The U.S. government’s approach to issuing visas for the Iranian delegation heading to America suggests that Washington sees no need to engage with Tehran. Instead, it appears to be waiting for Iran to offer an enticing proposal that would effectively disarm itself. In this context, expecting positive developments in Iran–Western relations during the Iranian president’s visit to the U.S. seems unrealistic.
Iranian President Masoud Pezeshkian recently visited New York as the head of a delegation attending the annual United Nations General Assembly and to hold multilateral meetings on the sidelines.
This year’s visit to the U.S. takes place in the aftermath of a 12-day war and amid escalating tensions across western Asia. Many experts and analysts believe the timing makes the trip particularly significant. In recent days, the activation of the snapback mechanism against Iran has become increasingly likely. Meanwhile, a majority of U.N. Security Council members have voted against extending the suspension of U.N. sanctions on Iran.
A Pezeshkian–Trump Meeting in New York?
In recent days, some political figures and analysts have floated the idea that a direct meeting between Pezeshkian and Donald Trump could help ease tensions in western Asia.
But Pezeshkian has dismissed the notion, saying, “You shouldn’t talk to someone who thrives on bullying and intimidation.”
There are at least three reasons why such a meeting seems far from practical.
First, during the recent 12-day war, the U.S. under Trump’s leadership conducted airstrikes on Iran’s nuclear facilities. Trump openly praised the attacks, calling them a proud moment for his presidency.
Beyond that, his administration has pursued a range of policies that directly undermine Iran’s national interests and security. For Tehran, engaging with Trump wouldn’t signal constructive diplomacy; it would be a move clouded by deep mistrust.
Keep in mind that Israel’s 12-day offensive against Iran took place while Tehran and Washington were still in talks. Lately, Trump and key figures from his national security and foreign policy teams have admitted – sometimes directly, sometimes between the lines – that those negotiations were part of a larger plan to deceive Iran. Under such circumstances, sitting down with someone like Trump hardly seems like a sound diplomatic move.
The second point is that Trump’s administration and its Western allies currently view Iran as weakened. As Western media outlets like The Wall Street Journal have reported, they are seeking engagement on their own terms, expecting Iran to present an enticing offer that could pave the way for a new agreement. But any such deal would likely sideline Iran’s core interests. From this angle, too, meaningful dialogue with Trump and his team appears out of reach.
The third point is that Trump, in the current climate, is eager for a high-profile event like a meeting with the Iranian president that could generate headlines and help him present a major foreign policy win to his critics. It would allow him to claim an achievement no other U.S. leader has managed when it comes to Iran.
But for Iran, such a meeting would be problematic. In this context, it would serve primarily as a political victory for Trump, with little chance of delivering tangible benefits to Tehran. This concern becomes even more serious given how the U.S., Israel, and European powers currently perceive Iran as a country in a position of weakness.
Pezeshkian’s Visit to the US: Chance for Economic Gains?
In recent days, some have suggested that President Pezeshkian’s trip to New York could help lower tensions between Iran, the U.S., and European governments and possibly open the door to new economic opportunities. Supporters of this view argue that Iran should pursue active diplomacy during the visit, using political engagement to create space for economic progress.
But the U.S. government’s handling of visas for the Iranian delegation tells a different story. When even the president’s media team and photographers are denied entry, and some members of the delegation face visa refusals, it’s hard to believe Washington is open.
Ultimately, any meaningful breakthrough requires clear signals and, so far, the Trump administration has sent none. During President Pezeshkian’s visit to the U.S., Washington offered no gestures of goodwill toward Tehran.
That’s why many expect the coming weeks and months to remain tense in Tehran-Washington relations. In this climate, it’s not diplomacy or soft power that appears to be shaping the future, it’s hard power and military force that may end up defining the next chapter.
دو پرده از سفر مسعود پزشکیان به نیویورک
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۴
منبع : فرارو
جنس رویکرد دولت آمریکا در زمینه صدور ویزا برای تیم ایرانیِ عازم آمریکا نشان می دهد که طرف آمریکایی اساسا خود را بی نیاز از تعامل با ایران می بیند و منتظر است تا تهران یک پیشنهاد وسوسبرانگیز را روی میز بگذارد و به نوعی خود را خلع سلاح کند. در این فضا، انتظار وقوع تغییرات مثبت در قالب روابط ایران و غرب در جریان سفر رئیس جمهور ایران به آمریکا، چندان منطقی به نظر نمی رسد.»
مسعود پزشکیان” رئیس جمهور ایران به تازگی در صدر هیاتی عازم نیویورک شده است. سفری که با هدف شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد و البته انجام دیدارهای چندجانبه در حاشیه رویداد مذکور، برنامه ریزی و انجام شده است. سفر امسال رئیس جمهور ایران به آمریکا که در فضای پس از جنگ ۱۲ روزه و البته تشدید تنش ها در منطقه غرب آسیا انجام گرفته، به زعم بسیاری از صاحب نظران و تحلیلگران، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
از یاد نبریم که در روزهای اخیر شاهد قطعیت فعال شدن مکانیسم ماشه علیه ایران و البته رای مخالفِ اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد به گزاره تمدید لغو تحریم های سازمان ملل علیه ایران بوده ایم. مسائلی که همه و همه بر اهمیت سفر رئیس جمهور ایران به نیویورک افزودهاند. با این همه، در جریان این سفر، به طور خاص شاهد دو گزاره قابلتامل بوده ایم که تحلیل آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
۱: سفر به نیویورک و دیدارِ پزشکیان-ترامپ؟ در روزهای اخیر و حتی در وضعیت کنونی، برخی چهره های سیاسی و تحلیلگران به این مساله اشاره داشته اند که دیدار مستقیم میان دونالد ترامپ و مسعود پزشکیان می تواند حرکتی مفید باشد و از سطح تنش ها در غرب آسیا بکاهد. با این حال، رئیس جمهور ایران در موضع گیری گفته که “با فردی که به دنبال قلدوری و زورگویی است که نباید صحبت کرد”. حداقل به ۳ دلیل، به نظر می رسد ایده ملاقات رئیسجمهور ایران با ترامپ، منطقی نیست.
اول اینکه دولت آمریکا و شخص ترامپ در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه، سایت های هسته ای ایران را بمباران کردهاند. رئیس جمهور آمریکا به صراحت به این موضوع افتخار کرده و آن را نقطه ای مثبت در کارنامه خود معرفی کرده است. در عین حال، ترامپ کلکسیونی از دیگر اقدامات و سیاست ها که در نقطه مقابل منافع و امنیت ملی ایران قرار داشته اند را نیز به ثبت رسانده که اساسا تعامل با وی را به گزینه ای برای تهران تبدیل می کند که بیش از آنکه نمودی از تعامل سازنده باشد، با انبوهی از بیاعتمادی همراه است.
از یاد نبریم که حمله اسرائیل به ایران در قالب جنگ ۱۲ روزه نیز در شرایطی رخ داد که ایران و آمریکا در حال انجام مذاکرات بودند و ترامپ و اعضای تیم امنیت ملی و سیاست خارجی وی به شیوه های آشکار و پنهان در مدت اخیر اقرار کرده اند که مذاکره، معطوف به عملیات فریب علیه ایران نیز بوده است. حال مذاکره با یکچنین فردی، منطقی به نظر نمیرسد.
نکته دوم اینکه دولت ترامپ و متحدان غربیاش اکنون ایران را در موضع ضعف تصور می کنند و همانطور که رسانههای غربی نظیر وال استریت ژورنال میگویند، به دنبال تعامل مطلوبِ خود با تهران هستند. این یعنی ایران باید پیشنهادی وسوسهبرانگیز را روی میز بگذارد و غربی ها را مجاب به یک توافق تازه کند. توافقی که علیالقاعده چندان منافع ایران را در نظر نخواهد گرفت. از این رو، از این زاویه نیز امکان تعامل مثبت با ترامپ و دولت آمریکا وجود ندارد.
و مساله سوم اینکه در وضعیت کنونی، ترامپ به شدت به یک رویداد پُرسروصدا نظیر ملاقات با رئیس جمهور ایران نیاز دارد. رویدادی که می تواند جنجال زیادی ایجاد کند و موجب شود ترامپ به منتقدان خود اینطور القا کند که توانسته به یک دستاورد بزرگ در حوزه سیاست خارجی آمریکا برسد. دستاوردی که تاکنون کسی در مورد ایران نتوانسته به آن در آمریکا دست پیدا کند.
این موضوع از آن جهت برای ایران مضر است که ملاقات با رئیس جمهور آمریکا در این چهارچوب، صرفا برای وی دستاوردساز است و بعید به نظر می رسد با منافع ملموسی برای ایران همراه باشد. این موضوع به ویژه با توجه به اداراکی که هم آمریکا و هم اسرائیل و هم اروپایی ها در مورد ایران دارند و تصور می کنند این کشور در موضع ضعف قرار دارد، ابعاد جدیتری را به خود میگیرد.
۲: سفر پزشکیان به آمریکا و کسب دستاوردهای اقتصادی؟ یکی از موضوعاتی که برخی به آن در روزهای اخیر اشاره داشته اند این است که می توان از سطح تنش با آمریکا و دولت های اروپایی در جریان سفر رئیس جمهور ایران به نیویورک کاست و از این رهگذر، بعضی فرصتهای اقتصادی را ایجاد کرد. در حقیقت، حامیان این ایده، بر آن هستند که باید دیپلماسی فعالی در جریان سفر رئیس جمهور ایران به نیویورک در دستورکار باشد و از رهگذر تحرکات سیاسی، برخی فرصت های اقتصادی ایحاد شود.
با این حال، باید این مساله را مورد اشاره قرار داد که جنس رویکرد دولت آمریکا در دادنِ ویزا به تیم ایرانیِ عازم به آمریکا نشان نمی دهد که طرف آمریکایی چندان به این گزینه متمایل باشد. وقتی حتی به تیم خبری و عکاسان همراه رئیس جمهور ایران ویزا داده نمی شود و بعضی اعضای هیات رئیس جمهور ایران نیز با عدم صدور ویزا رو به رو می شوند و در عین حال، محدودیت های شدیدی بر تحرکات و جابجایی رئیس جمهور ایران و تیم همراه در نیویورک اعمال می شود، چندان نمی توان انتظار داشت که پنجره فرصت تازه ای باز شود و در قالب آن، از سطح تنش ها میان ایران و غرب کاسته شود.
به هر حال، هر تحول مثبتی باید با برخی نشانه ها همراه باشد که حداقل دولت ترامپ در جریان سفر رئیسجمهور ایران به آمریکا، پالس های روشن و مثبتی را به طرف ایرانی ارسال نکرده است. از این رو، به نظر می رسد همچنان روزها و ماه های پُرتنشی را در قالب روابط تهران-واشینگتن پیش رو خواهیم داشت. شرایطی که در قالب آن، بیش از قدرت نرم و دیپلماسی، قدرت سخت و نظامی است که می تواند تعیین کننده چشماندازهای آتی بسیاری از معادلات باشد.
This post appeared on the front page as a direct link to the original article with the above link
.
This isn't a moment for partisanship. It's also not a moment for division. And it’s certainly not a moment to cherry-pick which incidents of political violence count and which do not.
This isn't a moment for partisanship. It's also not a moment for division. And it’s certainly not a moment to cherry-pick which incidents of political violence count and which do not.