αν οι άνθρωποι αυτοί κυβερνήσουν τη χώρα μετά τον Καντάφι.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.
It wouldn’t have cost Trump anything to show a clear intent to deter in a strategically crucial moment; it wouldn’t even have undermined his efforts in Ukraine.