Obama has Broken the Stalemate with Power Politics

<--

Obama heeft terecht met machtspolitiek de stilstand doorbroken

De Amerikaanse president Barack Obama heeft een grootse prestatie geleverd door in ruim een jaar een nieuw stelsel voor de gezondheidszorg door het Congres te loodsen. Hoewel de Senaat nog een laatste stapje moet zetten, is hem gelukt wat zijn voorgangers een eeuw lang niet voor elkaar kregen: vrijwel iedere Amerikaan wordt verplicht verzekerd.

Voor een toeschouwer in Europa heeft de discussie in de VS iets wonderlijks. Hier is het allang gebruikelijk dat een bevolking zich solidair betoont door het risico op ziekte middels een verplichte verzekering zoveel mogelijk te spreiden. Ook is het in onze ogen onbestaanbaar dat verzekeringsmaatschappijen een individu dekking kunnen onthouden als hij of zij ziek is geworden.

In de VS, waar staatsregulering met diep wantrouwen wordt bekeken, was en is het verzet tegen de hervorming enorm. Republikeinen beschuldigen Obama van ’socialisme’ en roepen ’moordenaar’ in de richting van een Democratische collega. Helaas zag Obama zich genoodzaakt om nog concessies te doen om twijfelende Democraten over de streep te trekken. Zo handhaaft hij de regel dat er geen overheidsgeld naar abortus mag gaan.

De grote winst is dat de president zijn persoonlijke inzet beloond zag worden. Na een moeilijk jaar, waarin hij worstelde met problemen als Afghanistan en Guantánamo, had hij nog slechts beperkt de tijd om succes te boeken in de gezondheidszorg – het hoofdpunt van zijn campagne. Vanaf november, als er Congresverkiezingen zijn in de VS, zal de grote Democratische meerderheid vrijwel zeker verdwenen zijn.

Hoewel de Republikeinen roepen dat ze blijven strijden tegen Obama’s zorgstelsel, valt dat te bezien. Burgers laten zich niet snel een recht afnemen dat in een wet is vastgelegd. Maar de Republikeinse opstelling blijft sowieso zorgelijk. Zij willen niet meewerken aan een noodzakelijke hervorming van een duur stelsel dat velen onverzekerd laat. Zij geven zo aan polarisatie te prefereren boven argumenten.

Obama heeft eerder aangegeven zoveel mogelijk samenwerking tussen de partijen te willen bewerkstelligen. Daar is echter bereidheid tot consensus bij beide partijen voor nodig, en die ontbreekt. Op korte termijn is de polarisatie in de VS zonder twijfel versterkt door deze hervormingen in het zorgstelsel, maar soms is machtspolitiek nodig om een patstelling te doorbreken. Het is goed dat Obama daartoe in staat is gebleken.

About this publication