One of the main problems in Greece is that we must constantly go back to what we learned in elementary school, by saying that "one plus one equals two." So, here we go: One person dead plus one person dead, equals two people dead. One American dead plus an Iraqi dead does not equal zero, but it again equals two people dead. According to basic addition, the 22 people who have been killed in Afghanistan plus the 42 people in Iraq and the three in U.S. equals 67 people dead. Not one less. However, they may become more when we’re not free of racial, religious and political prejudice.
Fortunately this time there has been no crudeness such as that recorded in Manolis Vasilakis’ book entitled "It Serves Them Right: Greek Public Opinion After 9/11'' (Athens: Gnoseis, 2002), including, for example, the opinions of some Greek playwrights. One stated, "I felt great! I wanted to video the two planes passing through the Twin Towers and watch it over and over whenever I felt sad, to please myself,'' and the other wondered, "INNOCENT people? Are there INNOCENT victims?" Some remnants of sick anti-Americanism survived to poison the atmosphere.
Did we learn anything after the outcry over celebrating 9/11? Probably the disaffection of Greek expatriates in the U.S. — among the victims of the Twin Towers were 49 Greek-Americans — has taught us something. Maybe it's once again poisonous anti-Americanism — attention! not the political kind, but the primitive one, which is the result of being in a recession. It would be even worse if the seed of hatred was planted elsewhere. Let's hope that we will never know where.
The point is that all these ''anti'' prefixes don't have a place in a society that is barely politically educated. Opposition to political tactics is totally different — anyone can disagree with American foreign policy, German economic policy, etc. But we cannot lump a whole nation together because of their leadership’s policy. The concept of collective responsibility is the foundation of racism. Joy or celebration whenever citizens of other nations are going through tough times is budding fascism.
As we've written about in the past (04/13/2003), "The problem in Greece is not anti-Americanism. Anti-Americanism was promoted by the political left after the Greek civil war, but also by the political right, and the junta. That anti-Americanism was political. It had theoretical bases, it had memories and, in particular, it was consistent. It was an intellectual construction that explained reality according to the rules of capitalism and imperialism. Whether this interpretation was right or wrong, the previous anti-Americanism was coherent. It was based on rationality... The new anti-Americanism is indifferent to reality and rationality. It acquires anti-Western touches — not political, but deeply philosophical." The same thing happens with the "anti-Germanic" feeling which has lately become a trend.
Ενα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι ότι πρέπει διαρκώς να ξαναγυρίζουμε στα βασικά, στο «ένα συν ένα ίσον δύο», που μαθαίναμε στο δημοτικό. Εχουμε, λοιπόν, και λέμε: ένας νεκρός συν ένας νεκρός, ίσον δύο νεκροί· ένας Aμερικανός νεκρός συν ένας Ιρακινός νεκρός δεν μας κάνει μηδέν νεκρούς, ισούται πάλι με δύο νεκρούς ανθρώπους. Με βάση, λοιπόν, την απλή πρόσθεση, οι 22 νεκροί στο Αφγανιστάν, οι 42 στο Ιράκ και οι τρεις στις ΗΠΑ μάς κάνουν 67 νεκρούς ανθρώπους. Ούτε ένας λιγότερος. Μπορούν όμως να γίνουν περισσότεροι όταν η μισαλλοδοξία αφαιρεί από τα θύματα την ανθρώπινη υπόσταση που είχαν και προσθέτει την εθνικότητα, τη θρησκεία, την πολιτική θέση κι άλλες επίκτητες ιδιότητες που είχαν κατά τη διάρκεια του βίου τους.
Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρξαν χοντροκοπιές -τις κατέγραψε ο κ. Μανώλης Βασιλάκης στο βιβλίο του «Καλά να πάθουν. Η ελληνική κοινή γνώμη μετά την 11η Σεπτεμβρίου», (εκδ. Γνώσεις)- όπως αυτές Eλλήνων θεατρικών συγγραφέων που ένας δήλωνε «Εγώ αισθάνθηκα υπέροχα! Ηθελα να βιντεοσκοπήσω τα δύο αεροπλάνα να περνούν μέσα από τους Πύργους, όποτε ήμουν θλιμμένος να τα βλέπω να ευχαριστιέμαι» και ο άλλος ρωτούσε «Υπάρχει ΑΘΩΟΣ λαός; Υπάρχουν ΑΘΩΑ θύματα;». Κάποια απομεινάρια μόνο του άρρωστου αντιαμερικανισμού επιζούν για να δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα.
Αυτό σημαίνει ότι μάθαμε μετά την κατακραυγή για τις ζητωκραυγές της 11ης Σεπτεμβρίου; Πιθανώς η αποστροφή των Ελλήνων ομογενών στις ΗΠΑ (υπήρχαν 49 νεκροί ελληνικής καταγωγής στους Δίδυμους Πύργους) να μας δίδαξε κάτι. Ισως πάλι ο δηλητηριώδης αντιαμερικανισμός -προσοχή! όχι ο πολιτικός, αλλά ο πρωτόγονος- να είναι σε ύφεση. Χειρότερο θα είναι αν απλώς το μπόλι του μίσους γονιμοποιείται αλλού κι ας ελπίσουμε ότι δεν θα μάθουμε ποτέ πού...
Το θέμα είναι ότι αυτοί οι πρωτόγονοι «αντι-ισμοί» δεν ταιριάζουν σε μια κοινωνία με ελάχιστη πολιτική παιδεία. Είναι άλλο πράγμα η αντίθεση σε πολιτικές -καθένας μπορεί να διαφωνεί με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την οικονομική πολιτική της Γερμανίας κ.λπ.- και άλλο πράγμα το τσουβάλιασμα ενός λαού με ταμπέλες, εξαιτίας της πολιτικής που ασκεί η ηγεσία του. Η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι το θεμέλιο του ρατσισμού. Η χαρά ή οι πανηγυρισμοί για το κακό που έπαθαν πολίτες άλλων χωρών είναι φασισμός εν τη γενέσει του.
Γράφαμε και παλιότερα (13.4.2003) ότι «το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι ο αντιαμερικανισμός. Αυτός υπήρχε στην Αριστερά μετά τον Εμφύλιο, εμπότισε το Κέντρο στη χούντα και τη Δεξιά με το Κυπριακό. Αυτός ο αντιαμερικανισμός ήταν πολιτικός. Είχε θεωρητικές βάσεις, είχε μνήμες και, κυρίως, είχε λογική συνοχή.Ηταν ένα νοητικό οικοδόμημα που εξηγούσε την πραγματικότητα με όρους “καπιταλιστικής επέκτασης” και “ιμπεριαλισμού”. Ανεξαρτήτως αν αυτή η ανάγνωση ήταν ορθή ή λανθασμένη, ο προηγούμενος αντιαμερικανισμός ήταν συνεκτικός. Βασιζόταν στον ορθό λόγο... Ο νέος αντιαμερικανισμός αδιαφορεί και για την πραγματικότητα και τον ορθό λόγο. Αποκτά πλέον εκφάνσεις αντιδυτικισμού – όχι πολιτικού, αλλά βαθύτατα φιλοσοφικού». Το αυτό ισχύει και για τον «αντιγερμανισμό» που μοιάζει να γίνεται της μόδας εσχάτως.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.
The attempted assassination of Hamas negotiators marks a turning point. ... Added to the genocide and ethnic cleansing in Gaza, international law has finally died.