If Barack Obama becomes America’s next president—and that chance did not get any bigger this weekend—the speech he gave on March 18 in Philadelphia will go on record as a historical reason. At the same level as speeches by John F. Kennedy, Franklin Delano Roosevelt and Abraham Lincoln.
There he stood, Barack Obama, the young Senator from Illinois, and the first black with a serious chance for the presidency. He spoke against the background of huge American flags, a stone’s throw away from the building where the American Constitution was written.
His political life in danger
The candidate with the black father and the white mother, who had consistently said that race had no place in this campaign, but who now suddenly found himself with his political life in danger. Therefore he had to turn things around. He succeeded wonderfully. Obama gave what in wide circles has been described as a brilliant and exceedingly original speech over the race issue in America.
It wasn’t a voluntary exercise at all. The highly explosive remarks by Obama’s former minister, Jeremiah Wright, needed to be convincingly rebutted. This Wright, who married Obama and his wife, cursed (white) America sometimes in his sermons and had labeled the September 11 attacks as having been deserved.
Surprisingly quiet
In the Times, Benedict Nightingale described the scene in Philadelphia very nicely: “Somehow Obama understands the art of conveying feeling, strong feeling, without seeming emotionally manipulative. He stands there in his sober suit. His voice is firm, his body-language surprisingly still. He makes few, if any, movements with his hands or arms. In terms of delivery, he's as far from the Rev Jeremiah Wright, his old preacher. He manages to berate Wright without disowning him. And all this combines to reinforce his basic message: ‘I have a black face, but I am capable of representing the nation in all its diversity.’”
Whether this speech will save Obama’s candidacy remains in question. His opponents will endlessly bombard the television viewers with Wright’s words. Campaigns generally have a strong rancorous nature. The Bush camp tried to diminish the war record of John Kerry--the 2004 Democratic candidate, who performed meritoriously in Vietnam.
A clergyman in strongly faithful America is a person of authority. If Obama’s barber had said all this, it would not have been so bad at all. A candidate who in that very patriotically minded country is associated in any way with a man who has uttered a curse on his country, walks with a millstone around his neck.
It is thus not because of overwhelming concern that the New York Times or the Miami Herald dedicated lyrical commentaries (no matter how well earned) to the speech.
Reagan Democrats
No, it is about the so-called Reagan Democrats, simple, patriotic, white factory workers, and how much their already overwhelmingly associative voting conduct will be influenced by the remarks of Reverend Wright. And there is something else. Even before this issue exploded, Obama began to lose voters in this category to Hillary Clinton. That was clearly shown in Mississippi where Obama won thanks to the black vote.
The question remains whether America, at the edge of a crisis, in any case will elect a gifted orator without economic experience as its president.
weblog THE PRESIDENT’S MAN
Zijn uitlatingen dominee doodsteek voor Obama?
donderdag 20 maart 2008 19:01
Als Barack Obama de nieuwe president van Amerika wordt - en die kans is er niet groter op geworden deze week -, zal de toespraak die hij op 18 maart in Philadelphia hield als een historische rede worden geboekstaafd. Op dezelfde lijn als toespraken van John F. Kennedy, Franklin Delano Roosevelt of Abraham Lincoln.
Daar stond hij dan, Barack Obama, de jonge senator uit Illinois, en de eerste serieuze zwarte kanshebber op het presidentschap. Hij sprak tegen de achtergrond van enorme Amerikaanse vlaggen op een steenworp verwijderd van het gebouw waar de Amerikaanse Constitutie geschreven werd.
In politiek levensgevaar
De kandidaat met de zwarte vader en de blanke moeder, die steeds had gezegd dat ras er niet meer toe deed in deze campagne, maar die nu opeens in politiek levensgevaar verkeerde. Daarom moest het roer wel om. Dat lukte wonderwel. Obama hield wat in wijde kring is omschreven als een briljante en bijzonder oorspronkelijke rede over de rassenkwestie in Amerika.
Het was allerminst een vrijwillige exercitie. De brisante uitlatingen van Obama’s vroegere dominee, Jeremiah Wright, dienden overtuigend weerlegd te worden. Deze Wright, die Obama en zijn vrouw Michelle nog getrouwd heeft, vervloekte (het blanke) Amerika soms in zijn preken en had de aanslagen van 11 september als een kwestie van het verdiende loon bestempeld.
Verrassend stil
In the Times heeft Benedict Nightingale het tafereel in Philadelphia fraai beschreven: ‘Op een of andere manier verstaat Obama de kunst om sterke gevoelens over te brengen zonder in emotioneel opzicht manipulatief over te komen. Hij staat daar in zijn eenvoudige pak. Zijn stem klinkt vast en zijn lichaamstaal is verrassend stil. Hij maakt nauwelijks enige bewegingen met zijn handen of armen. Zijn manier van spreken had niet verder weg kunnen staan van die van Jeremiah Wright, zijn oude predikant. Hij krijgt het voor elkaar om Wright de les te lezen zonder hem te verloochenen. Door dit alles versterkt hij de kern van zijn boodschap: "ik heb een zwart gezicht, maar ben in staat om de natie te vertegenwoordigen in al zijn verscheidenheid".'
Of deze toespraak Obama’s kandidatuur zal redden blijft de vraag. Zijn tegenstanders zullen de televisiekijkers eindeloos bombarderen met de woorden van Wright. Campagnes hebben over het algemeen een sterk rancuneus karakter. Aan John Kerry, de Democratische kandidaat in 2004, die zich in Vietnam verdienstelijk had gedragen, probeerde het Bush-kamp dat oorlogsverleden alsnog te ontfutselen.
Een dominee is in het streng gelovige Amerika een man van gezag. Als de kapper van Obama dit had gezegd, was het allemaal lang zo erg niet geweest. Een kandidaat die in dat sterk patriottistisch gezinde land op enigerlei wijze geassocieerd wordt met een man die een vervloeking over het land uit heeft gesproken, loopt met een molensteen rond zijn nek. Het is dan niet van doorslaggevend belang dat de New York Times of Miami Herald lyrische commentaren (hoe verdiend ook) aan de rede wijden.
Reagan Democrats
Nee, dan gaat het erom hoezeer de zogenaamde Reagan Democrats, eenvoudige vaderlandslievende, blanke fabrieksarbeiders, hun toch al overwegend associatieve stemgedrag laten bepalen door de uitlatingen van dominee Wright. Dan is er nog iets. Ook voordat deze affaire losbarstte, begon Obama onder deze categorie kiezers stemmen te verliezen aan Hillary Clinton. Dat is in Mississippi, waar Obama dankzij de zwarte stemmen ruim won, duidelijk gebleken.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.
It wouldn’t have cost Trump anything to show a clear intent to deter in a strategically crucial moment; it wouldn’t even have undermined his efforts in Ukraine.