The New York Times Has Stayed "American"

Published in Milliyet
(Turkey) on 23 April 2011
by Güneri Cıvaoğlu (link to originallink to original)
Translated from by Dayla Rogers. Edited by Mark DeLucas.
The New York Times ran its coverage of Turkey’s Supreme Elections Council’s decision to veto the applications of candidates of the pro-Kurdish Peace and Democracy Party parallel to the street protests of the “Arab Spring.” This is a first for the New York Times, which is among the globe’s five most influential newspapers. There is dangerous potential here. World opinion watches with sympathy as the people of Tunisia, Libya, Egypt, Yemen and Syria flood into the streets and clash with police in efforts to overthrow despots in what are known as the “Arab Spring” uprisings.

Though it may have its flaws, it is unjust and fallacious to draw a parallel between Turkey’s 65-year-old democracy and the despotic nations of the Arab world.

This could sway world opinion to sympathize with those who cause rock throwing, Molotov-cocktail-hurling, official organization-destroying, effigy-burning and demagogic activities in Turkey.

Litmus Test

In the writing itself it was admitted reluctantly that Turkey’s democratic model inspired the “Arab Spring” and that Erdogan has transformed the country into an “economic dynamo.” But then the author claimed that “the results [of the election] will be a democratic litmus test for Erdogan…”

That is to say that just as the paper of a litmus test turns either blue or red in order to indicate whether a chemical is basic or acidic, his response to the drive of the new Kurdish party is taken to indicate whether he is a “democratic” or an “undemocratic” prime minister.

The author claims that “Whereas in the past, the main force behind this impetus has been a bloody guerrilla war, it is now a campaign of civil disobedience,” and continues on, writing, “The demands call for the right for Kurds to be educated in their own language and the freedom to use it in the political arena…”

According to the author, “acts of civil disobedience are not just about Kurdish issues, but the entire process of democracy in Turkey.”*

A politician affiliated with the BDP that the author spoke with claimed, “Forty years ago blacks and whites in America could not eat together. Now the president of your country is black…” Now it is clear that Kurds want to be seen as the “black people” of Turkey. But 72 years ago, a person of Kurdish descent was appointed as president. Later, people of Kurdish descent served as presidents, prime ministers and cabinet members. So this is not the issue. The challenge is to get all citizens working together equally to weave a democracy with all the organizations and rules that support human rights.

*Editor's note: The author of the article does not in fact say this. Mehmet Ali Aydin of the BDP is quoted in the article: “Our struggle is not just for our rights, but to bring democracy to Turkey.”


The New York Times YSK’nın vetoları nedeniyle patlama yapan ve yayılan sokak gösterileriyle “Arap İlkbaharı” arasında paralel kuran bir makale yayımladı.
Yerkürenin en önemli 5 gazetesinden biri olan “N.Y.T”nin bu yorumu dünyada bir ilk.
Potansiyel tehlike...
Dünya kamuoyu “Arap İlkbaharı” diye anılan Tunus, Libya, Mısır, Yemen ve Suriye’de iktidarlara karşı halkın sokaklara dökülmesini, çarpışmasını, despotları devirme hedeflerini sempatiyle izliyor.
Eksikleri olsa da 65 yıllık demokrasisi olan Türkiye ile despot yönetimler altındaki Arap ülkeleri arasında paralel kurmak haksızlıktır, yanılgıdır.
Türkiye’de yaşanan taşlı, molotof kokteylli gösterilere, resmi kurumların, bankaların yakılma eylemlerine sığ ve toptancı bir yaklaşımla küresel kamuoyunda sempati desteği üretebilir.

TURNUSOL KÂĞIDI
Gerçi yazıda Türkiye’nin “Arap İlkbaharına” ilham veren demokratik model oluşturduğuna, Erdoğan’ın ülkeyi “ekonomik dinamoya” dönüştürdüğüne de işaret edilmekte ama gene de bir “soru işareti” çizilmekte:
“Gösteriler Erdoğan’ın turnusol kâğıdı olacak...”
Yani...
Tıpkı turnusol kâğıdının reaksiyonla “mavi” veya “kırmızı” renge dönüşerek “asit” veya “baz” sonucunu vermesi gibi Erdoğan’ın da “demokrasi samimiyeti” görülecek demeye getiriliyor.
Yazar “geçmişte isteklerin arkasındaki ana güç kanlı bir savaş olsa da bugün sivil itaatsizlik hareketine dönüşmüş bulunuyor” iddiasıyla “özgürlük ve ana dilde eğitim ile diğer demokratik isteklerin” karşılanıp karşılanmayacağını sorguluyor.
Yazara göre “sivil itaatsizlik eylemi, sadece Kürtlerin değil, tüm Türkiye’nin tam demokrasiye geçişini” hedefliyor.
Yazarın konuştuğu bir BDP’li politikacı sadece “Arap ilkbaharından değil Amerika’daki insan hakları hareketinden de etkilendiklerini” söylemiş.
“40 yıl önce Amerika’da siyahlar ve beyazlar birlikte yemek yiyemiyordu. Şimdi, ülkenizin başkanı siyah...”
Anlaşılan “Türkiye’nin zencileri” muhabbeti de yapılmış.
Ama...
Bu ülkede Kürt kökenli Cumhurbaşkanı 72 yıl önce göreve gelmişti.
Sonra da Kürt kökenli cumhurbaşkanları, başbakanlar, bakanlar Türkiye’yi yönetti.
Sorun bu değil.
İnsan haklarına dayalı tüm kurumlarıyla ve kurallarıyla işleyen eşit yurttaşların demokrasi dokusunu oluşturmak.

ORTAK AKIL KAZANDI
Bütün bunların ötesinde...
YSK’nın yeniden değerlendirme sonucu aldığı son kararla birlikte meydanlar, sokaklar tenhalaştı.
N.Y.T olaya biraz “Amerikalı” kalmış.
Biraz daha gerçekçi yaklaşsaydı, YSK’nın “vetolarına” sadece BDP destekli Kürt yurttaşların değil Kürt olmayan aydınların, kanaat önderlerinin, medyanın hatta AKP doruklarının da tepki gösterdiklerini algılayacaktı.
“Demokratik hak” arayışı etnik köken farkı olmaksızın Türkiye genelinde paylaşılmıştır.
Ortak kamuoyu oluşmuştur.
İktidar partisinin Meclis Başkanı’ndan, iktidar partisi sözcüsüne, ana muhalefet liderine kadar siyasi yelpazenin -neredeyse- tamamı veto edilen adayların seçilme haklarının iadesi için ağırlık koymuştur.
Yani...
Olay “Kürt kökenliler sokaklara döküldü, sonucu söke söke aldı” gibi yorumlanırsa “yanlış” değilse bile kesinlikle “eksiktir.”
Sonuç “ortak akılla” alınmıştır.
Bu da “ayrılıkçılığın” değil “birlikte eşit ve özgür yaşamak” iradesinin gücüdür.
Erdoğan’ın değil Türkiye insanının demokrasiyle “turnusol” sınavıdır.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link .

Hot this week

Germany: Absolute Arbitrariness

Austria: Donald Trump Revives the Liberals in Canada

Taiwan: Making America Great Again and Taiwan’s Crucial Choice

Mexico: The Trump Problem

Israel: Trump’s National Security Adviser Forgot To Leave Personal Agenda at Home and Fell

Topics

Austria: Donald Trump Revives the Liberals in Canada

Germany: Absolute Arbitrariness

Israel: Trump’s National Security Adviser Forgot To Leave Personal Agenda at Home and Fell

Mexico: The Trump Problem

Taiwan: Making America Great Again and Taiwan’s Crucial Choice

Venezuela: Vietnam: An Outlet for China

Russia: Political Analyst Reveals the Real Reason behind US Tariffs*

Related Articles

Turkey: America Is on Pins and Needles: Who Will Win?

Israel: Trump Wants To Sell Warplanes to Turkey and This Is Bad News for Israel

Turkey: Predecessors’ Fate Looms over Trump’s Dangerous Path

Turkey: Rift in the Trans-Atlantic Alliance Is Growing

Turkey: Unreliable Ally: Will NATO Be Dissolved During Trump’s 2nd Term?