Barack Obama Acted Stupidly

<--

Barack Obama handelde dom

GRENSPOST — De reactie van de eerste zwarte president op de arrestatie van een van Amerika’s beroemdste zwarte intellectuelen bewijst volgens Evita Neefs dat de VS nog steeds worstelen met diversiteit, alle mooie mythes ten spijt.

Wat bezielde Barack Obama om het optreden van een blanke agent die een zwarte man arresteerde, ‘dom’ te noemen? En vooral: waarom sleurde de president er de rassenkwestie bij? Onbegrijpelijk van een politicus die nooit zijn ‘cool’ verliest, precies weet hoe hij met de media moet omgaan, en het thema ras alleen aansnijdt als hij er echt niet omheen kan. Obama’s reactie was politiek dom.

Eerst de feiten, al blijven die enigszins wazig. Toen Henry Louis Gates op 16 juli zijn huis in Cambridge, vlakbij Boston, wilde binnengaan, kreeg hij de deur niet open. Met de hulp van zijn taxichauffeur lukte het ten slotte de deur te deblokkeren, maar een blanke vrouw die het verdacht vond dat twee zwarte mannen aan een deur stonden te morrelen, had inmiddels de politie gebeld.

Een blanke agent was meteen ter plaatse. Volgens de politieman begon Gates te roepen en te tieren dat de agent een racist was en toonde hij pas na heftig tegenstribbelen een identiteitsbewijs. Met behulp van enkele toegesnelde collega’s sloeg de agent Gates in de boeien en voerde hij hem naar het politiebureau. Wie denk je wel dat ik ben, bleef Gates volgens het politieverslag herhalen.

De 58-jarige Gates, die sinds een heupoperatie met een stok gaat, is hoogleraar aan de universiteit van Harvard en een van Amerika’s beroemdste specialisten in de Afro-Amerikaanse literatuur en cultuur. Behalve als gewaardeerd wetenschapper verwierf hij ook faam als scherpzinnig commentator over de Amerikaanse samenleving. In Europa werd hij vooral bekend door zijn tv-reportages over de situatie van de zwarten in de VS.

En hij is een vriend van Obama. Misschien was dat de reden waarom Obama woensdag op zijn persconferentie over gezondheidszorg zo onbesuisd reageerde op een vraag over het incident-Gates. Obama legde de blaam bij de politie en voegde eraan toe: ‘Zwarten en latino’s worden in dit land buitensporig veel gecontroleerd door de politie. Dat is altijd zo geweest en dit incident toont aan dat ras nog steeds een factor is in onze samenleving.’

Voor Obama is dat een ongewoon antwoord. Immers, als presidentskandidaat vermeed hij zorgvuldig de fout te herhalen van zijn zwarte voorgangers, die hun kandidatuur gebruikten om de zwarte grieven te etaleren, en zich zo onaanvaardbaar maakten voor veel kiezers.

Dat zijn opmerking van woensdag uit de toon viel, betekent niet dat ze niet correct is. Dat bevestigen de cijfers. Obama heeft het als jongeman trouwens allemaal zelf ervaren.

Ras steekt overigens ook de kop op in het debat rond de benoeming van Sonia Sotomayor tot rechter in het Hooggerechtshof – de eerste latino in die prestigieuze instelling. Van Sotomayor is bekend dat ze er voorstander van is om bij benoemingen de huidskleur van de kandidaten in rekening te brengen, als remedie tegen het racisme en de discriminatie uit het verleden. Haar tegenstanders trekken van leer tegen dergelijke ‘omgekeerde discriminatie’, maar zien geen graten in ‘racial profiling’, het in rekening brengen van iemands huidskleur bij willekeurige politiecontroles.

Met zijn uitspraak gaf Obama zijn tegenstanders munitie voor een nieuwe aanval op zijn patriottisme – de gevaarlijkste van allemaal. Radio- en tv-presentator Rush Limbaugh, de welbespraakte spreekbuis van extreemrechts, liet geen dag voorbijgaan: ‘Obama is kwaad op dit land. Hij houdt niet van de VS. Altijd verontschuldigt hij zich voor onze prestaties.’

Peilingen over Obama’s interventie zijn er nog niet, maar de kans is groot dat de president zelf zorgde voor een verzwakking van zijn positie, net nu hij in de aartsmoeilijke strijd over de hervorming van de ziektekostenverzekering is verwikkeld.

‘Het gezond verstand had moeten zegevieren’, zei Obama. Inderdaad. Ook bij hem, te meer omdat zijn oude aanpak vruchten afwierp. Als Obama’s uitval één ding bewijst, is het wel dat de VS nog steeds worstelen met diversiteit, alle mooie mythes ten spijt.

About this publication