McCain Uncrowned King, Obama in Distress

<--

weblog THE PRESIDENT’S MAN

McCain ongekroonde koning, Obama in nood

woensdag 5 maart 2008 09:40

De meest spectaculaire uitkomst van een nieuwe zinderende (voor)verkiezingsdag in de Verenigde Staten was dat senator John McCain (Arizona) de magische grens van 1.191 gedelegeerden overschreed. Daarmee verzekerde hij zich van de Republikeinse kandidatuur voor de presidentsverkiezingen op 4 november.

Dat McCain die grens op 4 maart zou overschrijden door de voorverkiezingen in Ohio, Texas, Rhode Island en Vermont te winnen lag sinds Super Tuesday (5 februari j.l) in de lijn der verwachtingen. Het spectaculaire element van zijn nominatie schuilt er in dat nog maar een jaar geleden vrijwel niemand een dollarcent gaf voor de kansen van de eigenzinnige oorlogsveteraan die geen vaste clientèle bezit in conservatief Amerika.

Parmantig

McCain vloog in die tijd economy class naar bijeenkomsten waar hij sprak voor bezoekers die op de vingers van twee handen meestal makkelijk vielen te tellen. Het verhaal van de deze wonderlijke herrijzenis moet nog geschreven worden.

Dan was er de spectaculaire comeback van Hillary Clinton in haar strijd met Barack Obama om de Democratische investituur. Zij wist in Ohio, een staat met veel verouderde industrie, overtuigend te winnen.

Stralend en parmantig in een flatteus rood pakje herinnerde zij vanuit Columbus, Ohio, haar juichende aanhang er aan dat in de recente geschiedenis geen enkele kandidaat, Republikein of Democraat, in het Witte Huis is terechtgekomen zonder de voorverkiezingen in Ohio te hebben gewonnen.

Ohio, dat sinds het ontstaan van de Republiek acht presidenten ‘leverde’, is al lange jaren een ‘swing state’ waar het beide kanten uit kan gaan. Als John Kerry bij de presidentsverkiezingen van 2004 hier zestigduizend stemmen meer had gekregen, was hij president geworden, al had George W. Bush over het hele land genomen ruim drie miljoen stemmen meer behaald.

Psychologisch

In Texas won Clinton – zij het met de hakken over de Rio Grande – de strijd met Barack Obama eveneens. Haar man Bill had enkele weken geleden gezegd: wil ze kunnen doorgaan, dan moet Hillary Ohio en Texas winnen. Dat is prachtig gelukt, en dat terwijl ze door veel waarnemers al politiek werd doodgewaand.

Uiteindelijk blijft de allesbeslissende vraag hoeveel gedelegeerden een kandidaat achter zich krijgt. In dat klassement ligt Obama nog steeds voor. Omdat de gedelegeerden proportioneel naar het aantal stemmen worden verdeeld is hij er sinds afgelopen nacht, toen hij alleen maar Vermont won, zelfs nauwelijks op achteruitgegaan.

Maar in politiek psychologisch opzicht komt de Schwung nu voorlopig van de kant van Clinton.

Weggelekt

Voor Obama breekt een moeilijke periode aan. Zijn opmars is niet onstuitbaar gebleken, de wittebroodsweken met de pers die elk woord van hem als was het grijze kaviaar verslond, zijn voorbij. Deze week is een proces tegen een louche ‘politieke boss’ uit Chicago begonnen van wie Obama bij de aankoop van zijn fraaie huis zou hebben geprofiteerd.

Het terugveren van Hillary Clinton heeft ongetwijfeld invloed op het gedrag van de achthonderd supergedelegeerden (zie mijn blogs Zwarte held dreigt niet op Hillary te stemmen en Zijn de Democraten straks wel zo democratisch?).Dat zijn partijbaronnen die op de Conventie wel stemrecht hebben zonder mee te hebben gedaan aan de voorverkiezingen. Het merendeel van hen onderhoudt nauwe banden met de Clintons.

De laatste tijd is een aantal van hen ‘weggelekt’ naar Obama. Zij vonden dat zij niet tegen de wil van de Democratische kiezer in konden gaan door toch op Clinton te stemmen. Dat lek lijkt gedicht.

Ervaring

Niemand die er zoveel belang bij heeft dat de strijd in het Democratische kamp (met zijn bitterheid en verdachtmakingen) nog een tijdje voortduurt als John McCain. De Republikeinse rijen hebben zich nu al achter hem gesloten, dus hij hoeft voorlopig weinig anders te doen dan ervaring en harmonie uit te stralen.

Dat hij het zover zou brengen, moet hij (al was hij wellicht de enige) een jaar geleden op die tochtige vliegveldjes toch voor mogelijk hebben gehouden.