Prospects for Trump’s 2nd Term: 4 Main Problems. Never Before Has There Been So Much Uncertainty

January 26, 2025

Published in Polityka
(Poland) on 20 Janurary 2025
by Marek Ostrowski (link to original link to original)

Translated from by Danuta Kowalska. Edited by Michelle Bisson.

One thing is certain — Donald Trump himself is having a great time. But his good mood is in contrast to the anxiety of European commentators. Never before has there been such uncertainty in modern times. I see four main problems in the future.

Donald Trump's new term is beginning. One thing is certain — Trump himself is having a great time. At a huge pre-inauguration rally in Washington, D.C., he announced, “We are going to give them [supporters and opponents] the best first day, the biggest first week, and the most extraordinary first 100 days of any presidency in American history." In a celebratory mood, the president-elect, together with the Village People, danced to the energetic disco “Y.M.C.A.”*

Donald Trump and the Other 3

This sentiment is in contrast to the anxiety of European commentators. Never before in modern times has there been such uncertainty about what to expect from a new president.

French weekly Le Point announces a new world order, and on the cover presents only four figures of the world’s most powerful people: Trump, of course, then Chinese leader Xi Jinping, then Vladimir Putin and Recep Tayip Erdoğan, Turkey's strongman. Not surprisingly, there were no Europeans among them. The diagnosis: economic independence of individual countries, weakening of alliances such as NATO, and great uncertainty about maintaining world peace. And Europe itself faces great threats and military and investment weakness.

Obviously, Trump disregards the American idealists who built the existing order. He believes that America has benefited too little from it, and deserves much more, but — what is very troubling — the superpower does not have to be as concerned with the world and the fate of its allies.

The Forgotten Jan. 6

I can see four main problems in the future.

1. The forgotten shock of Jan. 6. We have almost forgotten the shock of an angry mob's armed attack on the sanctity of American democracy, the Capitol, in Washington, D.C., on Jan. 6, 2021. Five people were killed and at least 138 police officers were injured. The whole world watched these events with amazement and horror, and the FBI recognized the attack as an act of domestic terrorism. It also seemed that the president himself would be among the thousands sentenced to prison, who — according to many witnesses from the immediate surroundings — incited supporters to attack. He himself repeatedly said that he didn't accept the election result. There are recordings of him pressuring an election official in Georgia in 2020 to “find” him thousands of votes missing to win.

Today, all of this is forgotten without any consequence. And what seems to me the most disturbing is that if you can just move on as if nothing had happened, it means that anything is possible. We can confidently disregard the rules and responsibilities and depend on force. Trump's actions and declared claims have led to the degradation of the notions of the rule of law and respect for democracy.

Trump Is Selling Lies

2. Trade wars posing a world threat. Trump's won on the hope of improving the U.S. economy, as voters, including small business owners, were convinced he would do better than Kamala Harris. America is already doing much better than Europe anyway; it is more innovative and dynamic than our Old Continent. American business also thrives by attracting the best talent from around the world. Yet Trump laments that the U.S. has a negative trade balance, that Americans pay too much for imported goods and export too little, too cheaply. As we know, he considers tariffs to be the most beautiful word in the language, and he plans to increase them in trade not only with China, but also with neighboring countries, as well as with European allies.

Will he really do that? We don't know. In mid-January, the all-important Congressional Budget Office publicly warned of a steep, sweeping tariff hike. Yes, it is necessary to reduce the budget deficit, experts admitted, but they noted that tariffs would reduce the size of the economy in general due to expected retaliation from trade partners. The CBO wrote bluntly that tariffs would increase inflation and protectionism of the major trading powers would be “collective suicide.”

Martin Wolf, one of the most important commentators for the Financial Times, a kind of Bible of the finance world, expressed a very disturbing opinion. Presenting his new book, “Crisis of Democratic Capitalism,” he said about the new president's team, “They sell falsehood. They're just cheaters. Trump and his ilk have no coherent idea of how to solve society's problems.”*

Ukraine: Maybe Tomorrow, Maybe in 100 Days

3. Ukraine and, consequently, our security. Popular opinion holds that Trump is unpredictable, which is difficult for me to consider as an advantage, because how are we supposed to shape our own policy in the face of threats? In the past, he promised to end Russia's war with Ukraine in 24 hours; today he talks about 100 days ... One day, 100 days, maybe a year, what difference does it make? You can say anything.

Trump's circle of supporters fight for diverse ideas. Keith Kellogg, a retired general chosen by Trump as special envoy to Ukraine and Russia, is expected to advocate for continued support for Kyiv. He does not believe or trust in Russia's goodwill . On the other hand, Steve Bannon, Trump's former chief strategist, still very influential, wants to unequivocally break with Ukraine. He has publicly warned that military involvement could become a second Vietnam for the president, a historic defeat. In turn, the military-industrial complex is obviously in favor of supporting Ukraine, if only because modern equipment is produced primarily in the U.S. and it is impossible to think of a war without buying from America.

It should also be noted that American society assesses Russia completely differently from European countries — especially Russia's neighbors. I have the impression that America feels completely secure, convinced that it is in absolutely no danger from Putin's Russia. It's quite different from the Cold War era, particularly when nuclear weapons were a significant source of fear, and children were taught to hide under school desks from a nuclear attack. This change of attitude also affects politics.

Biden Warns

4. The oligarchization of America. I have tremendous feeling for outgoing President Joe Biden — not just because he wanted to mobilize the democratic world to fight against all dictatorships, but primarily for historical reasons. Biden perfectly understood the world. The fact that in 1998 the U.S. Senate voted to accept Poland into the NATO alliance was largely due to Sen. Biden and his passionate speeches.

We must not forget the warnings of the outgoing president. In his farewell speech, he warned his compatriots about the concentration of wealth and power in the country. “Today, an oligarchy is taking shape in America of extreme wealth, power, and influence that really threatens our entire democracy,” he said. He called for an end to "dark money" in politics. He also warned that the nascent “tech industrial complex,” that is, the power of the industry of new technologies, combined with their wealth, creates a risk of disrupting the development of society.

Trump, or the Unknown

These warnings take on extra significance today because of Elon Musk, the world's richest man, who’s on Trump's team. Musk reportedly donated $250 million to the presidential campaign and boasts today of having a huge influence on U.S. politics. He does not hide his support for far-right parties in Europe, including the Alternative for Germany [in Germany], which questions Poland's borders. Just a few days ago, former French Ambassador to Washington Gérard Araud, who got to know both Trump and Musk better, warned against Musk. Araud recalled that X (formerly Twitter), since Musk acquired it, has become, and I quote here, “a cesspool of hate, racism, conspiracy theories, and powerful disinformation,” all in the name of “free speech.”

With the added diminishing role of traditional media, which filter information and distinguish truth from lies, it’s difficult to ignore the whole phenomenon. Without truth, known and accepted, it is difficult to have a democratic debate, it is difficult to conduct a decent, honest policy. The questions that arise about Musk’s role are much more serious for our future than those that are associated with Trump, Araud argues and recalls that in the first term, Trump also said terrible things at the beginning, but in the end, it was possible to get along with him because he knows how to present every solution as his success even if he softens his stance.

In a word — nothing is clear yet, but I would not join in dancing to the rhythm of Village People.

*Editor's note: The band that performed at Donald Trump's inauguration was not the original group.
**Editor’s note: This quote, accurately translated, could not be independently verified.

Perspektywy prezydentury Trumpa II: cztery główne problemy. Nigdy nie było takiej niepewności

20 stycznia 2025 8 minut czytania
Marek Ostrowski
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/swiat/2286089,1,perspektywy-prezydentury-trumpa-ii-cztery-glowne-problemy-nigdy-nie-bylo-takiej-niepewnosci.read

Pewne jest tylko jedno: sam Trump świetnie się bawi. Ale jego dobry nastrój zderza się z niepokojem europejskich komentatorów. Nigdy w czasach współczesnych nie było aż takiej niepewności. Widzę cztery główne problemy przyszłości.

Zaczyna się nowa prezydentura Donalda Trumpa. Pewne jest tylko jedno: sam Trump świetnie się bawi. Na przedinauguracyjnym ogromnym wiecu swoich zwolenników w Waszyngtonie zapowiedział: „Zamierzamy (bo panuje powszechna moda mówienia w liczbie mnogiej – red.) dać im (tj. i wyznawcom, i wrogom) najlepszy pierwszy dzień, najwspanialszy pierwszy tydzień i najbardziej nadzwyczajne pierwsze sto dni prezydentury w całej amerykańskiej historii”. W szampańskim humorze prezydent elekt, razem z zespołem Village People, odtańczył energetyczne disco „Y.M.C.A.”.

Donald Trump i ich trzech
Ten nastrój zderza się z niepokojem europejskich komentatorów. Nigdy jeszcze w czasach współczesnych nie było aż takiej niepewności co do tego, czego należy się spodziewać po nowej prezydenturze.

„Nowy porządek światowy” zapowiada francuski tygodnik „Le Point” i na okładce prezentuje tylko cztery postacie najsilniejszych na świecie: więc jest oczywiście Trump, następnie przywódca Chin Xi Jinping, potem Putin i Recep Erdoğan, silny człowiek Turcji. Co charakterystyczne, żadnego Europejczyka. I diagnoza: autarkia gospodarcza poszczególnych krajów, osłabienie sojuszy takich jak NATO, wielka niepewność co do utrzymania pokoju na świecie. A sama Europa stoi w obliczu wielkich zagrożeń, słabości inwestycyjnych i militarnych.

Z pewnością Donald Trump przejawia lekceważący stosunek do amerykańskich idealistów, którzy budowali dotychczasowy porządek. Uważa, że Ameryka dostała w nim za mało, należy się jej dużo więcej, ale – co bardzo niepokoi – mocarstwo nie musi aż tak bardzo interesować się światem i losem swoich sojuszników.

Zapomniany 6 stycznia
Widzę cztery główne problemy przyszłości.

1. Zapomniany szok z 6 stycznia. Niemal zapomnieliśmy, jakim szokiem był zbrojny atak gniewnego tłumu na świętość amerykańskiej demokracji, czyli Kapitol, w Waszyngtonie 6 stycznia 2021 r. Śmierć poniosło pięć osób, co najmniej 138 policjantów zostało rannych. Cały świat oglądał te wydarzenia ze zdumieniem i przerażeniem, FBI uznała atak za akt krajowego terroryzmu. Wyglądało też na to, że wśród tysiąca skazanych na karę więzienia znajdzie się sam prezydent, który – zdaniem wielu świadków z bezpośredniego otoczenia – rzeczywiście podburzał zwolenników do ataku. O tym, że nie uznaje wyniku wyborów, sam wielokrotnie mówił publicznie. Na to, że naciskał notabla w Georgii w 2020 r., żeby mu „załatwił” tysiące głosów brakujące do wygranej – są bezpośrednie nagrania z rozmów.

Dziś to wszystko poszło w niepamięć bez żadnych konsekwencji. I to właśnie wydaje mi się najbardziej niepokojące: jeśli można przejść do porządku dziennego nad takim dramatem, to znaczy, że wszystko jest możliwe. Można śmiało zapomnieć o zasadach i zobowiązaniach, a polegać wyłącznie na sile. Postępowanie Trumpa i głoszone przez niego tezy doprowadziły do degradacji pojęć o praworządności i szacunku dla demokracji.

Trump sprzedaje fałsz
2. Grożące światu wojny handlowe. Nadzieje na poprawę sytuacji gospodarczej USA przesądziły o zwycięstwie Trumpa, gdyż wyborcy, w tym mali przedsiębiorcy, byli przekonani, że poradzi sobie lepiej niż Kamala Harris. Zresztą Ameryce i tak powodzi się lepiej niż Europie, jest bardziej innowacyjna i bardziej dynamiczna niż nasz Stary Kontynent. Amerykański biznes kwitnie również dzięki temu, że z całego świata ściąga najzdolniejszych. A jednak Trump ubolewa, że USA mają ujemny bilans handlowy, że Amerykanie za importowane towary płacą za dużo, a za granicę sprzedają za tanio i za mało. Jak wiadomo, cła wydają mu się najpiękniejszym wyrazem w języku i planuje ich podwyższenie w handlu nie tylko z Chinami, ale i krajami sąsiednimi, a także z sojusznikami europejskimi.

Czy rzeczywiście tak zrobi? Nie wiadomo. W połowie stycznia bardzo ważne Biuro Budżetu Kongresu (CBO) publicznie ostrzegło przed gwałtowną, szeroką podwyżką ceł. Owszem, trzeba redukować deficyt budżetowy – przyznali specjaliści, ale zwrócili uwagę, że cła zmniejszą rozmiary gospodarki w ogóle ze względu na spodziewany odwet partnerów. CBO napisało w swoim dokumencie wprost, że cła zwiększą inflację, a protekcjonizm głównych potęg handlowych będzie „zbiorowym samobójstwem”.

Bardzo niepokojącą opinię wydał Martin Wolf, jeden z najważniejszych komentatorów dziennika „Financial Times”, swego rodzaju Biblii świata finansów. Prezentując swoją nową książkę „Kryzys demokratycznego kapitalizmu”, tak powiedział o ekipie nowego prezydenta: „Sprzedają fałsz. To zwykli oszuści. Trump i jemu podobni nie mają żadnego spójnego pomysłu rozwiązania problemów społecznych”.

Ukraina: może jutro, może za sto dni
3. Ukraina i w konsekwencji nasze bezpieczeństwo. W powszechnej opinii Donald Trump jest nieprzewidywalny, co trudno mi uznawać za zaletę, bo jak mamy kształtować własną politykę wobec zagrożeń? Dawniej zapowiadał, że zakończy wojnę Rosji z Ukrainą w 24 godziny, dzisiaj mówi o stu dniach... jeden dzień, sto dni, może rok, co to za różnica? Można mówić byle co.

Najwyraźniej w otoczeniu Trumpa walczą zwolennicy odmiennych koncepcji. Keith Kellogg, emerytowany generał wybrany przez Trumpa na specjalnego wysłannika na Ukrainę i Rosję, ma być zwolennikiem dalszego wspierania Kijowa. Najwyraźniej nie wierzy w dobrą wolę Rosji i jej nie ufa. Z kolei Steve Bannon, były główny strateg Trumpa, ciągle bardzo wpływowy, chce jednoznacznie zerwać z Ukrainą. Publicznie ostrzega, że zaangażowanie militarne może się stać dla prezydenta drugim Wietnamem, czyli historyczną klęską. Z kolei kompleks wojskowo-przemysłowy jest oczywiście za wspieraniem Ukrainy, choćby dlatego, że nowoczesny sprzęt jest w pierwszym rzędzie produkowany w USA i nie sposób myśleć o wojnie bez zakupów w Ameryce.

Trzeba też zaznaczyć, że społeczeństwo amerykańskie zupełnie inaczej ocenia Rosję niż kraje europejskie, a zwłaszcza sąsiedzi Rosji. Mam wrażenie, że Ameryka czuje się zupełnie bezpieczna, przekonana, że ze strony Rosji Putina absolutnie nic jej nie grozi. Zupełnie inaczej, niż to było podczas zimnej wojny, zwłaszcza kiedy naprawdę bano się broni jądrowej i dzieci uczono, jak chować się w szkołach pod ławki przed atakiem nuklearnym. Ta zmiana postaw też wpływa na politykę.

Biden ostrzega
4. Oligarchizacja Ameryki. Mam ogromny sentyment do odchodzącego prezydenta Joe Bidena – nie tylko dlatego, że chciał mobilizować świat demokratyczny do walki z wszelkimi dyktaturami, ale przede wszystkim z powodów historycznych. Biden doskonale rozumiał nasz świat. To, że w 1998 r. amerykański Senat zagłosował za przyjęciem Polski do Sojuszu, było w największej mierze właśnie zasługą senatora Bidena i jego żarliwych wystąpień.

Nie wolno zapomnieć o ostrzeżeniach odchodzącego prezydenta. W przemówieniu pożegnalnym ostrzegł rodaków przed zachodzącą w kraju koncentracją bogactwa i władzy. „Dziś w Ameryce tworzy się oligarchia dysponująca skrajnym bogactwem, władzą i wpływami, która zagraża naszej demokracji” – powiedział. Apelował, by położyć kres „ciemnym pieniądzom” w polityce. Alarmował też, że rodzący się „tech industrial complex”, czyli siła przemysłu nowych technologii, w połączeniu z ich bogactwem stwarza ryzyko zakłócenia rozwoju społeczeństwa.

Trump, czyli nic nie wiadomo
Te ostrzeżenia nabierają dziś dodatkowego znaczenia z powodu roli Elona Muska, najbogatszego człowieka świata, w ekipie Trumpa. Jak wiadomo, Musk wyłożył 250 mln dol. na kampanię i chwali się dziś ogromnym wpływem na politykę USA. Nie kryje poparcia dla partii skrajnie prawicowych w Europie, w tym nawet dla AfD w Niemczech, która kwestionuje granice Polski. Dosłownie kilka dni temu przed Muskiem ostrzegał Gérard Araud, były ambasador Francji w Waszyngtonie, który miał szansę bliżej poznać zarówno Muska, jak i Trumpa. Araud przypomniał, że X (d. Twitter), odkąd nabył go Musk, stał się – tu cytuję – „kloaką, do której spuszcza się nienawiść, rasizm, teorie spiskowe i potężną dezinformację”, a wszystko to w imię „swobody wypowiedzi”, czyli wolności słowa.

Jeśli do tego dodać słabnącą rolę tradycyjnych mediów, które filtrują informacje i odróżniają prawdę od kłamstwa – trudno lekceważyć całe zjawisko. Bez prawdy, znanej i akceptowanej, trudno o debatę demokratyczną, trudno o prowadzenie porządnej, uczciwej polityki. Pytania, które powstają w związku z rolą Muska, są dużo poważniejsze dla naszej przyszłości niż te, które wiążą się z Trumpem – twierdzi Araud i przypomina, że w pierwszej kadencji Trump również na początku mówił okropne rzeczy, ale w końcu można się było z nim dogadać, choćby dlatego, że każde rozwiązanie, nawet kiedy spuszcza z tonu, umie przedstawić jako swój sukces.

Słowem – nic jeszcze nie wiadomo, ale do tańczenia w rytm Village People bym się nie przyłączał.

This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link .