Obama Has Not Unlearned Campaigning

January 29, 2012

Published in Volkskrant
(Netherlands) on 26 January 2012
by Arie Elshout (link to original link to original)

Translated from by Anne Hukkelhoven. Edited by Gillian Palmer.

As president, Obama may convince less and less Americans, but he is like no other at campaigning, writes Volkskrant correspondent Arie Elshout.

Barack Obama was in shape while delivering the State of the Union. Self-confident, combatant and optimistic, the American president did not avoid political provocation. “The State of the Union is getting stronger,” the country is getting stronger, he said very audaciously. His Republican opponents listened with grinding teeth, applauding as a courtesy. Around them, the Democrats operated as an oiled ovation machine, as if they had trained their upper legs for weeks in the private Congressional gym.

The spectacle reminded the Republicans of the fact that Obama is a formidable election opponent. John McCain, his rival in 2008, sat there saggily as if he was reliving his then-defeat.

As president, Obama may convince less and less Americans (his popularity has sat under 50 percent for a while now), but he has not unlearned the art of campaigning. This was the most important reason why the Republicans were looking so dazed during Obama’s yearly speech on the condition of the country.

They realize that America is like the weather in March. The winter is almost over, spring is on the way, but everyone knows that it can still be nastily cold and wet for a long time. Obama says: Trust me, the 2008 crisis is behind us, the worst harm has been suffered. “In the past 22 months, companies have created more than three million jobs. Last year, they created the most jobs since 2005.”

Executioner

The Republicans say: We are not heading the right way. Last Tuesday, during "the real State of the Union", election candidate Mitt Romney indicated the high number of unemployed and home evictions. Mitch Daniels, the Republican governor for the state of Indiana who gave the official Republican response to the speech of the president, added that Obama is not the designated man to solve these problems. “The president is not the cause of the economic and budget crisis that persists to date. But he was elected on the promise to do something about this and he cannot possibly deny that it has become worse in the past three years.”

Who is right? That question cannot be answered: The condition of America is exactly at the point where the glass is both half empty and half full. No one knows whether it will hover long at that point or whether the tender economic recovery will persevere. What is certain is that the economy will be the executioner during the presidential elections in November. Therefore, for now, Obama and the Republicans cannot do anything different other than try to put the spotlight on their vision as convincingly as possible with the voters. And that is why the Republicans were so visibly scared; few can tell a story so well as Obama.

He praised himself for the saving of the car industry, while Romney thought that unprofitable companies better file for bankruptcy. A million jobs were saved. “General Motors is back as the world’s largest car manufacturer,” Obama said triumphantly. He turned against the tax advantages for the rich. “You can call this a class war. But to ask a billionaire to pay at least as much as his secretary? Most Americans call that common sense,” Obama said with a reference to billionaire Warren Buffett’s secretary, who sat in the honor lodge and who, according to her boss, pays a higher tax rate than he does.

The Republicans counter that there are more than 13 million unemployed; that under Obama, the national debt has increased from $10 trillion to $15 trillion; and that he should not blame that on obstruction by Congress, because until January 2011, he had a comfortable Democratic majority in House and Senate.

It is the Republicans’ word against Obama’s word. It does not matter who is right, but who will be proven right. In politics, perception is the reality.

Als president mag Obama dan wel steeds minder Amerikanen overtuigen, campagnevoeren kan hij als geen ander, schrijft Volkskrant-correspondent Arie Elshout.

Barack Obama was in vorm bij het uitspreken van de State of the Union. Zelfverzekerd, strijdbaar en optimistisch schuwde de Amerikaanse president de politieke provocatie niet. 'The state of our Union is getting stronger', het land wordt sterker, zei hij heel brutaal. Zijn Republikeinse opponenten hoorden het tandenknarsend aan, beleefdheidshalve applaudisserend. Om hen heen opereerden de Democraten als een geoliede ovatiemachine, alsof ze wekenlang de bovenbenen hadden getraind in de besloten sportschool van het Congres.

Het schouwspel herinnerde de Republikeinen eraan dat Obama een formidabele verkiezingstegenstander is. John McCain, zijn rivaal in 2008, zat er uitgezakt bij alsof hij zijn nederlaag van toen opnieuw beleefde.

Als president mag Obama dan wel steeds minder Amerikanen overtuigen (zijn populariteit zit al een tijdje onder de 50 procent), de kunst van het campagnevoeren is hij niet verleerd. Het was de belangrijkste reden waarom de Republikeinen zo beteuterd zaten te kijken tijdens Obama's jaarlijkse toespraak over de toestand van het land.

Ze beseffen dat het met Amerika nu is als met het weer in maart. De winter is bijna voorbij, de lente lonkt, maar iedereen weet dat het dan toch nog lang akelig koud en nat kan blijven. Obama zegt: vertrouw me, de crisis van 2008 ligt achter ons, het ergste leed is geleden. 'De afgelopen 22 maanden hebben bedrijven meer dan drie miljoen banen gecreëerd. Vorig jaar creëerden zij de meeste banen sinds 2005.'

Scherprechter
De Republikeinen zeggen: het gaat niet de goede kant op. Verkiezingskandidaat Mitt Romney wees dinsdag in 'de echte State of the Union' op het hoge aantal werklozen en huisuitzettingen. Mitch Daniels, de Republikeinse gouverneur van de staat Indiana die de officiële Republikeinse reactie gaf op de toespraak van de president, voegde eraan toe dat Obama niet de aangewezen man is om deze problemen op te lossen. 'De president is niet de oorzaak van de economische en begrotingscrisis die tot op heden voortduurt. Maar hij werd gekozen op de belofte om hier wat aan te doen en hij kan onmogelijk ontkennen dat het de afgelopen drie jaar slechter is geworden.'

Wie heeft er gelijk? Die vraag is niet te beantwoorden: de toestand van Amerika bevindt zich precies op dat punt waar het glas zowel half leeg als half vol is. Niemand weet of het lang op dat punt zal blijven hangen of dat het prille economische herstel zal doorzetten. Zeker is wel dat de economie de scherprechter wordt in de presidentsverkiezingen van november. Dus Obama en de Republikeinen kunnen vooralsnog niet anders doen dan proberen hun visie zo overtuigend mogelijk over het voetlicht te brengen bij de kiezers. En dat is waarom de Republikeinen hem tijdens de State of the Union zo zichtbaar zaten te knijpen, want weinigen die een verhaal zo goed kunnen vertellen als Obama.

Hij prees zichzelf voor de redding van de autoindustrie, terwijl Romney meende dat verliesgevende bedrijven beter failliet kunnen gaan. Een miljoen banen werden gered. 'General Motors is terug als 's werelds grootste autofabrikant', zei Obama triomfantelijk. Hij keerde zich tegen belastingvoordelen voor de rijken. 'Je kunt dit een oorlog tussen de klassen noemen. Maar een miljardair vragen ten minste net zo veel te betalen als zijn secretaresse? De meeste Amerikanen noemen dat gezond verstand', zei Obama met een verwijzing naar de secretaresse van miljardair Warren Buffett, die in de ereloge zat en die volgens haar baas een hoger belastingtarief betaalt dan hij.

De Republikeinen zetten daar tegenover dat er meer dan 13 miljoen werklozen zijn, dat de nationale schuld onder Obama is gestegen van 10.000 miljard naar 15.000 miljard en dat hij daarvan niet de schuld moet geven aan obstructie door het Congres, omdat hij tot januari 2011 een comfortabele Democratische meerderheid had in Huis en Senaat.

Het is het woord van de Republikeinen tegen het woord van Obama. Het gaat er niet om wie gelijk heeft, maar wie gelijk krijgt. In de politiek is de perceptie de realiteit.

This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link .