https://www.nrc.nl/nieuws/2020/08/15/de-amerikaanse-kiezer-verdient-een-verkiezing-over-inhoud-a4008870
De Amerikaanse kiezer verdient een verkiezing over inhoud
Democratische running mate
Joe Biden, de Democratische presidentskandidaat, heeft één doel voor ogen: aan de Amerikaanse kiezers degelijkheid, gematigdheid en bekwaamheid tonen. Laten zien dat als zij over 80 dagen op hem stemmen, zij kiezen voor een president die je makkelijk een paar dagen kan negeren. Omdat hij niet 24/7, vaak nog voor je wakker bent, impulsief tweets uitstuurt. Omdat hij bezig is met het ‘saaie’ en serieuze ambt van een bestuurder.
De keuze voor zijn running mate, Kamala Harris, past daarbij. Ze heeft de politieke ervaring die je mag verwachten van iemand die vicepresident van een wereldmacht wil worden en het hoogste ambt van president ambieert. Ze heeft wetgevende en uitvoerende ervaring, en was openbaar aanklager. De boodschap van de Democraten is duidelijk: met ons komt deskundigheid terug in het Witte Huis.
Maar Biden maakte niet alleen een veilige keuze, ook een historische. Het is goed om te onthouden dat Harris pas de derde vrouw is die voor deze rol werd gevraagd én de eerste zwarte vrouw. Ze is de dochter van een Indiase medisch-onderzoekster en een Jamaicaanse econoom. Gezien de leeftijd van Biden (78 mocht hij gekozen worden) is de kans groter dan gemiddeld dat ze ook tussentijds president wordt.
Dat haar daarom wordt verweten ambitieus te zijn, toont weer eens dat vrouwen ten onrechte aan andere maatstaven moeten voldoen. Want waarom zou ze niet? Zoals Jessica Bennett in The New York Times opmerkte: „Niemand verweet JFK [toen die vicepresident wilde worden] dat hij te ambitieus was.”
De keuze van Harris is bovenal een tactisch slimme keuze van Biden om het Oval Office te bereiken. Ze kan verkiezingen winnen, liet ze zien bij de gekozen functies die ze had. Alleen de nominatie voor het presidentschap wist ze niet de winnen. Ze kan debatteren – zoals hij uit eigen ervaring weet en vicepresident Mike Pence zal voelen (tenzij Trump hem te elfder ure vervangt door bijvoorbeeld oud-ambassadeur Nikki Haley).
Tijdens het eerste tv-debat tussen de Democratische kandidaten, in juni 2019, viel Harris Biden snoeihard aan op zijn samenwerking in de jaren zeventig met Republikeinse senatoren die voor rassenscheiding waren. Zijn weerwoord was zwak, hij beriep zich op zijn samenwerking en vriendschap met Obama.
Maar op nostalgie naar de Obamajaren kan Biden niet bouwen. Waar vanuit Europa de die president vaak wordt gezien als de grote verbinder, was hij ook de katalysator van de polarisatie die Donald Trump in het Witte Huis bracht. In de laatste Obama-Bidenjaren kwam bovendien weinig van de grond – mede overigens door Republikeinse oppositie in het Congres.
De enorme kloof tussen kansarm en kansrijk in de VS is door hen nauwelijks verkleind – en ook overigens in de afgelopen vier jaar niet. De grote vraag is hoe daarnaar wordt gekeken door hen die in 2016 kozen voor Trump. Voor de outsider die aandacht vroeg voor de frustraties en desillusie van laagopgeleide Amerikanen. Nu profileert Harris zich als kampioen van de „mensen die over het hoofd worden gezien, die niet worden gehoord”, waarbij zij de nadruk legt op haar eigen afkomst.
Of zijn die kiezers tevreden met een president die dingen doet die niet in hun belang zijn? Die verdeeldheid zaait, mensen uitsluit en democratische instituties uitholt? Of zien ze dat als ‘draining the swamp’ en steunen ze Trump omdat hij Trump is?
De president is een straatvechter, in it to win it. Hij zal van de komende maanden, nu hij niet meer kan wijzen op de „geweldige” Amerikaanse economie en het dodental als gevolg van Covid-19 nog steeds oploopt, een cultuurstrijd willen maken. En heeft er dus baat bij nog meer verdeeldheid te zaaien om zijn conservatieve achterban op te zwepen. Een hatelijke campagne ligt in het verschiet.
Biden is vooral de anti-Trump. Hij heeft al aangegeven maar één termijn te willen dienen om in 2024 plaats te maken voor een volgende generatie. „Een brug, niets anders.” Hij dankt zijn kandidatuur niet aan het feit dat Democraten zo onder de indruk van hem zijn, maar omdat ze denken dat zwevende kiezers op hem zullen stemmen. Dat is een schamele uitgangspositie na de vier jaar waarin de Democraten konden nadenken over een eigen script.
De Amerikaanse kiezers verdienen meer. Ze verdienen het de komende maanden een keuze te kunnen maken op basis van ideeën. Tussentijdse verkiezingen lieten zien dat die behoefte er is. Tegenover Make America Great Again, the Sequeal hangt nu vooralsnog geen prikkelende poster. Maar met Kamala Harris heeft Biden al wel een interessante hoofdrolspeler gekozen.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.