After only two weeks, Afghanistan has become an important first test for President Obama. Secretary of Defense, Robert Gates, called Afghanistan "the greatest military challenge at the moment" last week. With this, Gates didn't say one word too many. One day later, Afghan Electoral Board authorities decided to postpone the presidential elections--that were to be held in April--until August 20th. The reason? The country is not secure enough to hold democratic elections.
Earlier this week, a suicide bomber gained access to a police-training center in Tarin Kowt. Practically under the noses of the Dutch forces, 21 Afghan agents perished in this attack. Less than a day later, a bridge was blown up in Pakistan. Transport across the Khyber Pass--a route that derives its name from the eighties when the Soviet Union thought it ran the show--has thus become impossible. Half a day later, Kyrgyzstan made it known that the U.S. military base in this ex-Soviet republic must be closed this year. Western troops that had been active in Afghanistan under NATO command since the end of 2001 now find themselves increasingly isolated.
NATO finds itself in a difficult position. The alliance now needs Iran to keep the logistical lines open. Last month, NATO Secretary General Jaap de Hoop Scheffer explicitly pleaded to involve Iran more in diplomatic consultations in the region. De Hoop Scheffer is right. Iran can play a positive role in the region. But after so many years of Western pacification policies in Afghanistan, the plea by the outgoing Secretary General is not a sign of self-confidence.
In an interview with this newspaper last Saturday, Willem van de Put, director of the non-governmental relief organization HealthNet that has been active in Afghanistan for 15 years, expressed his doubts about the effectiveness of Western pacification. "It is wonderful that the Netherlands puts in such an effort." But, "the fact is that the Western approach is often counterproductive," said Van de Put. Regardless of how painful it is, that analysis must be taken seriously. Right now, as a president with far-reaching ambitions for Afghanistan has come to power in Washington, NATO must ask a few basic questions. What is the purpose of the alliance in Afghanistan? Is it to provide modest control over the violence, if only to prevent the fall of a nuclear-armed Pakistan? Or is it attempting the reconstruction of a country that has been at war for 30 years?
Officially, NATO has the latter in mind. Unofficially we see other things, such as from Secretary of Defense Gates. It is time for the alliance to set aside its pretences. In theory, all kinds of lofty goals are ascribed to the mission, while everyone knows just how trite the practices really are. Support for the mission is not reinforced, but rather undermined.
It is now time for honesty. Can De Hoop Scheffer contribute to something so unprecedented during his last months as Secretary General?
zaterdag 7 februari 2009 door NRC Handelsblad
Afghanistan is nu al dé testcase voor Obama
Reeds na twee weken is Afghanistan een belangrijke testcase voor president Obama geworden. Minister Robert Gates van Defensie zei het vorige week zo: Afghanistan is „de grootste militaire uitdaging op dit moment”.
Daarmee had Gates geen woord te veel gezegd. Een dag later al besloten de autoriteiten van de Afghaanse kiesraad om de presidentsverkiezingen, die in april zouden moeten worden gehouden, tot 20 augustus uit te stellen. Reden? Het land is niet veilig genoeg om democratische verkiezingen te kunnen houden.
Begin deze week wist een zelfmoordenaar zich vervolgens toegang te verschaffen tot een trainingscentrum van de politie in Tarin Kowt. Bijna onder de ogen van de Nederlandse troepen daar kwamen 21 Afghaanse agenten bij deze aanslag om het leven. Nog geen etmaal later werd in Pakistan een brug opgeblazen. Het transport over de Khyberpas, een route die zijn faam ontleent aan de jaren tachtig toen de de Sovjet-Unie in Afghanistan de lakens dacht uit te delen, is daardoor onmogelijk geworden. En weer een halve dag daarna maakte Kirgizië bekend dat de Amerikaanse militaire basis in deze ex-sovjetrepubliek dit jaar moet worden gesloten, omdat de regering in Bisjkek meer geld van Rusland kan krijgen.
De Westerse troepen, die sinds eind 2001 onder leiding van de NAVO in Afghanistan actief zijn, raken zo meer en meer geïsoleerd.
De NAVO onderkent zelf ook dat het in een netelige positie verkeert. De alliantie heeft nu Iran nodig om de logistieke lijnen open te kunnen houden. Secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer van de NAVO heeft er vorige maand expliciet voor gepleit om Iran meer bij het diplomatieke overleg in de regio te betrekken.
De Hoop Scheffer heeft gelijk. Iran kan een positieve rol spelen in de regio. Maar na zoveel jaren Westerse pacificatiepolitiek in Afghanistan wijst het pleidooi van de scheidend secretaris-generaal toch niet op zelfvertrouwen.
In een interview vorige week zaterdag met deze krant uitte Willem van de Put, de directeur van de non-gouvernementele hulporganisatie HealthNet die al vijftien jaar in Afghanistan actief is, zijn twijfels over de effectiviteit van de westerse pacificatie. „Het is geweldig dat Nederland een inspanning levert.” Maar „feit is dat de westerse aanpak vaak averechts werkt”, aldus Van de Put.
Hoe pijnlijk ook, die analyse moet serieus worden genomen. Juist nu er in Washington een president aan de macht is gekomen met vergaande ambities in Afghanistan, moet de NAVO zich buigen over een paar primaire vragen. Waarop is de alliantie in Afghanistan uit? Op een bescheiden beheersing van het geweld, al is het maar om te voorkomen dat atoommacht Pakistan omvalt? Of op de wederopbouw van een land dat nu al 30 jaar in oorlog verkeert?
Officieel beoogt de NAVO het laatste. Officieus klinken andere geluiden, zoals van minister Gates. Het wordt tijd dat de alliantie haar pretenties gaat bijstellen. Als er in theorie allerlei verheven doelen aan de missie worden toegedicht, terwijl iedereen weet dat de praktijk veel banaler is, wordt het draagvlak voor de missie immers niet versterkt, maar eerder ondermijnd.
Eerlijkheid is nu geboden. In zijn laatste maanden als secretaris-generaal kan De Hoop Scheffer aan zo’n doorbraak bijdragen.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.
The economic liberalism that the world took for granted has given way to the White House’s attempt to gain sectarian control over institutions, as well as government intervention into private companies,