With the first primaries in the state of Iowa, the election process in America has entered its final stage, and humanity has every reason to worry about the messages coming from the most powerful country in the world. Most Greeks, and other non-Americans, are complacent about the feeling that is emerging from a long-term reading of U.S. politics — that Hillary Clinton is going to be the next U.S. president. That is not necessarily because they agree with her economic, social or foreign policies — which they do not know in depth anyways — but because they have observed her as first lady, senator and secretary of state, and are convinced that she is a balanced politician with experience, knowledge and a sense for global developments. Whether she will increase taxes or decrease spending, whether she will improve the education system or reform health care in the U.S. is of little interest to them. What they do know is that she will not do anything erratic. And that in itself, they find re-assuring, since they know that whatever decision or action the leader of the superpower takes, it has consequences for the whole planet.
Still, opinion polls show that the conflict between the likely Democratic candidate (despite the setbacks and losses in the first few primaries, Hillary will be elected) and her Republican opponent appears inconclusive. Seen in this light, the landscape that is emerging for the Republicans is not only cause for concern, but also fear — Donald Trump has a great lead and is threatening to ban entry of all Muslims into the U.S., and Texas Sen. Ted Cruz vows to “carpet bomb” areas where the Islamic State is active.
The president of a country that knows it has the power to destroy cities, regions, countries and even continents, must possess large stocks of maturity and self-constraint. Mr. Trump and Mr. Cruz have shown that they do not. They are not balanced. They don't delve deeper. They react based on instinct, not logic.
It is sad that, at least for the time being, the traditional Republican candidates, the governors Chris Christie of New Jersey and John Kasich of Ohio, former Florida Gov. Jeb Bush and the former business executive of Hewlet-Packard [sic] Carly Fiorina, have 2-3 percent of the vote. The only one capable of threatening them is the ultraconservative, but not overweening, senator from Florida, Marco Rubio. The rest of humanity is unable to do anything. It watches with concern and hopes that the approximately 10 percent of Americans — the Republicans who vote in the primaries — will not elect an erratic presidential candidate for the most powerful country in the world.
Ο Τραμπ, ο Κρουζ και ο πλανήτης
Με τις πρώτες προκριματικές στην πολιτεία της Αϊόβας, η εκλογική διαδικασία στην Αμερική εισήλθε στην τελική ευθεία και η ανθρωπότητα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τα μηνύματα που έρχονται από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Οι περισσότεροι Ελληνες και άλλοι μη Αμερικανοί επαναπαύονται στην αίσθηση που εκπέμπει η εξ αποστάσεως ανάγνωση της αμερικανικής πολιτικής ότι η επόμενη πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι η Χίλαρι Κλίντον. Και αυτό όχι απαραίτητα γιατί συμφωνούν με την οικονομική, κοινωνική ή και εξωτερική της πολιτική, τις οποίες άλλωστε δεν γνωρίζουν σε βάθος, αλλά επειδή την έχουν παρακολουθήσει ως πρώτη κυρία, ως γερουσιαστή και ως υπουργό Εξωτερικών, και έχουν πεισθεί ότι πρόκειται για μια ισορροπημένη πολιτικό με εμπειρία, γνώση και αίσθηση του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Το αν θα αυξήσει τους φόρους ή θα μειώσει τις δαπάνες, το αν θα βελτιώσει το σύστημα εκπαίδευσης ή θα μεταρρυθμίσει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο εσωτερικό των ΗΠΑ ελάχιστα τους ενδιαφέρει. Γνωρίζουν, όμως, ότι δεν θα προβεί σε κάποια αλλοπρόσαλλη ενέργεια. Και αυτό τους καθησυχάζει, διότι ξέρουν ότι η όποια απόφαση ή δράση του ηγέτη της υπερδύναμης έχει συνέπειες σε όλο τον πλανήτη.
Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σύγκρουση μεταξύ της πιθανής Δημοκρατικής υποψήφιας (παρά τα πλήγματα και τις απώλειες στις πρώτες προκριματικές, η Χίλαρι θα πάρει το χρίσμα) και του Ρεπουμπλικανού αντιπάλου της διαγράφεται αμφίρροπη. Υπό αυτό το πρίσμα προκαλεί όχι απλά ανησυχία αλλά φόβο το τοπίο που διαμορφώνεται στους Ρεπουμπλικανούς, όπου προηγούνται με διαφορά ο Ντόναλντ Τραμπ, που απειλεί να απαγορεύσει την είσοδο όλων των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, και ο γερουσιαστής του Τέξας Τεντ Κρουζ, ο οποίος δηλώνει αποφασισμένος να «ισοπεδώσει» με γενικευμένους βομβαρδισμούς τις περιοχές όπου δρα το ISIS.
Ο πρόεδρος μιας χώρας που γνωρίζει ότι έχει την ισχύ να καταστρέψει πόλεις, περιοχές, χώρες, ακόμη και ηπείρους, πρέπει να διαθέτει τεράστια αποθέματα ωριμότητας και αυτοσυγκράτησης. Οι κ. Τραμπ και Κρουζ έχουν δείξει ότι δεν τα διαθέτουν. Δεν είναι ισορροπημένοι. Δεν εμβαθύνουν. Αντιδρούν με το ένστικτο, όχι τη λογική.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι –οι κυβερνήτες του Νιου Τζέρσεϊ, Κρις Κρίστι, και του Οχάιο, Τζον Κασίς, ο πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα, Τζεμπ Μπους, και η πρώην επικεφαλής της Ηewlet-Packard, Κάρλι Φιορίνα– κινούνται στο 2% με 3%. Ο μόνος ικανός να τους απειλήσει είναι ο υπερσυντηρητικός αλλά όχι υπερφίαλος, γερουσιαστής της Φλόριντα, Μάρκο Ρούμπιο. Η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν δύναται να κάνει κάτι. Παρακολουθεί ανήσυχη και ελπίζει ότι το περίπου 10% του συνόλου των Αμερικανών –οι Ρεπουμπλικανοί που ψηφίζουν στις προκριματικές– δεν θα επιλέξουν ως υποψήφιο πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου έναν αλλοπρόσαλλο άνθρωπο.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.