USA: The Age of Charity

<--

Η εποχή των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες έχει έλθει εδώ και καιρό στις ΗΠΑ. Έτσι για παράδειγμα, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μάικλ Μπλούμπεργκ, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αποφάσισε να περικόψει τις δημοτικές δαπάνες κατά 5%, από την εκπαίδευση ως τις δημόσιες μεταφορές. Ωστόσο, κατά συνέπεια, μαζί με την περίοδο των περικοπών φαίνεται ότι έχει επανέλθει και εκείνη της… φιλανθρωπίας…

Έτσι, στις 4 Αυγούστου, ο δήμαρχος Μπλούμπεργκ ανακοίνωσε την εφαρμογή ενός ειδικού προγράμματος διάρκειας τριών ετών, ύψους 130 εκατομμυρίων δολαρίων (91 εκατομμυρίων ευρώ), με στόχο την ενίσχυση των “μαύρων και λατινοαμερικανών παιδιών που δεν ωφελούνται πλήρως από την υπόσχεση της αμερικανικής ελευθερίας”. Αυτοί οι νέοι Αφρικανο-αμερικανοί και Ισπανόφωνοι αποτελούν τη στατιστική κατηγορία των “υπό-απασχολούμενων”: αυτών που εργάζονται με μερική απασχόληση, εκείνους που έχουν παραιτηθεί από την αναζήτηση εργασίας.

Πού έγκειται η πρωτοτυπία του προγράμματος αυτού; Στο γεγονός ότι ο δήμαρχος θα βάλει το χέρι κατευθείαν στην τσέπη του για τη χρηματοδότηση του συγκεκριμένου προγράμματος: το ιδιωτικό του ίδρυμα θα συμβάλλει με 30 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ο Μπλούμπεργκ έπεισε και τον Τζορτζ Σόρος να συνεισφέρει και το δικό του ίδρυμα… Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι, όπως ο Μπλούμπεργκ και ο Σόρος, εμπλέκονται σε καταστάσεις κρίσης. Για παράδειγμα κατά τη δεκαετία του 1970, όταν στο Πίτσμπουργκ, κέντρο της αμερικανικής σιδηρουργίας, η απασχόληση κατέρρευσε, οι λεγόμενοι “κλέφτες βαρόνοι”, ιδρυτές των μεγάλων βιομηχανικών και τραπεζικών δυναστειών, που πλούτισαν κατά τον 19ο αιώνα χάρη στον σιδηρόδρομο και την κατάκτηση της Δύσης, έσπευσαν να βοηθήσουν την πόλη. Αλλά δεν υπάρχει προηγούμενο ενός δήμαρχου τόσο μεγάλης πόλης να βοηθά τους δημότες του με δικά του χρήματα.

Η ενέργεια αυτή του Μπλούμπεργκ έρχεται σε μια περίοδο που οι αριθμοί κρύβουν πίσω τους τραγικές καταστάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους αποτυπώνουν την πολύ κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αμερικανική οικονομία. Λόγου χάρη, έγινε γνωστό ότι τον Ιούλιο δημιουργήθηκαν 117 χιλιάδες θέσεις εργασίας – ένα νούμερο αρκετό για, προσωρινή, ανάκαμψη της Γουόλ Στριτ αλλά το οποίο κάθε άλλο παρά αισιοδοξία μπορεί να προσφέρει, όταν είναι γνωστό ότι η χώρα πρέπει να δημιουργεί 100 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας κάθε μήνα, προκειμένου να αντισταθμίσει τη φυσική αύξηση του πληθυσμού. Πέρσι τον Ιούλιο ο πρόεδρος Ομπάμα είχε θέσει ως στόχο του προγράμματος ανάκαμψης τη δημιουργία, μηνιαίως, από 320 ως 780 χιλιάδες θέσεις εργασίας!

Σήμερα τα δεδομένα έχουν ανατραπεί: ένα τμήμα μακρόχρονων ανέργων, 6.3 εκατομμύρια και οι οικογένειές τους, θα καταχωρηθούν σε μια κατηγορία που δεν έρχεται συχνά στο προσκήνιο, μια κατηγορία που περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες άστεγα παιδιά στο υπερφωτισμένο το βράδυ Λας Βέγκας, όπου πλέον τα σχολεία προσφέρουν και καθημερινό γεύμα. Η κατηγορία αυτή αφορά επίσης και τα 45.753.000 Αμερικανούς που ελλείψει επαρκών πόρων και αναγκάζονται να τρέφονται με δελτίο. Τον Μάιο ο αριθμός τους είχε αυξηθεί κατά 12% μέσα σε έναν χρόνο…