Obama Inherits Mountain of Problems

<--

Obama erft berg problemen

ANALYSE, Door Philippe Remarque

gepubliceerd op 05 november 2008 01:38, bijgewerkt op 5 november 2008 05:55

WASHINGTON – Barack Obama wordt in eigen land crisismanager die zijn handen ook vol zal hebben aan complex buitenlands beleid.

President Barack Obama

Obama in de Webspecial

Het Lievelingetje van Harvard

Obama’s Chicago

De Obama-generatie

Over 76 dagen betreedt de nieuw verkozen president Barack Obama het oval office. Het is in het echt wat kleiner dan je als tv-kijker zou denken. Maar de ovale vorm en de deuren naar de tuin geven het kantoor iets sereens.

Een comfortabel oord voor een ongemakkelijke werkelijkheid: de nieuwe president erft een berg problemen die veel groter is dan wat de meeste voorgangers op hun bord kregen: een economische recessie, twee oorlogen en een recordbegrotingstekort. Alleen Franklin Delano Roosevelt (1933-1945), die aantrad tijdens de Grote Depressie, beleefde iets vergelijkbaars.

De economische cijfers zijn nu zo slecht, dat crisismanagement geboden is. Hoeveel hulp moet er naar Detroit om de autofabrieken te redden? Hoe kan de consumentenstaking worden doorbroken die van een recessie een depressie dreigt te maken? Het dieptepunt van de kredietcrisis is op 20 januari misschien achter de rug, de gevolgen duren nog jaren.

O ja, en de beloften. Op zijn campagne door het land heeft de president-elect een simpel verhaal over goed en kwaad verteld, een karikatuur van de werkelijkheid. Om geen stem te verliezen heeft hij het niet gehad over de moeilijke keuzen die nu onvermijdelijk zijn. Hij heeft belastingverlaging beloofd, en hulp aan velen. En niet verteld dat Medicare en sociale zekerheid spoedig onbetaalbaar zijn.

De buitenlandse politiek biedt evenmin soelaas. De Irakoorlog is nu niet meer van George W. Bush, maar van diens opvolger Obama. Hoe terug te trekken zonder chaos achter te laten en Iran nog sterker te maken? Nog moeilijker is Afghanistan. Moet Amerika met de Taliban onderhandelen? Meer troepen sturen naar een oorlog die misschien niet te winnen is?

In Iran kan de nieuwe president al snel voor een moeilijke keuze komen te staan: toestaan dat het land zich tot nucleaire mogendheid ontwikkelt of het groene licht geven aan een Israëlisch aanval. Tijdens de campagne is Rusland Georgië binnengevallen. China heeft met de Olympische Spelen onderstreept dat het een supermacht in wording is. De wereld wacht op Amerikaans leiderschap in de energie- en klimaatcrisis.

Waarom zou iemand op dit moment eigenlijk president willen worden? Satiricus Jon Stewart vroeg het vorige week aan de koploper, Barack Obama: ‘Misschien wilt u het niet meer? Kijkt u naar het land en denkt u: dit was een behoorlijk nieuwe auto toen ik hem wilde kopen. En kijk eens hoe hij er nu uit ziet!’

Obama: ‘Ik vind dat dit juist het moment is om president te willen zijn.’ Waarom? Omdat hij ‘impact’ kan hebben. Het wordt mogelijk een echt nieuwe richting in te slaan op het gebied van energie, onderwijs en gezondheidszorg. ‘Mensen staan meer open voor verandering’, zei Obama.

In elke crisis ligt een kans op vernieuwing, zoals Roosevelt destijds liet zien. Dat is het lichtpuntje voor de nieuwe president.