Samenwerking met de VS begint een onmogelijke opgave te worden
Onverwacht, maar niet verrassend. In die categorie valt de beslissing van Donald Trump om de Amerikaanse bijdrage aan de Wereldgezondheidsorganisatie op te schorten. Onverwacht, omdat Trump midden in een mondiale pandemie besluit de WHO te ondermijnen – alsof je de brandweer de wacht aanzegt terwijl de stad in lichterlaaie staat. Niet verrassend, omdat deze beslissing past in Trumps opstelling tot nu toe: tegen multilateralisme, ervan overtuigd dat de VS alles beter alleen afkunnen.
De vragen die Trump stelt zijn belangrijk. Inderdaad hield de Chinese overheid de uitbraak van covid-19 aanvankelijk stil, en kennis over hoe de WHO omsprong met informatie toen het eenmaal op de hoogte was moet zeker boven tafel komen. Alleen lijkt in dit geval de kritiek op de WHO eerder een excuus om het niet over het eigen falen te hoeven hebben. De Amerikaanse pers heeft in detail uitgezocht wat Trump deed in voorbereiding op corona in februari, nadat hij de grens had gesloten voor reizigers uit China. Vrijwel niets, luidt het antwoord. Eind februari zei Trump dat het virus ‘vanzelf zal verdwijnen’. Begin maart vergeleek hij het met een doorsnee griep.
De vraag die aan de regering-Trump gesteld moet worden – het liefst publiekelijk en door landen die zich bondgenoot van de VS achten – is of Amerika denkt dat zonder de WHO een pandemie eerder op de radar komt, of beter kan worden bestreden. Dat is het probleem met Amerika’s kritiek op internationale organisaties: het is louter gericht op destructie, er worden geen alternatieven aangedragen.
Na bijna vier jaar Trump, en met de mogelijkheid van nog eens vier jaar, moet het de rest van de wereld toch duidelijk zijn dat samenwerking met de VS een onmogelijke opgave begint te worden. Trump is een tijdbom, waarvan je niet weet wanneer die internationale bruggen zal opblazen.
Zoals de coronacrisis noopt tot betere voorbereiding op zware tijden, kan deze crisis ook worden aangewend ter voorbereiding op een wereld die minder op de VS leunt. Dat de beademingsapparaten voor Italië uit het Oosten in plaats van het Westen komen, geeft al aan hoe de wereld aan veranderen is.
Beter nog is een Europa dat, ook wat betreft gezondheidszorg, op eigen benen kan staan. Ondertussen ligt er in de schaduw van Trumps vernielzucht een kans. Wil Washington niet meer meedoen aan internationale ziektebestrijding? Dan niet. Laat Europa de $500 mln die Trump op pauze zet ophoesten en er meer zeggenschap in Genève voor terugvragen. De nationale noodbudgetten rijzen toch al de pan uit. Dit kan er nog wel bij.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.